7. "Babai im ishte mësues dhe erdhi në Xinjiang për të ndihmuar zonë të kufirit në vitin 1964. Ne të gjithë ëndërrojmë kur jemi të rinj, dhe unë e lashë Xinjiang-un pasi përfundova shkollën e mesme. Kam punuar si kuzhinier dhe shitës. Besimi im gjithmonë më ka shpëtuar nga dështimi. Tani biznesi im është i qëndrueshëm në Shenzhen dhe dëshira ime më e madhe këtë vit është që të martohem me një vajzë myslimane." Zhang Zhiqiang, 35 vjeç, kombësia hane, në Shenzhen.

8. "Filloja të luaja futboll që kur isha i vogël dhe kam qenë mësues i edukimit fizik, por u largova nga vendlindja për ëndrrën time. Shumë fëmijë ujgurë e kanë ëndërr futbollin, por pak e realizojnë, sepse nuk ka shumë mundësi për ta. Megjithëse nuk ishte e lehtë të mësohesha me jetën jashtë Xinjiang-ut, më në fund ia dola mbanë. Më ka marrë malli për Xinjiang-un." Arslan, 26 vjeç, futbollist në Foshan, në provincën Guangdong të Kinës Jugore.

9. "Im atë gjithmonë më thoshte që të bëhem një njeri i mirë para se të fitoj para. Një herë e lashë një biznes gurësh nefriti prej 4 milionë juanësh për shkak se babai im gjeti se diçka nuk ishte në rregull me ata gurë. Unë jam nga prefektura e Hotanit, që është vendlindja e nefritit të çmuar Hotan. Tani jam tregtar nefriti në Shenzhen." Abou Jose Maiti, 27 vjeç, ujgur, në Shenzhen.