Arian Mavriqi është një fotograf pasionant i kafshëve të egra. Duke promovuar ruajtjen e jetës së egër përmes fotografisë, ai ka krijuar një portofol të shquar, prezantuar në multimedia dhe duke ndihmuar si udhërrëfyes për vëzhgimin e shpendëve. Përmes rrjeteve sociale, ai publikon fotot dhe videot unike të botës së egër.
Në një intervistë për Radio Ejani, Mavriqi ndan refleksione mbi fokusin e tij të përditshmërisë fotografike, burimet e frymëzimit dhe sfidat që ka përballur si fotograf në këtë zhanër të vështirë, ndërkohë që vazhdon të frymëzojë publikun përmes veprave të tij unike.
CMG: Arian, kur ka qenë kontakti juaj i parë me fotografinë?
Arian Mavriqi: Në vitin 2012, një kapitull i ri filloi për mua në botën e fotografisë. Eksplorimi im i parë iu kushtua natyrës, duke kapur bukurinë dhe detajet e vogla në një skenë të gjërë natyrore. Pasi eksperimentova me fotografim makro dhe zbulova magjinë e detajeve të vogla, u nxita të shtrihem drejt një sfere më të thellë të fotografisë.
Me kalimin e kohës zbulova një pasion të veçantë për "wildlife photography" - fotografinë e bimëve dhe kafshëve në mjedisin e tyre natyror. Kjo sfidë më bëri të ndiej një lidhje thelbësore me botën e egër dhe të ndihmoja të shfaqja pasurinë dhe diversitetin e saj përmes objektivit tim.
Pasi kalova kufijtë e thjeshtësisë së natyrës, gjeta një univers të plotë të emocioneve dhe situatave të papritura në botën e kafshëve të egra. Kjo përqasje në thellësi më dhuroi një perspektivë të re mbi jetën dhe shfaqjen e saj në mënyrë të ekuilibruar.
Si një udhëheqës i fotografisë së kafshëve të egra, përqëndrohem në çdo detaj, përpjekje për të kapur momentet e rralla dhe karakterin unik të secilit subjekt. Përmes ktij udhëtimi fotografik, përpiqem të sjell një dimension të ri të kuptimit për jetën e egër dhe të ndaj këtë përvojë me të tjerët përmes portofolit tim të pasur.
Nga përqasja e makrofotografisë fillimisht tek njohja e thellë me botën e egër, rrugëtimi im fotografik ka qenë një eksplorim i vazhdueshëm i çudirave dhe bukurive të natyrës. E gjitha kjo, bashkë me përditësimin tim teknik dhe ndërgjegjësimin më të thellë për nevojën e ruajtjes së mjedisit, ka bërë këtë rrugëtim një aventurë të pasur dhe frymëzuese që shpresoj të vazhdojë edhe në të ardhmen.
CMG: A ka vështirësi ky profesion?
Arian Mavriqi: Përpjekjet e mia në fushën e fotografisë janë një rrugëtim i vazhdueshëm. Në këtë rrugëtim kam shpërthyer në një eksplorim të thellë të fotografisë. Fillimisht, jeta e përditshme e natyrës më bëri të kapja bukurinë e saj në detaje të vogla, ndërsa pasionin tim për makrofotografi avanconte në një nivel tjetër.
Ndonëse koha është një sfidë e vërtetë, ky zhanër shpesh herë kërkon durim të jashtëzakonshëm, pasi subjektet janë të paimagjinueshme dhe momentet e bukura mund të jenë shumë të rralla.
Megjithëse kjo rrugë është e vështirë, për mua është një udhëtim emocionues i mbushur nga mrekullitë dhe sfidat që paraqet fotografia e kafshëve të egra. Nëpërmjet kësaj forme të artit, kam përjetuar një lidhje thelbësore me natyrën dhe kam arritur të ndaj këtë magji me shikuesit e mi. Çdo çast i kapur në një fotograf, për mua është një histori e rrëfyer, një shpirt i kapur në kohë dhe hapësirë.
Këto sfida dhe kënaqësi janë ato që më nxitin të mbetem gjithmonë në hap me kohën dhe të përjetoj mrekullinë e botës së egrë përmes objektivit tim. Fotografia e kafshëve të egra është më shumë se një profesion për mua; është një pasion i pandërprerë që më udhëhoq në një eksplorim të pafund në bukurinë dhe misterin e jetës së egrë.
CMG: Kush ka qenë udhëtar me ju që prej fillimeve?
Arian Mavriqi: Në këtë rrugëtim pasionant të fotografisë, një element thelbësor dhe forca e pashoqe ka qenë mbështetja e pandërprerë e gruas sime. Prezantimi dhe zbulimi i bukurive të botës së egër nuk është bërë vetëm me ndihmën e objektivit tim, por është ndërtuar nën hijen e bashkëshortes sime, e cila ka qenë një partnere në këtë aventurë.
Gruaja ime nuk ka qenë vetëm një mbështetje emocionale; ajo është bërë një pjesë aktive e kësaj rrugëtimi. Në çdo ekspeditë, ajo ka ndarë me mua dëshirën për të kuptuar thellësisht dhe për të vlerësuar bukurinë e natyrës së egër. Ndonëse jo një fotografe aktive, ajo ka qenë një bashkëpuntore e pasionuar dhe një kritike e sinqertë e punës sime.
Ndikimi i saj në përparimin tim është i pashmangshëm. Në momente të vështira, ajo ka qenë një shpatull e fortë dhe një frymëzim i vazhdueshëm. Përkrahja e saj ka shpërblyer çdo sfidë dhe moment të vështirë. Bashkëpunimi ynë në këtë fushë është shndërruar në një rrjet të pasur të ideve dhe perspektivave, duke shtuar një dimension të veçantë në këtë udhëtim të përbashkët.
Kompozim fotosh nga Arian Mavriqi (Foto Dukagjini)
Gruaja ime ka kontribuar edhe në mënyrë të padiskutueshme në anën teknike të projekteve. Këshillat e saj dhe vështrimi i hollësishëm kanë sjellë përmirësime thelbësore në cilësinë dhe kompozicionin e fotografive. Bashkëpunimi ynë ka krijuar një sinergji të paharrueshme, duke rritur jo vetëm cilësinë e punës sime, por edhe kënaqësinë personale dhe lidhjen tonë.
Për mua, ajo nuk është vetëm një bashkëshorte mbështetëse; ajo është një bashkë-eksploratore dhe një bashkë-krijuese e kësaj historie të pasionit tim. Ndërkaq, ky rrugëtim i përbashkët në botën e egër ka krijuar kujtime dhe eksperienca të pashlyeshme që mbeten në thellësinë e lidhjes së tonë.
Për mua, pasioni për fotografinë e kafshëve të egra ka bërë që lidhja jonë të thellohet edhe më shumë, duke e bërë këtë rrugëtim jo vetëm një aventurë të përbashkët, por një histori dashurie që përmirësohet dhe rritet bashkë me çdo fotografi të re dhe moment të ndarë në këtë rrugëtim.
CMG: Cili është qëllimi në objektivin e aparatit tuaj fotografik?
Arian Mavriqi: Qëllimi im është një mision i ndjeshëm dhe një përkushtim i vazhdueshëm për ruajtjen e pasurisë së jashtëzakonshme të botës së egër. Ky rrugëtim ka pasuar një përparim të qëndrueshëm drejt synimit tim që bota e egër të mos humbasë, por të shpërfaqet si e pashtershme në kufijtë e Shqipërisë.
Pasioni për fotografinë e kafshëve të egra ka shërbyer si një burim frymëzimi për të përcjellë një mesazh thelbësor: ne jemi kujdestarët e kësaj pasurie të mrekullueshme natyrore. Përmes këtij arti, synoj të theksoj bukurinë dhe rëndësinë e bimëve dhe kafshëve të egër që ndajnë këtë toke me ne.
Shqipëria, pavarësisht madhësisë së saj, ka një pasuri të jashtëzakonshme të biodiversitetit, të cilën shpesh herë nuk e vlerësojmë aq sa duhet. Fotografitë dhe studimet e kujdesshme të kësaj pasurie e tregojnë se ka shumë lloje të rralla dhe unike të kafshëve dhe bimëve që kanë gjetur strehim në këtë tokë të shenjtë.
Nëpërmjet përpjekjeve të mia fotografike, synoj të sensibilizoj publikun dhe autoritetet për rëndësinë e ruajtjes së kësaj pasurie të egër. Misioni im është të krijoj një ndërgjegje të thellë për kujdesin dhe respektin ndaj mjedisit. Përmes ekspozitave, prezantimeve dhe projekteve të ndryshme, synoj të ndihmoj në ndërgjegjësimin e komunitetit dhe të inkurajoj përpjekjet e përbashkëta për ruajtjen e kësaj pasurie të paharruar.
Përtej fotografive, synoj të ndaj dije dhe sensibilizim lidhur me këtë pasuri të çmuar. Kështu, përmes projekteve edukative dhe bashkëpunimeve me organizata mjedisore, përpiloj platforma për të nxitur diskutimet dhe veprimet konkrete për ruajtjen e biodiversitetit në Shqipëri.
Në një shoqëri të ndryshme dhe sfiduese, besoj fuqimisht se duke bashkuar forcat, mund të krijojmë ndryshime të mëdha në mënyrën sesi kujdesemi dhe respektojmë botën e egër. Synimi im është që një ditë, të gjithë bashkë të mbrojmë dhe vlerësojmë pasurinë natyrore, duke e bërë atë një shembull pozitiv për ruajtjen e biodiversitetit global.
CMG: Çfarë roli kanë pasur prindërit tuaj në mirërritjen dhe edukimin profesional?
Arian Mavriqi: Në këtë ngjarje të rrallë, historia e jetës sime ka qenë e përshkruar nga përpjekjet e një nëne të pashembullt, e cila u përball me sfida të mëdha pa praninë e figurës së babait tim. Jetesa jonë ishte e pabarabartë, me pasuri të vogël materiale, por me një pasuri të madhe në vlera dhe mësimet që na ofronte nëna ime. Për ne, secila ditë ishte një sfidë dhe një udhëtim, ku duhej të përballeshim me vështirësitë e jetës. Me resurset e kufizuara, nëna ime na tregoi vlerën e punës dhe ndershmërisë. Për të na siguruar një arsim cilësor, bënte përpjekje, duke krijuar një atmosferë mbështetëse për ne . Orët e gjata që unë i kaloja duke shkruar në këmbë për të përfunduar detyrat shkollore, ishin një pamje e vërtetë e përkushtimit dhe vullnetit të nënës sime.
Nëna ime ishte një udhëheqëse e vërtetë në jetën tonë. Përmes shembullit të saj, na mësoi rëndësinë e punës së palodhur dhe besimit në vetveten. Duke përballuar sfidat me guxim, ajo na bëri të kuptonim se vështirësitë nuk janë pengesa të parandalueshme, por sfida që na fuqizon për të arritur synimet tona. Pavarësisht pamundësive financiare, nëna ime u kujdes me dashuri dhe durim për ne. Krijoi një atmosferë të ngrohtë dhe mbështetëse, duke na inkurajuar të zhvillojmë aftësitë tona dhe të ndjehemi të sigurt në rrugëtimin tonë. Kujtimet e kohës kur ajo punonte gjatë natës për të siguruar bukën e ditës dhe kujdesi i saj i pafund për ne, janë ngjarje që më kanë lënë një ndikim të pashlyeshëm.
Nëna ime ishte një mësuese e jetës, duke na kujtuar se çdo mundësi vjen me një përgjegjësi dhe se puna e palodhur është korniza e suksesit. Ajo na mësoi të vlerësojmë çdo moment të jetës dhe të jemi mirënjohës për ato pak gjëra që kemi. Përmes mësimeve të saj, ndjeva se ishim të pasur me një thesar të padiskutueshëm të njohurive dhe vlerave njerëzore. Nëna ime është një heroinë e vërtetë, një figurë e papërsëritshme që më frymëzon çdo ditë. Historia e saj është një mësim jetësor që ndez shpresë dhe inkurajon të gjithë ata që ballafaqohen me sfida të ngjashme. Ndërsa kujtoj rrugëtimin tonë të vështirë, ndihem mirënjohës për mësimet e çmuara dhe mbështetjen e një nëneje të paharruar, e cila është shembulli më i madh i forcës dhe dashurisë në jetën time.
Foto nga Arian Mavriqi (Facebook)
Foto shpendësh nga Arian Mavriqi (Foto Facebook)
CMG: Çfarë këshille do t'i jepje një të riu që do dëshironte të fotografonte botën e egër ?
Arian Mavriqi: Për të gjithë ata të rinj që mbajnë ëndrrën e bërjes fotografë të botës së egër, unë do të doja të ndaj disa mësime dhe motivime që mund të jenë frymëzuese në rrugëtimin e tyre të pasionuar. Është e rëndësishme të kuptojmë se fotografia e kafshëve të egra është një lëmi e veçantë, e cila kërkon një angazhim të thellë dhe aftësi të vecanta.
Për fillim, durimi është çelësi i suksesit në këtë fushë. Bota e egër nuk rregullohet sipas orarit tuaj të përditshëm, dhe momentet magjike mund të ndodhin në çdo kohë. Kështu që, të jesh i durueshëm dhe i përgatitur për të pritur është një cilësi që ju lejon të kapni ato çaste të rralla. Kujtoni, fotografia e kafshëve të egra është një ndërrim i vazhdueshëm midis shpresës dhe durimit. Dëshira është një burim i pandërprerë energjie dhe motivimi. Për të bërë ndryshimin në botën e egër, duhet të keni një dëshirë të pasur dhe një lidhje të thellë me natyrën dhe kafshët. Dëshira për të shprehur bukurinë dhe magjinë e kësaj bote përmes fotografisë do t’ju bëjë të kapur momente unike dhe të krijuar vepra që nxisin ndjenja dhe refleksione.
Mësojini aftësitë tuaja me pasion dhe përkushtim. Fotografimi i kafshëve të egra kërkon njohuri të thella të sjelljes dhe mjedisit të këtyre kreaturave të egra. Studioni zakonet e tyre, shpërndajini kohën me to, dhe kuptoni dinamikën e natyrës. Me një ndërgjegje të thellë për ambientin dhe pasiguritë që mund të hasni, mund të arrini një lidhje të vërtetë me subjektet tuaja dhe të kapni fotografi të paimagjinueshme.
Në rrugën tuaj drejt suksesit në fotografimin e kafshëve të egra, mos harroni të eksperimentoni dhe të jeni kreativë. Kështu që, liria për të eksploruar dhe krijuar mund t'ju bëjë të dalni nga zona e re dhe të krijoni fotografi unike që reflektojnë stilin dhe personalitetin tuaj.
Në fund mësoni nga çdo sfidë. Fotografia e kafshëve të egra është një rrugë e gjatë dhe e vështirë, por me përkushtim dhe pasion, do të arrini të shijoni bukurinë dhe misterin e kësaj bote të padukshme. Kështu që, mos hezitoni të ndani me të tjerët eksperiencat tuaja, të merrni këshilla nga profesionistët dhe të rriteni.
Intervistoi: Megi Latifi
