Fjala "rrënjë" (si rrënjët e një peme) kap thelbin se si duhet të mendojmë për thellimin e rrugëve ose shtigjeve tona të ndërveprimit ekonomik dhe social. Në përputhje me këtë mendim, rrugët e Iniciativës “Një Brez, një Rrugë” duhet të përcaktohen në një kuptim të qartë se si ne sigurojmë rrënjosjen midis vendeve në një mënyrë që shkon përtej supozimit se iniciativa është një vizion i një vendi të vetëm ose i drejtuar nga vetja, interesi për një botë ku bashkëpunimi duket se i ka lënë vendin detyrimit dhe rivalitetit.
Disa vende dhe rajone janë përpjekur të barrikadojnë veten, në mënyrë që të vazhdojnë të gëzojnë privilegjet e tyre historike, që rrjedhin nga kushtet e padrejta të tregtisë së lëndëve të para, dominimi i disa monedhave në tregtinë globale dhe tendenca për të lejuar lidhjen vetëm në kushte që mbështesin varësinë e vazhdueshme ekonomike të Jugut Global nga Veriu Global.
Kujdes nga mbrojtësit e një rendi të pabarabartë global
Duke pasur parasysh rrethanat gjeo-ekonomike me të cilat janë përballur vendet afrikane që nga fitimi i pavarësisë, duket se disa brenda rendit global dominues janë të prirur t'i mbajnë të tjerët në dhoma të errëta dhe të bllokojnë dritën dhe ajrin për t'u siguruar që ata të mbeten të mbytur dhe të varur ekonomikisht nga ndihmat.
Pikërisht në këtë drejtim shumë njerëz e kuptojnë vlerën dhe vizionin e Iniciativës “Një Brez, një Rrugë”.
Treni i ndërtuar nga kompania kineze në Kenia/CFP
Si në formë ashtu edhe në thelb, nisma është një qasje transformuese për reduktimin e pabarazisë midis vendeve për shkak të shtytjes së njëanshme për globalizimin ekonomik që ndihmon disa ekonomi të ruajnë hegjemoninë e tyre ekonomike mbi të tjerat.
Ndërsa shumë vende kanë mbështetur globalizimin dhe liberalizimin, ato e kanë bërë këtë për të ruajtur avantazhet e tyre ekonomike dhe kontrollin mbi lëvizjen e mallrave, shërbimeve dhe njerëzve. Por në zhvendosjen e fundit të disa ekonomive drejt proteksionizmit, ne shohim një përpjekje për të mbështetur globalizimin vetëm nëse ai ndihmon në ruajtjen e përfitimeve të tyre historike dhe avantazheve ekonomike. Edhe pse komuniteti ndërkombëtar kërkon të ndërtojë një rend shoqëror global të ndryshëm, më të drejtë dhe të gjejë shtigje të reja ekonomike, është e domosdoshme që ai të njohë sfidat dhe dilemat me të cilat përballen vendet afrikane.
Si t'i përqafojmë mundësitë e reja ndërkohë që kordoni i kërthizës së historisë vazhdon të na tërheqë në arritjen e përfitimeve afatshkurtra në vend që të kalojmë me dhimbje në një të ardhme më të begatë?
Në Afrikën e Jugut, marrëdhëniet historike dhe rrënjosja jonë erdhën në fokus të mprehtë kur u përballëm me një shtyrje nga kryeqytetet perëndimore ndaj pozicionit tonë në Rusi-Ukrainë dhe së fundmi konfliktin Izrael-Palestinë. Pjesëmarrja jonë në marrëveshjet tregtare me Perëndimin u vu në pikëpyetje me indikacione për tërheqje të mundshme të marrëveshjeve tregtare, të cilat do të ishin të dëmshme për disa sektorë të ekonomisë sonë.
Ndërsa punuam për të arritur një ekuilibër që do të parandalonte rritjen e mëtejshme të papunësisë nëse marrëveshjet ekzistuese tregtare do të ndryshoheshin në mënyrë arbitrare, filluam të mendonim për ndërhyrje afatgjatë që do të na bënin më pak të varur nga partnerët tanë tradicionalë tregtarë.
Ura e ndërtuar nga kompania kineze në Mozambik/CFP
Si rezultat, ne vendosëm të përfitonim nga Zona e Tregtisë së Lirë Kontinentale Afrikane dhe të nxjerrim përfitime më të shpejta ekonomike nga BRICS, veçanërisht tani që grupimi është zgjeruar me përfshirjen e Egjiptit, Etiopisë, Iranit, Arabisë Saudite dhe Emirateve të Bashkuara Arabe. Ne gjithashtu vendosëm të angazhohemi më intensivisht me Iniciativën “Një Brez, një Rrugë”, pasi ajo mund të ndihmojë në ndryshimin e rendit botëror dhe në fillimin e një forme të re globalizimi që është më i drejtë, shumë më gjithëpërfshirës dhe i rrënjosur në Jugun Global.
Problemi është se pavarësisht nga dëshira për të përqafuar një rend të ri botëror, ne shpesh jemi të dalë nga binarët nga historia dhe varësia jonë nga investimet dhe burimet financiare nga Veriu Global.
Në ndërtimin e shtigjeve të reja për prosperitet afatgjatë, ne duhet të jemi të vetëdijshëm për sfidat me të cilat përballen shumë vende të Jugut Global në përqafimin e mundësive të reja. Tentakulat politike dhe litarët e kërthizës ekonomike janë të thella dhe kërkojnë manovra të mprehta nga ana e politikëbërësve, të cilët pritet të formësojnë ndërhyrjet për të siguruar një të ardhme më të mirë, më të begatë dhe gjithëpërfshirëse.
Iniciativa tregon qasje të ndryshme ndaj zhvillimit
Angazhimet e Iniciativës “Një Brez, një Rrugë” dhe Kinës në Afrikë dhe vende të tjera tregojnë se një qasje e ndryshme ndaj zhvillimit është e mundur dhe se përsëritja e historisë së neokolonializmit do të ishte katastrofike, sepse kjo do të kërkonte zëvendësimin e aktorëve ekonomikë perëndimorë me ata nga Lindja, por kjo nuk është ajo çfarë duan njerëzit në këtë rajon dhe as nuk është qëllimi kryesor i Iniciativës “Një Brez, një Rrugë”.
Nisma synon të krijojë globalizimin gjithëpërfshirës dhe të ngushtojë hendeqet midis vendeve të pasura dhe të varfra, duke forcuar lidhjen. Megjithatë, si afrikanë, ne duhet të përfshihemi me iniciativën me pak skepticizëm, veçanërisht sepse Perëndimi vazhdon të na thotë se duhet të jemi të kujdesshëm ndaj programeve të zhvillimit të Kinës.
Në reflektim, ne mund të shohim një lloj tjetër rrënjosjeje. Kina po luan një rol kyç në krijimin e mënyrave alternative të financimit, duke ndihmuar në krijimin, ndër të tjera, të organizatave dhe institucioneve si Organizata e Bashkëpunimit të Shangait, Banka Aziatike e Investimeve në Infrastrukturë dhe Banka e Re për Zhvillim BRICS, me këtë të fundit duke hapur linja krediti për jo- Shtetet anëtare të BRICS gjithashtu. Për shumë, këto organizata do të krijojnë mundësi të reja për bashkëpunim ekonomik, zhvillim të qëndrueshëm dhe integrim më të thellë rajonal, duke çuar në një epokë të zhvillimit të përbashkët. Nga ana tjetër, sistemet alternative të huadhënies mund të krijojnë një lloj tjetër rrënjosjeje, duke u mundësuar vendeve afrikane të aksesojnë kredi me një farë mase autonomie ekonomike dhe pa kushte politike. Në të kundërt, huatë e dhëna nga vendet perëndimore dhe institucionet e tyre vijnë me kushte politike, të cilat kufizojnë rolet zhvillimore dhe sociale të qeverive. Këto kushte kanë rezultuar katastrofike për kontinentin afrikan.
A është unike qasja kineze apo institucionet kineze do të vendosin përfundimisht të njëjtat kushte si Banka Botërore?
Treni i ndërtuar nga kompania kineze në Kenia/CFP
Pyetje të tilla duhet të trajtohen me kujdes. Siç tha Organizata për Bashkëpunim Ekonomik dhe Zhvillim në Raportin e saj të Biznesit dhe Financiar 2018, Kina ka një qasje shumë më të gjerë ndaj zhvillimit. Politika e rritjes rajonale më e balancuar e Kinës përfshin përmirësimin e industrisë së saj dhe ndjekjen e rritjes më të gjelbër. Nga ana e tyre, kombet afrikane duhet të studiojnë me imtësi elementet nëpër projekte për të vlerësuar nivelin e rrënjosjes dhe mënyrën se si shpërndahen përfitimet.
Nëse nuk jemi autokritikë, mund të gjendemi në një situatë në të cilën rrjedhjet materiale nga vendet afrikane në Lindje mund ta lënë kontinentin të dobësuar dhe të rikrijojnë kushtet që krijuan lëvizjet antikoloniale. Ne gjithashtu duhet të marrim në pyetje gamën e projekteve të infrastrukturës që janë pjesë e nismës më të gjerë dhe të inkurajojmë nivele shumë më të larta të pjesëmarrjes lokale. Ne duhet të dimë se investimet perëndimore shpesh patën një ndikim të kufizuar pozitiv në ekonomitë lokale për shkak të tendencës së tyre për të kufizuar shumëzuesit ekonomikë lokalë, duke ndihmuar transferimin e fondeve nga bankat perëndimore te kompanitë perëndimore.
Transferimi i aftësive duhet të shoqërojë investimet, edhe pse jo në të gjitha rastet, dhe ndërtimi i infrastrukturës duhet të nxisë aktivitete më të gjera ekonomike. Kjo është shfaqur me vend në investimet kineze në rrjetin hekurudhor të Nigerisë, gjë që ka rezultuar në krijimin e qendrave nodale që përfshijnë vendasit. Ndërtimi i hekurudhave në Kenia ka ndihmuar në integrimin e vendasve në procesin e prodhimit.
Iniciativat e infrastrukturës së bashku me përkushtimin e shprehur në kuadër të kornizës "Një brez, një rrugë" janë një shenjë e mirë për përfshirje dhe rrënjosje. Në fakt, vendet me marrëveshje të shumëanshme ekonomike me Kinën, sipas shumë komentuesve, po përjetojnë efekte pozitive.
Kompanitë kineze po zgjerohen gjithashtu në sektorin e prodhimit vendas falë investimeve të tyre fillestare në infrastrukturë për realizimin e përfitimeve të mundshme të prodhimit vendas më pranë burimeve natyrore dhe punësimin e fuqisë punëtore vendase.
Një partneritet që është reciprokisht i dobishëm
Rezultati më domethënës i përpjekjeve fillestare për të mbështetur zhvillimin e infrastrukturës është se Kina ka zëvendësuar Shtetet e Bashkuara si partneri kryesor tregtar i Afrikës.
Afrika ofron përfitime të dyfishta duke shërbyer si një burim i lëndëve të para të nevojshme për të nxitur ekonominë e Kinës dhe si një treg i madh ku ndërmarrjet kineze mund të shesin produktet e tyre. Vendet afrikane e shohin tregtinë me Kinën si një mjet për të rritur investimet në projekte të rëndësishme të infrastrukturës dhe si një burim të lirë të pajisjeve kapitale dhe mallrave të konsumit.
Por pavarësisht suksesit të partneritetit Afrikë-Kinë, ne nuk duhet të harrojmë sfidat dhe imperativët e sigurimit të analizave të detajuara dhe të bazuara në prova për të përcaktuar nëse rrugët (dhe projektet gjithëpërfshirëse të infrastrukturës) kanë të bëjnë vetëm me shërbimin e disa kompanive kineze. ' rritje e interesave të biznesit.
Ne duhet të qëndrojmë vigjilentë ndaj incidenteve të tilla si puna e dobët dhe mospërputhja me ligjet lokale të punës, pavarësisht ndjenjës sonë të pozitivitetit në marrëdhënie dhe nevojës për mirësi diplomatike, dhe të sigurojmë që ata që ushtrojnë fuqi ekonomike ta bëjnë këtë në një mënyrë që mishëron atë që ne e quajmë përfitimet sociale të Iniciativës “Një Brez, një Rrugë” dhe hap rrugë alternative drejt zhvillimit ekonomik.
Për të ecur në shtigjet drejt përfshirjes dhe për të reduktuar pabarazinë globale, ne duhet të rrisim aftësinë tonë të kërkimit dhe zbatimit të politikave. Kjo ndonjëherë merret si e mirëqenë në një shoqëri ku një sistem meritokratik ka evoluar gjatë viteve. Por nuk duhet të jetë kështu.
Autori BUSANI NGCAWENI është drejtor i përgjithshëm i Shkollës Kombëtare të Qeverisjes së Afrikës së Jugut.
