Foto nga VCG

Shkencëtarët kishin teorizuar më parë se presioni dhe temperatura jashtëzakonisht e lartë e kthejnë hidrogjenin dhe karbonin në diamante të ngurta mijëra kilometra nën sipërfaqen e gjigantëve të akullit. Por të premten, pasi përdorën plastikë të zakonshme për të rikrijuar reshjet e çuditshme, që besohet se formohen thellë brenda Uranit dhe Neptunit shkencëtarët arritën në konkluzionin se mund të bjerë shi diamantesh në planete në të gjithë universin.

Mund të bjerë shi diamantesh në planete në të gjithë universin, sugjeruan shkencëtarët të premten, pasi përdorën plastikë të zakonshme për të rikrijuar reshjet e çuditshme, që besohet se formohen thellë brenda Uranit dhe Neptunit.

Shkencëtarët kishin teorizuar më parë se presioni dhe temperatura jashtëzakonisht e lartë e kthejnë hidrogjenin dhe karbonin në diamante të ngurta mijëra kilometra nën sipërfaqen e gjigantëve të akullit.

Tani një studim i ri, i botuar në Science Advances, futi oksigjen në përzierje, duke zbuluar se "shiu i diamantit" mund të jetë më i zakonshëm sesa mendohej.

Gjigantët e akullit si Neptuni dhe Urani mendohet të jenë forma më e zakonshme e planetit jashtë sistemit tonë diellor, që do të thotë se shiu i diamanteve mund të ndodhë në të gjithë universin.

Dominik Kraus, një fizikant në laboratorin kërkimor HZDR të Gjermanisë dhe një nga autorët e studimit, tha se reshjet e diamantit ishin krejtësisht të ndryshme nga shiu në Tokë.

Nën sipërfaqen e planeteve besohet të jetë një "lëng i nxehtë dhe i dendur", ku diamantet formohen dhe zhyten ngadalë në bërthamat shkëmbore, potencialisht të madhësisë së Tokës, më shumë se 10,000 kilometra më poshtë, tha ai.

Diamantet e rënë atje mund të formojnë shtresa të gjera që shtrihen "qindra kilometra apo edhe më shumë", tha Kraus.

Ndërsa këta diamante mund të mos jenë të shndritshëm dhe të prerë si një "një gur i çmuar i bukur në një unazë", ai tha se ata u formuan nga forca të ngjashme si në Tokë.

Me synimin për të përsëritur procesin, ekipi hulumtues gjeti përzierjen e nevojshme të karbonit, hidrogjenit dhe oksigjenit në një burim lehtësisht të disponueshëm, plastike PET, e cila përdoret për paketimin e përditshëm të ushqimit dhe shisheve.

Kraus tha se ndërsa studiuesit përdorën plastikë PET shumë të pastër, "në parim eksperimenti duhet të funksionojë me shishe Coca-Cola".

Ekipi më pas ktheu një lazer optik me fuqi të lartë në plastikë në Laboratorin Kombëtar të Përshpejtuesit SLAC në Kaliforni.

"Flice shumë, shumë të shkurtra me rreze X me shkëlqim të jashtëzakonshëm" i lejoi ata të shikonin procesin e nano-diamanteve, diamantëve shumë të vegjël për t'u parë me sy të lirë, siç u formuan, tha Kraus.

"Oksigjeni, që është i pranishëm në sasi të mëdha në ato planete ndihmon vërtet në thithjen e atomeve të hidrogjenit nga karboni, kështu që është në fakt më e lehtë për ato diamante të formohen," shtoi ai.

Mënyra e re për të bërë nano-diamante?

Eksperimenti mund të tregojë drejt një mënyre të re për të prodhuar nano-diamante, të cilat kanë një gamë të gjerë dhe në rritje aplikimesh duke përfshirë shpërndarjen e ilaçeve, censurat mjekësore, kirurgjinë jo-invazive dhe elektronikën kuantike.

"Mënyra se si prodhohen nano-diamantet aktualisht është duke marrë një tufë karboni ose diamant dhe duke e hedhur në erë atë me eksploziv," tha shkencëtari SLAC dhe bashkëautori i studimit Benjamin Ofori-Okai.

"Prodhimi me lazer mund të ofrojë një metodë më të pastër dhe më të kontrolluar për të prodhuar nano-diamante," shtoi ai.

Hulumtimi i shiut të diamantit mbetet hipotetik sepse dihet pak për Uranin dhe Neptunin, planetët më të largët në Sistemin tonë Diellor.

Vetëm një anije kozmike, Voyager 2 e NASA-s në vitet 1980, ka kaluar pranë dy gjigantëve të akullit dhe të dhënat që ajo dërgoi janë ende duke u përdorur në kërkime.

Por një grup i NASA-s ka përvijuar një mision të ri të mundshëm drejt planeteve, që mund të nisë dekadën e ardhshme.

"Kjo do të ishte fantastike," tha Kraus.

Ai tha se mezi pret më shumë të dhëna, edhe nëse duhen një ose dy dekada.