Instrumenti muzikor kinez i njohur si “sanxian” e merr emrin nga tre telat e tij. Me një bisht të gjatë, një klaviaturë pa tast, një kasë druri dhe membranë lëkure, sanxian ka cilësi dalluese tonale që përfshijnë shkëlqimin dhe qartësinë, si edhe një rezonancë të rrumbullakët e të fortë, duke arritur një ekuilibër të mirë midis fuqisë dhe elasticitetit. Tingulli melodik i prodhuar nga sanxian mishëron kërkimin e popullit kinez për përsosmërinë estetike. Ky instrument i gjithanshëm gjen aplikim të gjerë në forma të ndryshme të artit tradicional, duke zënë një pozicion të spikatur në fushën e instrumenteve muzikore kineze. Gjatë mijëvjeçarëve, sanxian-i i është nënshtruar përsosjes së teknikave të interpretimit, duke krijuar një traditë të pasur artistike të këtij instrumenti.

Doumbeku, i njohur gjithashtu si darbuka, është një daulle dore që ka fituar popullaritet në Lindjen e Mesme për shekuj. Ai ka një pozitë të spikatur në muzikën arabe dhe është veçanërisht i parapëlqyer në Afrikën Veriore dhe Azinë Perëndimore. Daullet tradicionale të Lindjes së Mesme zakonisht kanë trup prej balte e kokë prej lëkure dhie dhe akordohen duke përdorur litarë kërpi.

Historia e daulleve të dorës, duke përfshirë doumbekun, mund të gjurmohet në qytetërimet e lashta si Greqia dhe Mesopotamia. Dëshmitë e daulleve të dorës në Lindjen e Mesme mund të shihen në një pikturë mbretërore persiane të vitit 1524.

Kitara Flamenco është një shkrirje e kitarës klasike me teknikat e muzikës Flamenco. Ajo përfshin dy stile të dallueshme. Njëri ndjek një qasjen klasike, duke theksuar një ritëm të qëndrueshëm dhe teknika klasike të kitarës, duke çuar në kompozime që u përmbahen strukturave më të standardizuara. Stili tjetër anon drejt një shprehjeje më romantike, të karakterizuar nga një ritëm fleksibël. Pavarësisht këtyre dallimeve stilistike, të dy stilet ndajnë një themel të përbashkët në ritëm.