Foto CHINA DAILY

Në një periudhë 40 vjeçare, Kina ka  nxjerrë nga varfëria ekstreme mbi 800 milionë njerëz, duke kontribuuar në reduktimin e varfërisë globale në 75 për qind. Me politikat e ndërmarra në luftën kundër varfërisë absolute bazuar në standardet e saj kombëtare, Kina ka realizuar  objektivin e reduktimit të varfërisë të vendosur nga Axhenda e Kombeve të Bashkuara 2030 për Zhvillimin e Qëndrueshëm një dekadë të plotë përpara afatit. Në historinë botërore ky është një rast unik sa i përket  shpejtësisë dhe shkallës së uljes së varfërisë.

Një rrugëtim shembullor në zhdukjen e varfërisë dhe realizimin e synimeve ekonomike

Gjatë katër dekadave të fundit, Kina ka nxjerrë më shumë se 800 milionë njerëz nga varfëria ekstreme, duke llogaritur kështu rreth 75 për qind të reduktimit të varfërisë globale midis 1981 dhe 2020.

Në vitin 2021, Kina shpalli "fitoren e plotë" në luftën kundër varfërisë absolute bazuar në standardet e saj kombëtare, duke arritur objektivin e reduktimit të varfërisë të vendosur nga Axhenda e Kombeve të Bashkuara 2030 për Zhvillimin e Qëndrueshëm një dekadë të plotë përpara afatit. Shpejtësia dhe shkalla e uljes së varfërisë në Kinë janë të pashembullta në historinë botërore.

Suksesi i Kinës në zbutjen e varfërisë absolute është nxitur nga reforma gjithëpërfshirëse ekonomike e vendit dhe puna e përshtatur për çrrënjosjen e varfërisë. Që nga fillimi i reformës dhe hapjes në 1978, Kina ka përjetuar disa dekada të rritjes së shpejtë ekonomike. Përfitimet e reformës dhe hapjes kanë qenë të lidhura thelbësisht me uljen e varfërisë. Në fakt, ekziston një korrelacion i lartë midis rritjes së PBB-së dhe zhdukjes së varfërisë absolute.

Së pari, zhvillimi i bujqësisë luajti një rol vendimtar në punën e Kinës për uljen e varfërisë në fazat e hershme, duke pasur parasysh se varfëria në vend ishte e përqendruar kryesisht në zonat rurale. Reformat ekonomike të Kinës përmirësuan ndjeshëm produktivitetin e punës bujqësore, lehtësuan kalimin e punës nga bujqësia në sektorët e prodhimit dhe shërbimeve me produktivitet më të lartë dhe rritën produktivitetin total të faktorëve.

Përveç rritjes së të ardhurave të fermerëve, përmirësimet në produktivitet kanë lehtësuar edhe lirimin e fuqisë së tepërt në sektorë të tjerë dhe zona urbane, duke diversifikuar kështu burimet e të ardhurave për familjet.

Së dyti, urbanizimi gjithashtu përfitoi nga puna për uljen e varfërisë në mënyra të shumta. Rritja e shpejtë ekonomike e Kinës është shoqëruar me urbanizim të konsiderueshëm. Popullsia urbane në Kinë u rrit nga 190 milion në 1980 në 933 milion në 2023, ndërsa shkalla e urbanizimit u rrit nga 19.4 përqind në 66.2 përqind gjatë së njëjtës periudhë. Urbanizimi kontribuoi drejtpërdrejt në uljen e varfërisë duke ofruar punë me pagesë më të lartë për punëtorët migrantë dhe duke rritur standardet e tyre të jetesës.

Për më tepër, urbanizimi zbuti në mënyrë indirekte varfërinë në zonat rurale duke ofruar punë me pagesë më të mirë për punëtorët migrantë dhe duke u mundësuar atyre të dërgojnë remitanca prindërve të tyre në fshat dhe duke ofruar një treg më të madh për prodhimet e fermerëve.

Së treti, procesi i industrializimit ka përfituar nga puna për uljen e varfërisë. Industrializimi i shpejtë i Kinës jo vetëm që ka krijuar mundësi punësimi për popullsinë rurale, por gjithashtu ka përfituar nga oferta e fuqisë punëtore me kosto të ulët nga zonat rurale. Nga viti 1992 deri në vitin 2023, përqindja e kontributit të industrisë dytësore ndaj PBB-së u rrit nga 22 për qind në 38 për qind, shoqëruar me përmirësime të ndjeshme në produktivitetin total të faktorëve.

Qeveria kineze prezantoi katër plane të mëdha për reduktimin e varfërisë në 1986, 1994, 2001 dhe 2011. Në mesin e viteve 1980, qeveria propozoi politikën e lejimit të disa zonave dhe njerëzve të pasurohen fillimisht. Më pas, Këshilli Shtetëror, Kabineti i Kinës, krijoi Zyrën e Grupit Drejtues për Zbutjen dhe Zhvillimin e Varfërisë për të identifikuar 331 qarqe të varfëra bazuar në të ardhurat për frymë në nivel qarku. Mbështetja kryesore për lëvizjen u sigurua nga ndarja e fondeve për zhvillim, kreditë e subvencionuara dhe programet e ndihmës.

Programi prioritar për zbutjen e varfërisë (1994-2000) kishte për qëllim adresimin e nevojave për ushqim dhe veshje të 80 milionë njerëzve të varfër brenda shtatë viteve. Ai rishikoi kriteret për klasifikimin e qarqeve të varfëra, duke rritur numrin e qarqeve të varfra të përcaktuara në 592.

Skica e Zbutjes së Varfërisë në Zonat Rurale (2001-2010) u fokusua në zonat me popullsi të varfër të lartë, duke përfshirë rajonet me popullsi të madhe të pakicave etnike, zonat e vjetra të bazës revolucionare, zonat kufitare dhe rajonet shumë të varfëra në Kinën qendrore dhe perëndimore.

Dhe skica 2011-2020 theksoi fokusin e saj në Programin e Zbutjes dhe Zhvillimit të Varfërisë Rurale duke identifikuar disa qarqe dhe 14 zona të varfra të afërta. Përpjekjet e synuara për zbutjen e varfërisë vazhduan edhe pas vitit 2013, duke theksuar nevojën për të identifikuar saktësisht dhe për të ofruar ndihmë efektive për njerëzit e varfër me mjete shkencore dhe racionale.

Një kombinim i masave të ndryshme, duke përfshirë programin e lehtësimit të varfërisë, politikat e orientuara nga zhvillimi, reforma e sistemit të sigurimeve shoqërore dhe ndërhyrjet e synuara, ka rezultuar efektive në betejën e Kinës kundër varfërisë.

Për më tepër, autoritetet kineze kanë pranuar se zbutja e varfërisë është shumë më tepër sesa thjesht rritja e të ardhurave të njerëzve të varfër.

Investimet e konsiderueshme në infrastrukturë dhe kujdes shëndetësor, si dhe zgjerimi i shërbimeve sociale jo vetëm që kanë sjellë përfitime të drejtpërdrejta, por kanë prodhuar edhe eksternalitete të rëndësishme pozitive, duke kontribuar kështu në përmirësimin e standardeve të përgjithshme të jetesës.

Zhdukja e varfërisë në një vend kaq të madh sa Kina, i cili ka pabarazi të konsiderueshme rajonale dhe demografike, është një detyrë monumentale. Arritja e Kinës në zhdukjen e varfërisë është një shembull i filozofisë së saj të zhvillimit të përqendruar te njerëzit dhe përvoja e saj ofron njohuri të vlefshme për vendet e tjera në zhvillim.

Ndërsa zhdukja e varfërisë i ka hapur rrugën modernizimit të Kinës, ky nuk është qëllimi përfundimtar i vendit. Kina ka një objektiv të ri për të bërë përparim të konsiderueshëm drejt prosperitetit të përbashkët deri në vitin 2035. Prandaj, përballë fragmentimit gjeoekonomik global dhe sfidave të rëndësishme ekonomike të brendshme, autoritetet kineze duhet të vazhdojnë të zbatojnë politika të rregulluara dinamike, të synuara për zbutjen e varfërisë dhe të qëndrojnë vigjilente ndaj rrezikut e njerëzve që rrëshqasin përsëri në varfëri.