James Wijaya (në mes të rendit të parë), vizitoi fshatin Penglipuran në Bali gjatë udhëtimit të tij në Indonezi në gusht. /foto nga "China Daily"
"Unë besoj se kultura dhe arkitektura e fshatrave tradicionale të Indonezisë zotërojnë një autenticitet unik me potencialin për të shkëlqyer në skenën globale," iu shpreha banorëve vendas gjatë vizitës sonë në fshatrat në Nusa Tenggara Barat (NTB), një provincë në Indonezinë juglindore.
Nga 18 deri më 22 gusht, një ekip prej 15 studentësh të Universitetit Tsinghua, që përfaqësonin prejardhje të ndryshme nga Kina, Koreja e Jugut, Malajzia dhe Indonezia, nisën një ekspeditë kërkimore jashtë shtetit duke u fokusuar në rigjallërimin rural në fshatrat indonezianë, veçanërisht brenda NTB.
Me trashëgiminë e larmishme kulturore, Indonezia është shtëpia e më shumë se 83,000 fshatrave, ku secili rrezaton hijeshinë dhe karakterin e vet. Ndërsa këto fshatra kanë joshje të pamohueshme, shumë mbeten të pazhvilluar dhe banorët e tyre shpesh durojnë varfërinë.
Misioni ynë kërkimor na çoi në fshatrat Sukarara dhe Sade, dy nga destinacionet turistike të NTB. Të dy ata janë përzgjedhur për përpjekjet e rivitalizimit të udhëhequra nga Ekipi i Rivitalizimit të Fshatit të Universitetit Tsinghua.
Sukarara dhe Sade janë një botë përveç metropoleve plot zhurmë me të cilat shumica prej nesh janë mësuar. Fshatrat janë një dëshmi e gjallë e peizazhit të pasur kulturor të Indonezisë dhe angazhimit të saj për të ruajtur traditat.
Fusha rurale në Bali të Indonezisë/ foto nga CFP
Në Sukarara, për shembull, një traditë e gjatë dikton që vajzat të zotërojnë aftësitë e thurjes përpara martesës, një faktor kritik për kërkuesit e mundshëm. Vajzat në moshën shtatë vjeçare fillojnë arsimimin e tyre për thurje dhe kjo aftësi bëhet një ndjekje e përjetshme. Angazhimi që kërkohet për të prodhuar pëlhurë tradicionale me cilësi të lartë, të stolisur me modele të ndërlikuara, është thelbësor, me gati një muaj të nevojshëm për të përpunuar një metër të vetëm pëlhure.
Këta endës të talentuar shesin produktet e tyre të punuara me përpikëri brenda komuniteteve të tyre, duke marrë çmime që variojnë nga 100,000 IDR (6,36 dollarë) deri në 500,000 IDR.
Në Sade, mrekullitë arkitekturore magjepsin shumë vizitorë. Shtëpitë janë me dysheme të mbuluara me pleh bualli, një masë për të parandaluar pluhurin dhe për të rritur qëndrueshmërinë. Falë arkitekturës së tyre të endur prej bambuje dhe çatisë së kallamit, kjo zgjedhje unike i bën ato rezistente ndaj insekteve dhe tërmeteve. Teksa i admironim këto struktura të jashtëzakonshme, njohëm vlerën e pamasë të ruajtjes së këtyre traditave dhe mençurisë arkitekturore, duke kërkuar gjithashtu mënyra për të përmirësuar kushtet e jetesës për fshatarët që i quajnë këto vende shtëpi.
Duke nxitur njëkohësisht zhvillimin ekonomik në Indonezi, Ekipi i Rivitalizimit të Fshatit i Universitetit Tsinghua është i përkushtuar për të ruajtur kulturën dhe arkitekturën tradicionale të këtyre fshatrave. Kjo përpjekje përfshin shkëmbimin e njohurive midis studentëve të universitetit dhe fshatarëve lokalë, gjatë të cilit studentët ofrojnë njohuri të vlefshme për përparimet praktike në Kinë që mund të zbatohen në një kontekst fshati, ndërsa gjithashtu mësojnë nga fshatarët për përvojat e tyre në Indonezi si ajo që ne bëmë gjatë ekspeditës sonë katër-ditore në NTB.
Tarranca e lashtë në Bali të Indonezisë/ foto nga CFP
Ekipi gjithashtu bashkëpunon me departamentet e arkitekturës dhe dizajnit të universitetit për të ndihmuar fshatarët në planifikimin e projekteve të reja të arkitekturës dhe infrastrukturës.
Kjo qasje bashkëpunuese mundëson krijimin e mundësive të reja të punësimit dhe zhvillimin e aktivitetit të qëndrueshëm ekonomik, duke reduktuar varfërinë.
Gjatë vizitës sonë, morëm mbështetje jetike nga përfaqësuesit e qeverisë së NTB-së, përfshirë zëvendës guvernatorin, i cili ndihmoi në lidhjen e studentëve të Universitetit Tsinghua me fshatarët.
Mendoj se rigjallërimi i këtyre fshatrave shkon përtej zhvillimit të thjeshtë ekonomik. Ka të bëjë me ruajtjen e trashëgimisë kulturore dhe sigurimin që këto tradita të përcillen nëpër breza. Shkathtësitë e thurjes dhe teknikat arkitekturore të fshatrave Sukarara dhe Sade nuk janë vetëm të bukura, ato janë gjithashtu pjesë përbërëse e identitetit të këtyre komuniteteve. Është thelbësore që ato të vendosin një ekuilibër midis përparimit dhe ruajtjes.
Gjatë ekspeditës sonë kërkimore, unë u futa thellë në kulturën dhe bukurinë e fshatrave indonezianë, duke zbuluar potencialin e tyre për të mahnitur botën. Me përpjekjet dhe mbështetjen e përkushtuar të studentëve të Universitetit Tsinghua, jam optimist se fshatrat indonezianë mund të përjetojnë zhvillim domethënës, duke çuar përfundimisht në rritjen e mundësive për punësim dhe një cilësi të përmirësuar të jetës.
Ndërsa i japim lamtumirën fshatrave Sukarara dhe Sade, ne mbajmë me vete jo vetëm kujtimet e përvojave tona atje, por edhe përgjegjësinë për të bërë një ndikim pozitiv në këto vende të jashtëzakonshme. Ne jemi të vendosur të jemi një urë lidhëse midis traditës dhe përparimit, duke bashkuar më të mirat e të dy botëve për prosperitetin e fshatrave indonezianë.
