Është mjaft alarmante që migrimi i klimës nuk është në axhendën kryesore të Konferencës së 27-të të Palëve në Konventën Kuadër të Kombeve të Bashkuara për Ndryshimet Klimatike (COP27), pavarësisht nga mundësia që ai të ngrihet në debate për përshtatjen, humbjen, dhe dëmet e shkaktuara nga ndryshimet klimatike. Ndryshimet klimatike kanë detyruar shumë njerëz të largohen nga vendet e tyre.
Parashikohet se kriza klimatike do të shkaktojë migrimin më të madh masiv në epokën moderne. Përmbytjet, thatësirat, ekstremet e motit, zjarret, dhuna dhe nxehtësia e lartë mund të shtyjnë deri në një miliard njerëz të braktisin shtëpitë dhe komunitetet e tyre gjatë dekadave të ardhshme. Si rezultat, ndryshimet klimatike po shkaktojnë një krizë migracioni që mund të rrisë rrezikun e konfliktit global.
CFP
Veçanërisht, me rritjen e temperaturës globale, ngjarjet ekstreme klimatike bëhen më intensive dhe të shpeshta. Sipas Komisionerit të Lartë të Kombeve të Bashkuara për Refugjatët, rreziqet e shkaktuara nga intensiteti dhe shpeshtësia e shtuar e ngjarjeve ekstreme të motit po detyrojnë tashmë miliona njerëz të braktisin shtëpitë e tyre dhe të zhvendosen si brenda kufijve të vendeve të tyre ashtu edhe në vendet fqinje.
Më shumë se 30 milionë individë në vitin 2020 u zhvendosën brenda vendit për shkak të fatkeqësive të lidhura me motin. Për më tepër, siç thuhet në Raportin Special të Panelit Ndërqeveritar për Ndryshimet Klimatike (IPCC) mbi oqeanin dhe kriosferën në një klimë në ndryshim, shtëpitë e 280 milionë njerëzve mund të mbyten përgjithmonë deri në fund të shekullit si rezultat i rritjes së nivelit të detit.
Në mënyrë të ngjashme, për shkak të ndryshimeve klimatike, 216 milionë njerëz do të zhvendosen brenda vendeve të tyre deri në vitin 2050, me 105 milionë në Afrikë. Një thatësirë e madhe që goditi Bririn e Afrikës këtë verë shkaktoi 3.7 milionë zhvendosje të brendshme në Somali dhe 4.2 në Etiopi.
Megjithatë, konferencat e mëparshme të OKB-së për klimën (COP) nuk kanë avancuar ndjeshëm në trajtimin e kësaj çështjeje, edhe pse zhvendosja e shkaktuar nga klima po bëhet gjithnjë e më e zakonshme.
Në Jugun Global, migrimi i klimës tregon kolapsin e grupeve të jetesës, gjë që shkakton varfëri, varfërim të burimeve dhe zi buke. Ekonomia dhe klima tani janë të lidhura pazgjidhshmërisht. Është një ide e gabuar të mendosh për klimën si të pavarur nga ekonomia, e cila nuk është e pavarur nga aktivitetet kulturore dhe bujqësore. Gjithçka është e lidhur: ekonomia globale, furnizimi me ushqime dhe industria e agrobiznesit. Degradimi i mjedisit natyror po krijon disa sfida migracioni.
Në COP16 në 2010, zhvendosja e shkaktuar nga klima u përmend në Kornizën e Përshtatjes së Kankunit dhe në COP21 në 2015, u krijua Task Forca për Zhvendosjen. Të dyja ishin të rëndësishme në atë kohë, por asnjëra nuk ka pasur një ndikim afatgjatë.
Në COP-et e mëparshme, një nga problemet kryesore ishte inkuadrimi i lëvizshmërisë së shkaktuar nga klima nga Task Force si një "çështje e humbjes dhe dëmtimit", që do të thotë se ajo perceptohet si një qasje e dështuar e përshtatjes. Në vend të kësaj, migrimi duhet të konsiderohet si një opsion i vërtetë adaptimi ndaj ndryshimeve klimatike, pavarësisht humbjeve që lidhen me lëvizshmërinë e shkaktuar nga klima.
Në mënyrë domethënëse, ky kuptim e ndalon COP-in të shohë migracionin e shkaktuar nga klima si diçka tjetër përveçse diçka që duhet "të shmanget dhe minimizohet" në vend që të bëjë lëvizje drejt ndarjes së përpjekjeve ndërkombëtare në kujdesin për personat e zhvendosur. Në vend të kësaj, zhvendosja e shkaktuar nga klima është përshtatur si diçka që duhet minimizuar sepse shumë qeveri kombëtare nuk janë të gatshme të mbajnë përgjegjësi për një kategori të re individësh të cenueshëm.
Pretendimet e alarmistit se ndryshimi i klimës do të sjellë migrim masiv në Perëndim, kanë penguar ndarjen e përpjekjeve ndërkombëtare. Pohime të tilla janë kryesisht të rreme sepse shumë njerëz që duhet të lëvizin për shkak të ndryshimeve klimatike kanë më pak gjasa ta bëjnë këtë për shkak të të ardhurave të ulëta. Megjithatë, bota perëndimore nuk duhet të lejojë që frika e ekzagjeruar ta pengojë atë të ndihmojë ata që duhet të migrojnë për shkak të ndryshimeve klimatike.
Në COP27, mund të zhvillohen diskutime rreth zhvendosjeve të lidhura me klimën dhe zgjidhjet mund të gjenden me presion në rritje nga vendet afrikane. Megjithatë, ne nuk duhet të mbajmë frymën për një përparim të madh, sepse migrimi i lidhur me klimën shihet ende më shumë si një çështje që duhet zbutur sesa si një çështje që duhet të përballet bashkësia ndërkombëtare.
Ndërsa ndikimet e ndryshimeve klimatike përkeqësohen, kryqëzimi i migrimit klimatik dhe konfliktit duhet t'i kushtohet më shumë vëmendje në diskutimet ndërkombëtare për klimën dhe liderët botërorë marrin masa të menjëhershme për të ndihmuar në zbutjen e ndikimit joproporcional të ndryshimit të klimës në komunitetet më të cenueshme dhe më të pafavorizuara ekonomikisht të botës.
Më e rëndësishmja, migrimi i klimës duhet të diskutohet më hapur në diskutimet e OKB-së për klimën për të hedhur më shumë dritë mbi këtë çështje dhe për të nisur një diskutim serioz mbi hapat e nevojshëm për ta trajtuar atë. Për të adresuar migrimin klimatik, vendet duhet të rinovojnë sistemet e vizave të punës dhe të krijojnë korniza të reja ligjore. COP27 është një platformë për të njohur migrimin e klimës dhe për të ofruar fonde për qeveritë. Prandaj, COP27 duhet të japë asistencë financiare dhe teknike për qeveritë e vendeve në zhvillim, zyrtarët lokalë dhe grupet civile.
Për më tepër, COP27 duhet të përshkruajë strategji për të ndihmuar komunitetet në vendosjen e zgjidhjeve lokale për të frenuar migrimin masiv dhe për të adoptuar sisteme që mund të thithin shpejt migrantët dhe t'i vënë ata në punë. COP27 duhet të krijojë një program pune të dedikuar për ndryshimet klimatike, migracionin dhe konfliktin, ndoshta me Organizatën Ndërkombëtare për Migracionin (IOM). Ky program mund të përcaktojë refugjatët klimatikë dhe të drejtat dhe përfitimet e tyre në mbarë botën. Klima, migrimi dhe konflikti janë të ndërlidhura, kështu që nevojiten më shumë kërkime.
Autorja Ruqiya Anwar, një studiuese PhD e Studimeve të Medias dhe Komunikimit nga Pakistani, është një studiuese dhe analiste socio-politike.
