Posteri i Operes Aida

Opera “Aida” e kompozitorit italian Xhuzepe Verdi, u vu të enjten në Teatrin Kombëtar të Operas e Baletit, si një produksion madhështor, realizuar nën vizionin e Franco Zeffirelli. Kjo vepër epike, ndër më të famshmet e repertorit operistik botëror, në natën e parë u interpretua nga sopranoja Eva Golemi në rolin e Aidës dhe Ivana Hoxha si Amneris, ndërsa në kastin e dytë janë Maria Teresa Leva dhe Tamta Tarelashvili. Të tjerë artistë në rolet kryesore janë: Carlos Cardoso, Armando Likaj, Bledar Domi, Xhieldo Hyseni, Matis Xheli, Dorina Selimaj etj. Orkestra Simfonike, solistët dhe Korit i TKOB-së u drejtuan nga maestro Sergio Alapont dhe maestro Dritan Lumshi. Megjithëse “Aida” është vënë disa herë në skenën e TKOB, herën e fundit në vitin 2023, përsëri ka marrë vëmendjen e publikut artdashës duke bërë që biletat të shiteshin në kohë rekord për dy netët e para. Për mikrofonin e Radio Ejani flasin ekskluzivisht sopranoja Eva Golemi, baritoni Armando Likaj, Bledar Domi dhe Xieldo Hyseni.

Sopranoja Eva Golemi shprehet se ka qenë një ëndërr për të interpretuar Aidën.

“Në fakt opera “Aida” është vënë në skenë në qershor të vitit 2023. Për mua është një kenaqësi e madhe sepse ishte hera e parë që unë interpretoja Aidën, dhe e kisha një ëndërr në sirtar e cila u bë realitet. Tani që vihet pas dy vitesh është po i njëjti emocion. Jam shumë e lumtur sepse edhe biletat janë të gjitha të shitura  dhe kjo tregon që publiku shqiptar është i mrekullueshëm dhe e do jashtëzakonisht operën. Shpresojmë që të dali shumë mirë, ku dhe skena e kostumet erdhën nga jashtë, dhe kjo është një arritje shumë e madhe” u shpreh sopranoja Golemi për Radio Ejani.

CMG: Mbetet ky rol më i veçanti ndër veprat e tjera që keni interpretuar?

Eva Golemi: Në fakt nga rolet e mi më të preferuar unë kam pasur Violetën tek “Traviata” dhe Toskën tek opera “Toska”. Aida mbetet nga rolet më të veçanta dhe më të vështira përsa i përket repertorit të sopranove. Kërkon një gamë të gjerë dhe shumë të madhe vokale, ndryshim regjistrash, kërkon piano forte dhe një lëvizje skenike më të përmbajtur se rolet e tjera, duke qenë se Aida megjithëse është një princeshë etiopiane paraqitet si një skllave. Për mua është pak si e vështirë që të bëj rolin e skllaves, por them se ja kam arritur.

CMG: Cili është emocioni që përjeton gjatë interpretimit në skenë përballë një publiku që të duartroket?

Eva Golemi: Emocioni është i madh, por kam dhe një përgjegjësi shumë të madhe sepse sado që kalojnë vitet përgjegjësia për t’i dhënë më të mirën publikut shtohet akoma më shumë dhe duhet mbajtur niveli. Vërtetë përgjegjësia është shumë e madhe dhe shpresoj që shfaqja të dalë shumë mirë.

Baritoni Armando Likaj flet për mesazhin që përcjell kjo shfaqje.

Eva Golemi (Foto nga Bebeka Alla)

Bledar Domi (Foto nga Bebeka Alla)

Armando Likaj (Foto e realizuar nga Bebeka Alla)

Armando Likaj: Uroj që publiku ta shijojë mesazhin e fortë që transmeton kjo vepër. Opera “Aida” është ndër veprat monumentale që ka Gussepe Verdi dhe në repertorin e këngëtarëve lirikë është ndër më të vështirat nga ana e interpretimit dhe të kënduarit. Unë kam rolin e Amonazos, që është i ati i Aidës dhe mbreti i Etiopisë. Në atë epoka lufta midis Egjiptit dhe Etiopisë është luftë, por në rastin konkret është spikatur një luftë përtej asaj normales, për liri dhe për një popull të lirë, por një luftë edhe për të qenë në bashkëjetesë dhe për të jetuar dashurinë sikurse ne e duam dhe e dëshirojmë. Mesazhi i fotë që transmetohet në këtë vepër është që dashuria mes babait dhe bijës del pak në një konotacion shfrytësimi të drejtpërdrejtë, sepse babai në këtë rast i zënë rob nga mbretëria egjiptiane e përdor si armë të vetme bijën që është zënë rob dhe që ishte skllave e mbretërisë egjitptiane. Duke mos patur asnjë alternativë tjetër, ai vendos ti mbushë mendjen të bijës me një duet të famshëm që është në repertorin operistik, Amonasro, që ti duhet të bësh gjithçka për vendin tënd. Kjo në fakt është shumë e fortë të mendosh një baba që të shfrytëzojë, por që në rrethana të tjera mendoj se ishte aq e fortë atdhedashuria dhe dëshira për të qenë të lirë, sa janë përdorur të gjitha mënyrat e mundshme.

CMG: Keni interpretuar të njëjtin rol dhe para dy vitesh. Si ndjeheni që riktheheni në këtë rol?

Armando Likaj: Unë e kam bërë këtë rol para dy vitesh në një situatë sociale personale jo të këndshme, sepse në atë periudhë ndërroi jetë babai dhe më qëlloi që të interpretoja një rol babai me përgjegjësi. më kujton tani pas dy vitesh atë emocion që më ngarkon tej mase, sepse mendoj se babai im ka qenë parimor dhe patriot. I vetmi emocion personal është që ruaj si kujtimin e kësaj vepre që unë e kam kënduar para dy vitesh, një muaj pas ndërrimit të jetës të tim eti dhe sot vij shumë më i pjekur profesionalisht, por dhe emocionalisht.

Xhieldo Hyseni është rikthyer nga Teatri “La Scala” enkas për këtë shfaqje

Xhieldo Hyseni: Është një kënaqësi shumë e madhe që të rikthehem në TOB, sepse unë tashmë jetoj në Itali, ku bëj Akademinë e Teatrit “La Scala”. Është një kënaqësi e veçantë të jem pjesë e Teatrit të Operës dhe Baletit, aty ku unë nisa rrugëtimin tim në muzikën klasike dhe një kënaqësi e veçantë që të jem bashkë me kolegët dhe artistët e mrekullueshëm që ka TOB-i. Kjo është hera e dytë që unë e bëj rolin e mbretit në Operën “Aida”, është një eksperiencë e mrekullueshme.

Kur më erdhi ftesa ishte një kënaqësi shumë e madhe dhe mezi po prisja që të vija, të merrja leje nga Teatri “La Scala”. Një kënaqësi dhe një punë e përditshme, e lodhshme,  por shumë e bukur dhe një përvojë e jashtëzakonshme. Këtë rol unë e bëj për herë të dytë dhe kur bën një rol që e ke realizuar një herë, mundohesh që të përmirësosh veten dhe rolin. Unë mundohem tani me eksperiencën që po marr në Teatrin “La Scala” ta vë në punë në personazhin tim në këtë opera.

Edhe Bledar Domi rikthehet në këtë shfaqje me të njëjtin rol që ka bërë para dy vitsh, atë të Ramfis.   

Bledar Domi: Në këtë produksion kam rolin e Ranfis, mik i afërt i princeshës. Jemi në përgatitjet e fundit. Jam në të njëjtin rol si para dy vitesh, por më i pjekur tani. Emocionet janë më të mëdha dhe përgjegjësia sa vjen e rritet. Mendoj se publiku është gjykuesi më i mirë i çdo shfaqjeje. Normalisht ne përpiqemi të japim më të mirën e mundshme, pasi kënaqësia që marrim nga publiku është më i madhi. Kjo na motivon dhe na bën që të punojmë akoma më fort dhe të jemi sa më konçiz përballë publikut.

Kjo histori pasioni, sakrifice dhe triumfi, në një spektakël që mishëron madhështinë e operës në formën e saj më të lartë, do të rikthehet edhe sonte si dhe në 10 dhe 12 shkurt.

Intervistoi  Gazmend Agaj