"Lehtë më ledhaton fytyrën; qetësisht spërkat ngrohtësinë mbi trupin tim, megjithëse nuk të shikoj me sy, unë e di se je pranë meje?" Kjo këngë, e quajtur "Hapësira e gjerë e qiellit" dhe e interpretuar nga këngëtari i verbër Yang Haitao në ceremoninë e hapjes së Paralimpiadës së Pekinit, pasqyron në mënyrë të gjallë bashkimin e ngushtë midis njerëzve me aftësi të kufizuara fizike dhe njerëzve normalë. Në fakt në terrenet sportive të Paralimpiadës kudo shihej kjo pamje shumë prekëse. Në ndeshjet e xhudos të sportistëve të verbër, marrja e dorës ishte mënyra më e zakonshme dhe më prekëse e shkëmbimeve midis tyre. Duart e vullnetarëve, trajnerëve dhe gjyqtarëve u shtriheshin sportistëve të verbër, duke u shërbyer si "sytë e tyre", dhe i orientonin ata në kryerjen e ndeshjeve dhe garave.

Para 7 vjetëve Pekini dha premtimin për mbarë botën: "Do të organizohen njëkohësisht dhe njëlloj të shkëlqyera Olimpiada dhe Paralimpiada". Pas 7 vjetëve Pekini e vuri në jetë këtë premtim.

Për organizimin me sukses të Paralimpiadës Pekini bëri përpjekje të mëdha në ndërtimin e infrastrukturës dhe në kalimin pa pengesë, si për shembull në stacionet e metrosë u ndërtuan ashensorët dhe u shtuan edhe shenjat për kalimin pa pengesë; në spitalet e restorantet e kontraktuara u rikonstruktuan instalimet pa pengesë; në pikat kryesore turistike u shtruan rrugë për të verbrit dhe u shtuan edhe ashensorët e instalimet e tjera për njerëzit me aftësi të kufizuara fizike; mbi një milion e 700 mijë vullnetarë nga 27 vende e rajone të botës u shërbyen sinqerisht njerëzve me aftësi të kufizuara fizike? Çdo hallkë ka treguar përpjekjet e Pekinit për vënien në jetë të konceptit: "Kapërcim, bashkim dhe gëzim i përbashkët".