Mirë se vini në konkursin e njohurive turistike "Bukuria në Guanxi". Në emisionin e sotëm, ne do t'ju çojmë në mes të maleve të qytetit Congzuo të provincës Guanxi, që të njihni majmunin kokëbardhë, një lloj kafshe e egër që ndodhet në prag të zhdukjes.

Para se të vazhdojmë këtë emision, do t'ju paraqitim dy pyetje: 1. Përveç provincës Guanxi të Kinës, në botë a ka vende të tjera ku jetojnë majmunë kokëbardhë?

2. Deri tani sa majmunë kokëbardhë jetojnë ende? Ju lutemi të ndiqni me vëmendje këtë emision, ku mund të gjeni edhe përgjigjet e këtyre pyetjeve.

Në luginën e maleve të qytetit Congzuo të Kinës jetojnë një grup kafshësh simpatike që kanë në kokë një tufë leshi të bardhë të ngrirë si një kapelë e bardhë me majë, edhe qafën e supet i kanë me ngjyrë të bardhë, e po ashtu edhe bishti i gjatë i tyre është në ngjyrë të bardhë. Këta janë pikërisht majmunët kokëbardhë. Ata filluan të jetonin në këtë tokë qysh para 2 milionë e 500 mijë vjetësh, teksa shumë kafshë që kanë jetuar në të njëjtën kohë me majmunët kokëbardhë janë zhdukur. Tani në botë jetojnë vetëm pak më shumë se 700 majmunë kokëbardhë, të cilët rriten vetëm në Chongzuo, pra ata janë më të rrallë se panda e njohur në botë.

Në një mëngjes vere, ne erdhëm për vizitë në parkun ekologjik ku jetojnë majmunët kokëbardhë të Chongzuos. Në këtë park me një sipërfaqe prej 24 kilometrash katrorë jetojnë grupi më i madh prej 400 majmunësh kokëbardhë në botë. Korrespondenti pa disa majmunë kokëbardhë duke ngrënë fruta të egra e gjethe pemësh dhe duke luajtur në një shkëmb. Ata janë shumë të shkathët, duke ecur në shkëmb si në fushë. Këta majmunë janë miq të fshatarëve vendas. Fshatari Xiao Wang tha :

"Të gjithë i dinë se në botë nuk kanë mbetur shumë majmunë kokëbardhë, ata jetojnë vetëm në vendin tonë, janë shumë të çmuar, prandaj të gjithë i duan dhe i mbrojnë me kujdes".

Xiao Wang është nga kombësia miao. Duke qenë mysafirë të familjes së kombësisë miao, ne u pritëm ngrohtësisht nga i zoti i shtëpisë me raki të shijshme. Në shtëpinë e Xiao Wanit, ne mësuam një përrallë të bukur mbi historinë e majmunëve kokëbardhë.

Na ishte një herë e një kohë, ky fshat ishte shumë i varfër, fshatarët jetonin gjithmonë të uritur. Një ditë, vdiq një plak, njerëzit mbajtën shenjë zie duke lidhur një shall të bardhë në kokë dhe rrip të bardhë në bel për të varrosur plakun. Pas ceremonisë së varrimit, fëmijët që shkuan në male, panë shumë fruta të egra dhe të shijshme, ata hëngrën dhe luajtën me gëzim. Prindërit panë se fëmijët e tyre ishin shumë të kënaqur dhe i lanë ata në male. Më vonë, fshati filloi të pasurohej, prindërit i mori malli për fëmijët e tyre dhe donin t'i merrnin ata përsëri në shtëpi, kurse fëmijët thanë se nuk do të ktheheshin, sepse aty në male jetonin më mirë". Kështu, këta fëmijë mbetën aty, duke jetuar në male dhe duke filluar të trashëgoheshin. Pas shumë vjetësh, ata ndryshuan, shalli i bardhë në kokë u shndërrua në lesh të bardhë, rripi i bardhë në bel u shndërrua në bisht të bardhë...

Profesori i Universitetit të Pekinit Pan Shiwen, që ka ardhur para 10 vjetësh në Chongzuo për studimin dhe mbrojtjen e majmunëve kokëbardhë, na tha se në fillim të viteve '90 të shekullit të kaluar, në Chongzuo kishte të paktën 2000 majmunë kokëbardhë. Kurse më pas kjo lloj kafshe u pakësua shumë, deri në vitin l996, kishin mbetur vetëm 90. Profesori Pan tha: "Kur të ndalohen gjuetia e fshehtë dhe të rivendosen rezervatet e rritjes së kafshëve, kjo lloj kafshe do të shtohet. "

Ai i tregoi korrespondentit se jeta e majmunëve është shumë e rregullt, ata hanë dhe lozin në mëngjes dhe mbrëmje në mes të maleve, kurse në drekë bëjnë pushim, natën e kalojnë në shpella. Për të shtuar sasinë e këtyre majmunëve që janë në prag të zhdukjes, më e rëndësishmja është të rivendosen hapësirat ku jetojnë ata.

Për të rivendosur mjedisin e jetesës të majmunëve kokëbardhë, bashkia e qytetit Chongzuo ka bërë një punë të madhe. Z.Wei Xin i drejtorisë turistike të qytetit Chongzuo tha :

"Për të mbrojtur mjedisin ekologjik, qeveria e ndihmoi çdo shtëpi të ndërtojë rezervuarin e gazit metan, duke i dhënë 50 % të parave për shtojcë dhe orientim teknik. Tani shumë banorë përdorin gazin metan për dritë dhe për gatim. Në prodhim, ne i orientojmë fshatarët të mbjellin disa kultura ekonomike, në mënyrë që ata të marrin të ardhura ekonomike pa prishur mjedisin ekologjik". ( Zhai)