Të dashur dëgjues, në rubrikën "Kultura tradicionale kineze" do të flasim për taktikën "Joshja e tigrit nga mali", që është taktika e 15-të nga libri "Tridhjetë e gjashtë skemat strategjike dhe taktike", një libër klasik kinez për artin ushtarak.

Në Kinën e lashtë, tigri quhej "mbreti i malit". Meqenëse tigrat e maleve rrezikonin seriozisht jetën e njeriut, fshatarët përpiqeshin gjithmonë t'i asgjësonin ata dhe, për t'i vrarë më lehtë, përdornin mënyra të ndryshme joshjeje që tigrat të largoheshin nga malet ku rronin. Më vonë, shprehja "Joshja e tigrit nga mali" u përdor në fushën ushtarake për të emërtuar një taktikë, e cila do të thotë që, për të mposhtur më lehtë kundërshtarin, të përdorësh mënyra mashtruese që kundërshtari të largohet nga baza e tij mbështetëse duke e humbur epërsinë e mëparshme.

Në librin "Arti ushtarak i Suncit", një libër mbi strategjinë dhe taktikat tradicionale kineze, vihet në dukje se mësymja me të gjitha forcat për të marrë një kështjellë, pa marrë parasysh kushtet, është një ide e nivelit të ulët, që mund të shpjerë në disfatë. Vlera thelbësore e taktikës "Joshja e tigrit nga mali" qëndron në "joshjen", siç u vërtetua në një luftim të lashtësisë.

Në fillim të shekullit të 2-të të erës sonë, gjatë periudhës së "Tri perandorive" në historinë kineze, Sun Cë, sundimtari i Vu-së, deshi të shtinte në dorë Lugjangun, një qytet me pozitë strategjike që mund të mbrohej lehtë, ndërsa ishte shumë e vështirë të merrej me armë, sepse relievi i atjeshëm ishte shumë i rrezikshëm. Sun Cë-ja e kishte të qartë se ishte pothuajse e pamundshme që ta merrte me forcë atë qytet, prandaj vendosi të përdorte taktikën "Joshja e tigrit nga mali". Ai e njihte mirë karakterin e gjeneralit Liu Shyn, që mbronte Lugjangun. Dobësia më e madhe e atij gjenerali ishte adhurimi i pasurisë, prandaj Sun Cë-ja i dërgoi nëpërmjet përfaqësuesit një dhuratë jashtëzakonisht të shtrenjtë dhe një letër, ku e ngrinte në qiell, duke u shprehur se e nderonte shumë dhe donte të miqësohej me të, dhe i kërkonte ndihmë për vetëmbrojtje, duke thënë se kërcënohej nga trupat kundërshtare në Shangliao. Liu Shyni, i gëzuar pa masë nga dhurata e shtrenjtë dhe nga lajkat e Sun Cë-së, nisi luftën kundër Shangliaos duke prirë shumicën e trupave të tij dhe duke e lënë qytetin Lugjang pothuajse të pambrojtur, vetëm me qëllim që të zhdukte kërcënimin ndaj Sun Cë-së. Edhe Sun Cë-ja u gëzua pa masë që kundërshtari ra në grackë. Ai mësyu menjëherë Lugjangun dhe e mori në dorë lehtë, sepse pothuajse nuk ndeshi në qëndresë. Ndërsa Liu Shyni jo vetëm që humbi vatrën e tij, por dështoi edhe në luftën me Shangliaon. Më në fund, duke qenë i pastrehë, Liu Shyni u hodh në prehrin e një sundimtari tjetër.

Taktika "Joshja e tigrit nga mali" është përdorur gjerësisht e shpesh edhe në luftërat moderne. Në kohën e Luftës së Dytë Botërore, agresorëve japonezë, që hynë në Kinë, u pëlqente të pushtonin qytete të mëdha dhe ndërtonin kudo kështjella për të mbrojtur qytetet e pushtuara. Kurse partizanët kinezë, duke përdorur taktikën "Joshja e tigrit nga mali", merrnin lloj-lloj masash për t'i larguar ata nga kështjellat dhe i asgjësonin një nga një, duke arritur rezultate të dëshirueshme. (Zheng)