Në periudhën e fundit të shoqërisë feudale kineze, sitemi i provimeve perandorake, që dikur luante rolin kyç në zgjedhjen e zyrtarëve, u shndërrua në një pengesë për intelektualët. Shumica e tyre synonin vetëm që, me anë të dhënies së provimeve perandorake, të bëheshin pjesëtarë të klasës sunduese. Ky ishte realiteti i asaj kohe, që e përshkroi dhe e fshikulloi romancieri kinez i shkullit të 18-të, Vu Jing-zi, në romanin e tij satirik "Anekdota të intelektualëve".

Vu Jing-zi lindi në vitin 1701 në një familje burokrati. Kur ai ishte 33 vjeç, familja e tij ra në varfëri. Prandaj ai u dha pas provimeve perandorake, me qëllim që, nëpërmjet karrierës zyrtare, të rimëkëmbte gjendjen e mëparshme të familjes së tij. Por më vonë ai e pa qartë korrupsionin e terreneve të zyrtarëve dhe, gjatë rënies së familjes së tij, kishte provuar ndryshimin e marrëdhënieve midis njerëzve sipas rrethanave. Prandaj ai filloi të shestonte dhe të shkruante romanin e tij.

Atij iu deshën 10 vjet për shkrimin e këtij romani, në të cilin ai kamxhikoi pa mëshirë dhe me mprehtësi kalbësinë e sistemit të provimeve perandorake dhe skaliti figura të shumta të intelektualëve pedantë, të helmuar nga sistemi i provimeve perandorake. Një nga ata ishte edhe Fan Gjin, një burrë që pothuajse nuk bënte asgjë, përveç leximit për të përballuar provimet perandorake. Edhe pse dështoi shumë herë, ai prapë ngulte këmbë në synimin e tij, deri në moshën 50-vjeçare. Për këtë arsye, të gjithë e përbuznin atë, madje vjehrri i tij, një kasap që therte bagëti, e shante rëndë, duke e quajtur synimin e tij "dëshira e zhabës për të ngrënë mishin e mjellmës". Një ditë, ai shkoi prapë fshehurazi dhe dha provimet perandorake. Pas disa kohësh, erdhën disa njerëz për t'i dhënë sihariqin, se ai fitoi në ato provime. Por ai nuk ishte në shtëpi. Sihariqtarët e gjetën në pazar, se ai po vërtitej andej e këtej që të shiste të vetmen pulë të shtëpisë për të blerë miellin e drekës. Meqë ai nuk besonte sihariqin dhe lutej që të mos taleshin me të, fqinjët e rrëmbenë në shtëpi. Por, me të parë njoftimin zyrtar, ai ra përdhe dhe i ra të fikët. Kur erdhi në vete, mbeti i çmendur.

Romani "Anekdota të intelektualëve" është një kryevepër me rëndësi krijuese në historinë e letërsisë kineze. Para krijimit të këtij romani, në letërsinë kineze ekzistonin romanet e famshme "Tri perandoritë", "Buzë ujërave", "Shënime të udhëtimit në Perëndim" e të tjera. Rëndësia krijuese e romanit "Anekdota të intelektualëve" qëndron në faktin se autori e shkroi atë me realizmin si bazë dhe me krijimin e satirave si synimi i tij estetik. Ky roman, së bashku me romanin "Ëndrra në vilën e kuqe", që lindi pak më vonë pas tij, përbëjnë një lartësi tjetër të romaneve klasike kineze. Ai hodhi një gur themeltar të romaneve satirike kineze dhe ushtroi një ndikim të madh dhe të thellë në letërsinë kineze. Brezat e mëvonshëm kanë mendimin unanim se, nën prizmin e arritjeve artistike, Vu Jing-zi është një mjeshtër i satirave që mund të vlerësohet krah për krah me shkrimtarin francez Balzak dhe me shkrimtarin spanjoll Cervantes. Por në jetën reale, Vu Jing-zi qe fatkeq dhe jetoi shpesh herë me shitjen e librave të tij. Ai vdiq në moshën 54-vjeçare në qytetin Jangzhou, që ishte një qendër kulturore dhe ekonomike e asaj kohe. (Zheng)