Zheng Ban-qiao, piktor i njohur kinez i shekullit të 18-të, lindi në vitin 1693 në një familje mësuesi të kryeqendrës së distriktit Singhua të provincës Gjangsu. Që nga koha kur i vdiq nëna para kohe, familja e tyre bënte një jetë shumë të vështirë. Kasollja e familjes së tyre gjendej në bregun e kanalit mbrojtës të kryeqendrës së distriktit dhe banorët kishin ndërtuar një urë të thjeshtë mbi kanalin, duke e quajtur "Ura prej dërrase". Piktori ynë e kishte emrin e vërtetë "Zheng Sie", por më vonë, për kujtimin e kësaj ure, ai i vuri vetes pseudonimin "Zheng Ban-qiao", që ka kuptimin "Zheng i Urës së dërrasës".

Para moshës 40-vjeçare, ai ishte një intelektual i panjohur fare për publikun. Kurse në moshëm 43-vjeçare, ai hyri në rrugën e karrierës zyrtare, duke punuar si kryetar distrikti njëri pas tjetrit në disa krahina.

Gjatë 12 vjetëve kur punoi si zyrtar, Zheng Ban-qiao tregoi pastërtinë morale dhe administroi për mrekulli zonat ku punoi. Thuhej se, në distriktet e administruara prej tij, burgu mbetej shpeh herë i zbrazët. Në raste fatjeqësish natyrore, ai i raportonte organit epror ashtu siç ishte e vërteta dhe iu lutej që t'u jepej ndihmë urgjente banorëve të prekur nga fatkeqësitë, njëkohësisht i urdhëronte të pasurit të "jepnin lëmoshë" për ta dhe ai vetë kontribuonte rrogën e tij mujore si ndihmë. Në rastin e një fatkeqësie shumë të rëndë natyrore, ai vendosi në mënyrë të prerë që të hapej hambari zyrtar për zgjidhjen e problemit në mënyrë urgjente. Si rezultat, një numër i madh banorësh të prekur nga fatkeqësia natyrore shpëtuan nga rreziku i vdekjes. Por veprimi i tij zemëroi eprorët dhe ai u kritikua rëndë. Kështu, Zheng Ban-qiao, që ishte një njeri me temperament artistik, ndieu ofedim të madh dhe dha dorëheqjen. Ai u vendos për banim në qytetin Jangzhou.

Që nga ajo kohë, ai filloi një jetë me shitjen e pikaturave të veta si mjet jetese dhe, po në këtë mënyrë, kaloi jetën e tij plot me varfëri, por me integritet moral. Gjatë gjithë jetës së tij, ai pikturonte vetëm zambak, bambu dhe shkëmb, sepse ai ishte i mendimit se zambaku nuk fishket në të katër stinat, bambuja është gjjithmonë e blertë dhe shkëmbi asnjëherë nuk kalbet. Prirja e tij përputhet me karakterin e tij të mospërkuljes. Veprat e tij ruhen edhe sot si vepra artistike me vlerë jashtëzakonisht të madhe. Ai dhe 7 piktorë të tjerë të asaj kohe vepronin në kundërshtim me standardet morale të asj kohe. Për këtë arsye, ata u quajtën "8 njerëzit e çuditshëm të Jangzhout". Me arritjet e veta artistike, Zheng Ban-qiao zuri vendin e parë në radhën e "8 njerëzve të çuditshëm".

Krahas krijimtarisë artistike të pikturës, Zheng Ban-qiao arriti suksese të shkëlqyeshme edhe në bukurshkrim dhe u bë një kaligrafist i famshëm me karakteristika të veçanta. Edhe në fushën letrare, një sasi e madhe veprash poetike të tij ruhen edhe sot në gjirin e popullit. Sidomos, vjershat e tij "Të ikurit në mes të fatkeqësisë natyrore", "Kthimi në shtëpi" e të tjera pasqyruan fatin e mjeruar e jetën plot me vuajtje të fshatarëve dhe mishëruan ndjenjat mëshiruese të autorit, prandaj ka vlerë të madhe historiografike. Sot pikturat e tij ruhen në muze, kurse veprat e tij kaligrafike e poetike ruhen në "Përmbledhjen e veprave të Zheng Ban-qiaos". (zheng)