Nurhaçi lindi në vitin 1559 në një familje aristokratësh të fisit nyzhen të provincës Liaoning të Kinës Verilindore. I gjyshi dhe i ati kishin qenë gjeneralë të trupave të mbrojtjes së territorit verilindor të dinastisë Ming, që ishte regjimi qendror në Kinë. Nurhaçit i vdiq nëna kur ai ishte 10 vjeç, prandaj e kaloi fëmijërinë te gjyshi nga nëna. Kur u rrit, ai u mor me tregti në krahina të ndryshme, prandaj përvetësoi njohuri të gjera, veçanërisht njohuri gjeografike. Ai u miqësua me shumë njerëz dhe mësoi të fliste dhe të shkruante në gjuhën mongole dhe në gjuhën hane. Ai kishte qejf të lexonte veprat klasike kineze, si romanet "Tri perandoritë", "Buzë ujërave" e të tjera, ku flitet edhe për strategjinë ushtarake. Ai mësoi mjaft nga arti ushtarak dhe hyri në ushtrinë e dinastisë Ming, ku pati merita të shumta dhe fitoi besim të plotë. 

Në vitin 1583, Nurhaçi 24-vjeçar vendosi të formonte ushtrinë e vet, duke i bërë për vete regjimet e fiseve mongole dhe koreane dhe duke ruajtur njëkohësisht edhe marrëdhëniet e tij të varësisë me dinastinë Ming. Pas 30 vjet lufte, ai i dha fund ndarjes për një kohë të gjatë të fiseve nyzhen, i bashkoi ato në një kombësi me emrin "kombësia mançure" dhe e mori nën sundimin e tij tërë pjesën verilindore të Kinës.

Me përpjekjet e Nurhaçit, kombësia mançure ndryshoi traditat e blegtorisë shtegtare dhe, duke marrë shembull nga kombësia hane, filloi të nxirrte minerale e të kaliste hekur, të hapte toka të reja, të mbante krimba mëndafshi e të kultivonte pambuk. Me porosinë e tij, u krijua alfabeti i gjuhës mançure në bazë të shkronjave mongole. Në vitin 1616, ai organizoi një ceremoni solemne, ku shpalli regjimin e tij me emrin "Gjin i madh", ndërpreu marrëdhëniet e tij të varësisë me dinastinë Ming dhe filloi një luftë të ashpër kundër kësaj dinastie, me qëllim që të merrte në dorë pushtetin qendror. Në vitin 1622, Nurhaçi zuri njëri pas tjetrit 40 qytete dhe forcat e tij filluan sulmin drejt zonave të brendshme të Kinës.

Në vitin 1626, Nurhaçi u plagos në fushën e betejës dhe, pas disa kohësh, vdiq nga një sëmundje. Biri i tij Huangtaiçi trashëgoi fronin dhe e ndryshoi emrin e regjimit të tij në "dinastia Qing". Në vitin 1644, trupat e dinastisë Qing hynë në Pekin. Kështu, kjo dinasti zëvendësoi dinastinë Ming, e cila ishte përmbysur nga kryengritësit fshatarë të udhëhequr nga Li Ziçeng, që mundi ta zinte për një kohë të shkurtër fronin perandorak pas vetëvrasjes së perandorit të dinastisë Ming dhe që u largua nga Pekini pas dështimit në luftën me trupat e dinastisë Qing. Kështu filloi një epokë tjetër e zhvillimit të shoqërisë feudale kineze. (Zheng)