Asokohe ishte përhapur në popull një lloj pjese teatrale që quhej "zagjy", afërsisht si "pjesë teatrale e përzier". Kjo formë e artit, që pasuroi më tej përmbajtjen e rrëfenjave popullore me këngë, pasqyronte gjerësisht realitetin shoqëror, prandaj u pëlqente si zyrtarëve të lartë e aristokratëve, edhe banorëve të thjeshtë. Duke vendosur të krijonte pjesë teatrore, Guan Han Qing nuk kishte qëllim për të argëtuar aristokratët, por për të treguar vuajtjet e popullit. Ai dha dorëheqjen nga detyra dhe filloi të njihte në thellësi jetën e banorëve të shtresave të ulëta, në mënyrë që, me ndihmën e formës artistike të pjesës teatrale të përzier, të zbulonte zymtësinë e realitetit të atëhershëm dhe të shfaqte idealin e vet shoqëror.

Guan Han Qing njihte jetën e qytetarëve, dinte mirë gjuhën e popullit dhe kishte shpirt artistik, gjë që i shtonte atij vitalitetin. Duke përshkruar karakterin e vet të vendosur dhe të drejtë, ai shkroi në një vepër: "Unë jam një kokërr bizele prej bronzi, që nuk zbutet as në avullin e nxehtë dhe as në ujin e zier, nuk shtypet nga goditja e fortë dhe nuk shpërthen nga fërgimi në zjarr, por nxjerr tingull të fortë ". Me penë në dorë, ai skaliti mjaft figura të popullit punonjës me karakter të drejtë dhe trim dhe me frymë të rezistencës. Një nga veprat e tij përfaqësuese është pjesa teatrale "Dënimi i Dou Ë-së së pafajshme".

Në këtë pjesë teatrale, Guan Han Qing trajtoi fatin e zi të nuses së re Dou Ë. Ajo qysh në vogëli humbi nënën dhe, për shkak të varfërisë, babai ia shiti atë familjes Cai si "nuse fëmijë". Pas disa vjetësh, i vdiq burri dhe ajo filloi të jetonte me të vjehrrën duke u mbështetur tek njëra tjetra. Një burrë maskara deshi ta merrte atë për grua, por vjehrra e saj kundërshtoi. I tërbuar nga zemërimi, maskarai e paditi plakën në gjyq duke e akuzuar për helmimin me vdekje të një njeriu dhe i dha ryshfet gjyqtarit, i cili e torturoi rëndë plakën. Nuses Dou Ë i erdhi keq për vuajtjen e vjehrrës, prandaj e pranoi vetë "krimin" dhe u dënua me vdekje. Por ajo u tregua shumë e vendosur në fushën e ekzekutimit dhe dënoi me indinjatë "qiellin" dhe "tokën" që përfaqësonin vetëm sundimtarët. Gjatë mbi 700 vjetëve, kjo vepër e Guan Han Qingut gjithmonë u pëlqeu lexuesve dhe spektatorëve, u vlerësua lart nga populli, u përfshi ndër 10 tragjeditë klasike kineze, u përkthye në shumë gjuhë dhe u përhap gjerësisht në gjithë botën.

Gjatë gjithë jetës së tij, Guan Han Qing krijoi mbi 60 pjesë teatrale, por tani ruhen vetëm 18 prej tyre. Si një dramaturg, ai qe i zoti për skalitjen e figurave tipike duke përshkruar proceset e ndërlikuara psikike të personazheve. Mjeshtria e tij ushtroi një ndikim të thellë mbi krijimtarinë teatrale të asaj kohe dhe të brezave të mëvonshëm dhe ai u quajt me nder si "paraardhësi i pjesës teatrale të dinastisë Juan" dhe si "Shekspiri i Lindjes". (Zheng)