Ju flet Radio e Jashtme e Kinës. Të dashur dëgjues, në rubrikën e sotme "Shkenca, arsimi dhe shëndetësia" do të japim reportazhin me titull "Lajm i mirë për të belbrit".

Në qytetin Si-an të Kinës Veriperëndimore, ekziston një shkollë me emrin "Instituti Special i Komunikimit me Gojë". Themeluesi i saj është Çen Gjia-rong, specialist për mjekimin e të metave të belbëzimit. Pas kërkimeve shkencore, ai ka krijuar një komplet metodash për kapërcimin e pengesave në të folur dhe ka shpëtuar 20 mijë të belbër nga kjo vuajtje. Çen Gjia-rong thotë se dëshira më e madhe e një të belbri është që të komunikojë lirisht me të tjerët. Sa i thjeshtë është tingulli "ba"! Por ky është tingulli më i vështirë për të belbrit. Këtu ka qenë një i belbër me mbiemrin Shy, i cili pati 40 vjet që nuk shqiptonte dot rrokjet "baba". Por pas ushtrimeve në këtë shkollë, ai u shërua plotësisht dhe thirri shumë herë "baba" në ligjëratën e tij të mbajtur në ceremoninë e mbarimit të kursit. Por na vjen keq se babai i tij kishte vdekur prej kohësh.

Kur korrespondenti hyri për vizitë në këtë shkollë, dolën disa kursistë pas mësimit. Njëri prej tyre ishte edhe kursisti Vang Hua nga rajoni Sinkiang. Ky kursist, i mbushur plot me besim optimist, foli me humor për të ardhmen e tij.

"Hë për hë jam një naftëtar i thjeshtë, por kur do të bëhem një gojëtar pas ushtrimeve, do të hedh një bazë të shëndoshë për t'u bërë një shef ose një drejtor."

Metoda e specialistit Çen Gjia-rong është që të belbrit të inkurajohen të flasin me entuziazëm dhe të shprehin me guxim ndjenjat e tyre, duke qenë të bindur se thënia e sa më shumë "fjalëve boshe" është mjeti optimal i mjekimit të belbëzimit. Sigurisht, thënia e "fjalëve boshe" nuk do të thotë që të nxjerrin fjalë pa kuptim, por do të thotë që të shprehin me gojë ato gjëra që i kanë parë, i kanë dëgjuar ose i kanë sjellë ndër mend. Ata duhet të kthehen nga shprehja pa qendër e pa qëllim deri në shprehjen me qendër e me qëllim, nga shfaqja e mendimeve pa asnjë lidhje deri në shfaqjen me qartësi dhe me koherencë të mendimeve. Kyçi i ushtrimeve është që ata të shkëputen nga shtrëngimi psikik. Afati i kursit është 27 ditë.

Çen Gjia-rong thotë se, në fillim të kursit, të belbrit duhet të ndryshojnë mënyrën e të folurit, të ngadalësojnë ritmin gjuhësor, të flasin me elasitet dhe me butësi. Faza e dytë është faza e mjekimit me psikoterapi. Në këtë fazë ata duhet të çlirohen nga mosbesimi ndaj vetes dhe të kapërcejnë pengesat psikike, duke ndryshuar besimin në mënyrë të pavetëdijeshme.

"Të belbrit besojnë se atyre u merret goja kur e ndiejnë veten të ngushtë, kur janë në mes të shumë njerëzve ose kur ndodhen para syve të njerëzve të seksit tjetër. Atëherë, ne duhet të ndihmojmë ata në likuidimin e këtyre ndjenjave të sëmura psikike nëpërmjet ndryshmit të besimit të tyre."

Pas heqjes së pengesave psikike, kursistët bëjnë ushtrimet e të mbajturit të ligjëratave para publikut, të rritjes së aftësisë së gojëtarisë dhe të komunikimit me të tjerët, në mënyrë që të rrisin më tej aftësinë psikike për të përballuar presionin dhe ngacmimin. Në një fazë të caktuar, specialisti Çen Gjia-rong i çon kursistët për të mbajtur ligjëratë para publikut në autobuz dhe në rrugë, që të sfidojnë kufirin e vet maksimal psikik. Për këtë, foli zonja Vang Youli, që ka kaluar këtë fazë.

"Më parë, më merrej goja kur falisja dhe mbetesha shpesh herë e skuqur. Sa herë që dikush e zinte në gojë këtë gjë, më vinte shumë rëndë. Suksesi më i madh për mua është se këtu kam kryer ushtrimet për të folur lirisht dhe kjo ka qenë dëshira ime dhjetëra-vjeçare."

Në fakt, edhe vetë zoti Çen Gjia-rong, që krijoi metodën e kapërcimit të pengesave në të folur, ka qenë më parë një i belbër. Në kohën e fëmijërisë, sa herë që fliste, atij i merrej goja, i shpejtohej rrahja e zemrës, i nxitohej frymëmarrja dhe i djersitej gjithë koka, por nuk thoshte dot lirisht një fjali të plotë. Kur mbaroi shkollën e mesme të ciklit të ulët, Çen Gjia-rong 16-vjeçar vendosi të ndreqte këtë të metë.

"Me qëllim që të mos më merrej goja, unë bëra ushtrime të shumta, madje flisja duke mbjtur në gojë një guriçkë. Kështu flisja drejtuar malit, lumit, derrave dhe lopëve."

Pas provave të shumta, ai vuri re se, me një frymëmarrje të thellë para se të fliste, ai mund të lirohej nga ngjeshja psikike. Ai kuptoi se, me lirimin psikik dhe me ushtrimet e muskujve e të shqiptimit, mund të zbutet belbëzimi. Pas 6 vjet përpjekjesh, ai ndreqi më në fund të metën e vet të belbëzimit. Më vonë, atij i lindi dëshira që të hapë një klinikë të ndreqjes së belbëzimit, në mënyrë që të ndihmojë edhe të belbrit e tjerë në pakësimin e vuajtjeve.

Për metodën e tij të ndreqjes së belbëzimit, Drejtoria Kineze e të drejtave të inteligjencies i dha atij patentën e shpikjes dhe Federata Kineze e Patriotizmit i dha atij titullin e "personalitetit të shquar atdhedashës". Edhe administrata lokale e lavdëroi atë shumë herë. (Zheng)