Dëgjoni

Në Lojërat Olimpike të Londrës në vitin 1908, gara e maratonës është më e paharrueshmja. shprehja e njohur olimpike "E rëndësishme është pjesëmarrja" ka lindur nga kjo garë.

Me qëllim që anëtarët e familjes mbretërore të shikonin garën e maratonës së shkëlqyeshme, komiteti olimpik i Londrës e vendosi pikën e nisjes së maratonës në lëndinën e pallatit mbretëror të Windsorit dhe vendin e finales në stadiumin kryesor të lojërave olimpike para fronit ku ishte ulur mbreti. Kjo distancë u mat me saktësi, ajo ishte 42 kilometra e 195 metra. Në periudhën fillestare të lojërave olimpike moderne, nuk kishte distancë të përcaktuar në garën e maratonës. Duke filluar nga Lojërat Olimpike të Londrës, 42 kilometra e 195 metra u bë distanca standarde e maratonës, e cila përdoret edhe sot.

Gjithsej mbi 50 sportistë morën pjesë në garën e maratonës në Londër. Gjatë ditës së garës, temperatura ishte shumë e lartë. Afro gjysma e sportistëve nuk e mbaruan këtë garë. Ndër sportistët pjesëmarrës, ishte edhe një atlet i shkurtër italian, që quhej Dorando Pietri. Pasi vrapoi mbi 30 kilometra, Pietri i shkurtër i kaloi vrapuesit e tjerë me një shpejtësi shumë të madhe. Të gjithë spektatorët u magjepsën nga paraqitja e shkëlqyer e tij dhe duartrokitën për të.

Nën brohoritjet e shikuesve, Pietri merrte gjithnjë e më shumë zemër. Ai merrej me një shpejtësi të vrapimit të shkurtër për maratonë. Prandaj, kur hyri në stadium, ai ishte shumë larg nga maratonistët e tjerë. Por, për shkak të shtimit të shpejtësisë shumë herët, ai harxhoi shumë forcë fizike. Kur hyri në stadium, ai ishte i humbur në mendime dhe vrapoi në të majtë të stadiumit në drejtim të kundërt.

Në këtë kohë, punonjësit e Komitetit Olimpik i tregonin me altoparlant që ai po vraponte në drejtimin e gabuar. Kur Pietri mësoi gabimin e tij dhe rifilloi vrapimin në rrugën e duhur, ai nuk kishte më forca të mjaftueshme. Pasi vraponte për disa hapa, ai rrëzohej. Ai ngrihej dhe vazhdonte vrapimin, por rrëzohej përsëri. Kështu, ai u ngrit dhe u rrëzua përsëri për disa herë. Shpirti i pamposhtur i tij preku të gjithë shikuesit. Të gjithë brohoritnin me të madhe për Pietrin dhe shpresonin që ai ta mbaronte këtë garë. Por, kur ishte vetëm 3 deri 5 metra larg vijës së mbërritjes, Pietri u rrëzua përsëri. Këtë herë, pavarësisht se shikuesit brohoritnin për të dhe punonjësit e lajmëronin, Pietri i humbi nga të gjitha forcat dhe nuk mund të ngrihej.

Në këtë kohë, një sportist amerikan po hynte në stadium.

Shumë spektatorët që ngushëllonin Pietrin qanin me lot të nxehtë. Në këtë kohë, me qëllim që ta ndihmonin, dy punonjës e mbajtën Pietrin dhe kaluan së bashku me të vijën e mbërritjes, duke e ndihmuar atë për të dalë "kampion".

Por pas disa orësh, Komisioni Arbitrimit i Lojërave Olimpike mori vendimin që fitorja e Pietrit ishte e pavlershme, pasi ai doli i pari me ndihmën e të tjerëve. Komiteti shpalli heqjen e titullit kampion të tij. Medalja e artë iu dha atletit amerikan që kaloi i dyti vijën e mbërritjes.

Një anëtar i familjes mbretërore u prek nga shpirti i garës i Pietrit. Ai i dhuroi atij sportisti italian një kupë të artë.

Gjatë periudhës së organizimit të Lojërave Olimpike, të gjithë sportistët morën pjesë në aktivitete fetare në kishë. Në kishë, një peshkop amerikan i prekur nga ngjarja me Pietrin, tha një shprehje të njohur: "Në Lojërat Olimpike, pjesëmarrja është më e rëndësishme se fitorja." Kryetari i Komitetit Olimpik Ndërkombëtar Kubertan e ndryshoi këtë shprehje në "Në Lojërat Olimpike, më e rëndësishme është pjesëmarrja, nuk është fitorja. Ashtu si në jetë, i rëndësishëm nuk është suksesi, por lufta, nuk është mposhtja, por përpjekja."

Qysh nga viti 1908, kjo shprehje e njohur është bërë motoja e lojërave olimpike, e cila përdoret edhe sot. (Shy Guan)