Song Ying-sing, që lindi në vitin 1567 të erës sonë në një familje zyrtarësh në provincën Gjagsi të Kinës Jugore, u bë një shkencëtar i njohur i dinastisë Ming gjatë shekullit të 17-të. Në veprën e tij monumentale shkencore "Tian Gong Kai Vu", që e botoi kur ishte 51 vjeç, ai bëri bilancin e artizanatit dhe agroteknikës tradicionale kineze. Ndikimi i kësaj vepre ishte shtrirë edhe në vende të tjera të botës, prandaj ai gëzoi prestigj të lartë në historinë e shkencës në botë.

Titulli i veprës së Sing Ying-singut "Tian Gong Kai Vu" do të thotë se njeriu shfrytëzon natyrën për të krijuar pasuri materiale. "Tian" do të thotë qielli ose natyra; "gong" është forca njerëzore; "kai" do të thotë shfrytëzim, kurse "vu" është pasuri materiale.Vetë titulli pasqyroi respektin e autorit për punonjësit e thjeshtë, që u përpoqën për të shfrytëzuar natyrën dhe për të krijuar pasuri materiale. Në këtë vepër, ai sfidoi konceptin tradicional të intelektualëve kinezë të kohës së vjetër që predikonin "studimin e veprave klasike për t'u bërë zyrtar". Ai përbuzte disa pedanë që lexonin verbërisht veprat klasike dhe e quanin veten "dijetar", por nuk kuptonin se çfarë është puna prodhuese. Ai neveritej nga provimet perandorake që nuk sillnin aspak dobi për shoqërinë.

Në vizatimet dhe shkrimet e veprës shkencore "Tian Gong Kai Vu" u pasqyruan tablotë e punës së popullit punonjës dhe u shënuan me hollësi gjendja e reforma e prodhimit bujqësor e artizanal të Kinës gjatë kohës së dinastisë Ming. Kjo vepër luajti një rol të trashëgimit të përvojës së paraardhësve për të krijuar të reja në praktikën e prodhimit industrial dhe bujqësor si dhe në kërkimet shkencore.

Kjo vepër ndahet në 18 kapituj sipas veçorive të punës prodhuese. Për shembull, në kapitullin e parë flitet për metodat e plugimit të tokës, mbjelljes së bimëve dhe përdorimit të veglave bujqësore e mekanizmave të ujitjes. Në kapitullin e 2-të flitet për punën që ka të bëjë me veshmbathje, si për mbajtjen e krimbave të mëndafshit, nxjerrjen e fijeve nga fshikëzat e krimbave të mëndafshit, kultivimin e pambukut e lirit dhe për teknikën e endjes së pëlhurave. Në kapitullin e 3-të flitet për metodën e mbajtjes së bimëve ngjyrosëse dhe teknikën e ngjyrosjes. Kurse në kapitujt e tjerë flitet për përpunimin e drithërave, metodat e përpunimit të kripës, rafinimit të sheqerit, prodhimit të pijeve alkoolike, kalitjes së metaleve, derdhjes së gizës, ndërtimit të anijeve, ngasjen e qerreve, metodat e prodhimit të armëve, letrës, sendeve të veprimtarisë kulturore, përpunimit të gurëve të çmuar etj.

Më vonë, pas disa peripecive dhe rrugëve plot me kthesa, vepra "Tian Gong Kai Vu" u përhap në Japoni, ku lindi edhe "sekti akademik i Tian Gong Kai Vusë". Në kohën moderne, në kërkimet shkencore të Japonisë, kjo veprër është marrë si një libër i rëndësishëm i referencës. Në shekullin e 19-të, kjo vepër tronditi Evropën dhe u përkthye shpejt në disa gjuhë evropiane, gjë që luajti një rol pozitiv në revolucionin industrial të Evropës. Biologu anglez Charles Robert Darvin jo vetëm e vlerësoi këtë vepër si "një vepër me autoritet", por edhe në veprat e vet iu referua disa sugjerimeve largpamëse nga kapitujt e kësaj vepre. (Zheng)