Lojërat e 4-ta Olimpike të vitit 1908 u organizua me shumë vështirësi. 3 qytete kishin qenë kandidate për organizimin e atij edicioni të lojërave olimpike. Ato ishin Berlini i Gjermanisë e Milanoja dhe Romani të Italisë. Në mbledhjen e 7-të plenare të Komitetit Olimpik Ndërkombëtar në vitin 1904, ky komitet mori vendimin që Romanës t'i jepet e drejta e organizimit të lojërave të 4-ta olimpike. Kurbertani deshi që, duke shfrytëzuar kulturën e ndritur të Romës së Lashtë, të shtynte më përpara zhvillimin e sporteve olimpike. Ai ishte i mendimit se lojërat e mëparshme olimpike nuk ishin organizuar në mënyrë të shkëlqyer dhe ishin kontrolluar nga paraja. Prandaj, ai deshi që me konceptin fisnik të qytetërimit të Romës së Lashtë, të nxirrte lojërat olimpike moderne nga dilema. Por rreth vitit 1905, tërmetet e dendura dhe shpërthimet vullkanike në Itali ndikuan rëndë mbi ekonominë italiane. Si rrjedhim, në Lojërat Olimpike të Mesme të zhvilluara në vitin 1906, Roma shpalli se nuk kishte para të mjaftueshme për ndërtimin e stadiumeve dhe nuk mund të përgatiste lojërat olimpike. Prandaj, ajo hoqi dorë nga e drejta e organizimit të atij edicioni të lojërave olimpike.

Dorëheqja e Romës ishte një goditje e rëndë për Komitetin Olimpik Ndërkombëtar, sepse si pasojë e dorëheqjes së saj, mbetën vetëm dy vjet për përgatitjen e lojërave të 4-ta olimpike. Atëkohë, Komiteti Olimpik Ndërkombëtar ra në dëshpërim dhe nuk besonte se ndonjë vend tjetër mund t'i organizonte lojërat olimpike.

Por, një skermist i njohur anglez 50 vjeçar, në emër të qarqeve sportive angleze, i tha Kurbertanit se, në një moment klitik, Londra e Anglisë mund të ngarkohej me këtë detyrë. Komiteti Olimpik u gëzua shumë kur mori këtë lajm. Në fakt, Kurbertani e kishte marrë parasysh se, në botën e atëkohshme, vetëm Anglia me potencial të dallueshëm ekonomik mund të mbaronte punën përgatitore. Ai kishte frikë se mos Londra nuk do ta pranonte këtë detyrë! Ishte një gjë e papritur për të që Londra doli me guxim vullnetar në këtë kohë të vështirë. Prandaj, në vitin 1906, Komiteti Olimpik Ndërkombëtar ia kaloi Londrës të drejtën e organizimit të Lojërave të 4-ta Olimpike. Anglezët krenarë besonin që vetëm ata mund ta shpëtonin këtë edicion të lojërave olimpike. Madje mbreti i Anglisë Eduardi i 7-të përkrahu personalisht punë përgatitore të lojërave olimpike.

Mirëpo, qeveria angleze, pa përfillur ndjenjat e familjes mbretërore dhe të qarqeve sportive, refuzoi të ofronte ndonjë ndihmë financiare. Qeveria angleze ishte e mendimit se organizimi i lojërave olimpike me shpenzime të mëdha ishte një gjë e pafavorshme nga ana ekonomike.

Kështu, lojërat e 4-ta olimpike u ndodhën edhe një herë përballë rrezikut të dështimit.

Por, askush nuk kishte pritur se në kohë dëshpëruese doli përsëri një kthesë. Pikërisht në atë kohë, organizatorët e ekspozitës me emrin "Panairi Botëror i Franko-Britanik " të hapur në Londër, mësuan dilemën e Komitetit Olimpik Ndërkombëtar dhe u zotuan t'u ofronin lojërave olimpike ndihmë me fonde. Komiteti Olimpik Ndërkombëtar e pranoi këtë sugjerim, megjithëse kishte merak se mos Lojërat Olimpike të Londrës do të bienin përsëri në një gjendje të vështirë, duke u bërë përsëri aktivitete të varura nga një panair botëror. Në vitin 1908, Lojërat e 4-ta Olimpike u organizuan në Londër sipas kohës së përcaktuar. Komiteti Olimpik Ndërkombëtar vuri re shpejt se Lojërat Olimpike të Londrës do të kurorëzoheshin me suksesin shumë më të madh se sa u parashikua. (Shy Guan)