Vu Çeng-en lindi në një familje të tregtisë së vogël në qytetin Huai-an të provincës Gjangsu të Kinës. Qysh në kohën e rinisë, ai njohu në thellësi korrupsionin e qarqeve zyrtare dhe ndryshueshmërinë e marrëdhënieve njerëzore, prandaj kishte një psikikë kundër pabarazisë shoqërore. Ai ishte i mendimit se të gjitha shfaqjet e shëmtuara në shoqëri lindin për shkak të veprimeve të sundimtarëve që nuk dallojnë dot të mirat nga të këqijat dhe vënë njerëzit keqbërë në poste drejtuese. Ai kishte dëshirë energjike të punonte për të ndryshuar realitetin e errët shoqëror, por nuk pati mundësi. Kështu, urrejtjet e tij ndaj pabarazisë shoqërore dhe dëshirën për një të ardhme të bukur ai i derdhi në krijimin e romanit "Udhëtimi në perëndim".

Kjo vepër e Vu Çeng-enit është romani më i suksesshëm mitologjik në historinë e letërsisë kineze. Në të, duke e marrë si materiale bazë historinë e vërtetë të aktit të peshkopit budist kinez Shyan Zang të shekullit të 7-të të erës sonë që udhëtoi në Indi për të sjellë në Kinë veprat klasike budiste, autori trilloi peshkopin budist Tang Seng dhe tre nxënësit e tij që u ndeshën në vështirësi dhe rreziqe të shumta gjatë udhëtimit në perëndim, sidomos skaliti me sukses figurën e heroit Sun Vukong, një nga tre nxënësite tij, që nuk trembej para autoritetit dhe që nuk pajtohej me forcat djallëzore. Në këtë mënyrë, autori shfaqi tërthorazi dëshirën e tij për një shoqëri më racionale.

Vu Çeng-en ia kushtoi gjithë jetën e tij krijimit të këtij romani. Kur ishte i vgoël, ai shkonte shpesh herë me babanë e tij për të vizituar tempujt budistë në malësi me pyje të dendura në periferi të qytetit Huai-an dhe, kudo që shkonin, babai i tregonte rrëfenja të bukura mitologjike që ishin të përhapura në ato zona. Deri në moshën 30-vjeçe, ai kishte grumbulluar mjaft materiale dhe vendosi të krijonte një roman të tillë. Por vetëm në kohën e pleqërisë ai përfundoi shkrimin e romanit të tij "Udhëtimi në perëndim".

Ky roman ndahet në 100 kapituj dhe në secilin prej tyre kallëzohet një rrëfenjë. Të 100 rrëfenjat janë të pavarura nga njëra-tjetra dhe të lidhura me njërën-tjetrën. Hyjnitë dhe shenjtorët në roman përfaqësojnë drejtësinë, kurse djajtë dhe kuçedrat përfaqësojnë djallërinë. Autori sajoi një botë të çuditshme mitologjike, ku jetojnë qenie të ndryshme, siç janë "perandori i qiellit" që është mediokër ashtu si perandori në realitet dhe që nuk dallon dot të mirat nga të këqijat; zyrtarët e "pallatit të ferrit" që janë ashtu si ata të dinastisë feudale, janë të korruptuar, mbrojnë njërin-tjetrin dhe që nuk pyesin fare për vuajtjet e popullit; kuçedrat që lakmojnë pasurinë, vrasin njerëz dhe thithin gjakun. Nga ana tjetër, autori skaliti edhe figurën e heroit Sun Vukong, që guxon të shfarosë të gjitha të këqijat, të përbuzë padrejtësinë dhe ta quajë veten "shenjtori qiellor" përpara "mbretit të qiellit". (Zheng)