Çengiskan lindi në vitin 1162 të erës sonë në një familje aristokrate në rrafshnaltën mongole. Ai pati emrin Tiemuzhen, që do të thotë "kreu i madh si det" në gjuhën mongole. Stepat mongole të atëhershme ishin të ndara dhe ndodheshin nën sundimin e aristokratëve të fiseve primitive dhe banorët vuanin nga dhuna, grabitjet dhe luftërat. Kur Tiemuzheni ishte i vogël, babai i tij, që ishte kreu i një fisi, u vra nga një fis tjetër. Si pasojë, fisi i sunduar prej tij u shpërnda. Tiemuzheni 10-vjeçar, bashkë me vëllezërit dhe nënën e tij, filluan një jetë të mjeruar. Ata u rrëmbyen nga një fis, por më vonë ikën fshehurazi dhe u hodhën tek një fis tjetër që ishte fisi më i madh në stepë.

Kur ishte 27 vjeç, Tiemuzheni krijoi një fis të pavarur dhe u bë "khan", që në gjuhën mongole do to thotë "kreu". Gjatë 10 vjetëve të mëvonshëm, Tiemuzheni i zgjuar dhe trim formoi një ushtri të disiplinuar dhe të fuqishme. Ai mposhti të gjitha fiset kryesore dhe u bë sundimtari më i madh në stepat mongole. Në vitin 1206, Tiemuzheni thirri blegtorët në një minting solemn, ku u shpall "khan i madh". Shteti i themeluar prej tij u quajt Mongolia e Madhe dhe ai u quajt "Çengis Khan", afërsisht si "perandor" dhe në disa gjuhë shkruhet si "Çengiskan".

Në vitin 1219 Çengiskani mposhti mbretërinë Khorazm, që ishte një mbretëri e fuqishme e Azisë Qendrore. Duke e marrë këtë fitore si nismë, ai filloi një luftë ekspedite drejt vendeve të tjera të Azisë dhe të Evropës. Trupat mongole bënë një luftë barbare. Kudo që arrinin, ata shfarosnin çdo gjë që gjenin përpara, ashtu si era e fortë përlante retë e mbetura. Ata masakronin banorë dhe shkatërronin qytete.

Por nga ana tjetër, me fitoren e tij në fushën ushtarake, Çengiskani zgjeroi territorin e regjimit të tij, që shtrinte nga bregu perëndimor i oqeanit Paqësor dhe deri në bregun e detit Kaspij, gjë që krijoi një gjendje të re të paparë të shkëmbimeve ekonomike dhe kulturore midis Lindjes dhe Perëndimit. Gjatë marshimeve të ekspeditës drejt Perëndimit, trupat mongole ndërtuan një numër urash dhe ngritën shumë bujtina nëpër rrugët që kaluan. Kjo gjë përmirësoi kushtet e transportit midis Lindjes dhe Perëndimit. Si rezultat, shkenca dhe teknika e Perëndimit u sollën në Kinë dhe shpikjet kineze u përhapën në Perëndim. Krahas këtyre, një numër i madh të huajsh hynë në Kinë dhe shumë banorë të pakicave kombëtare kineze u shpërngulën në krahinat e brendshme, duke dhënë kontribut të përbashkët në zhvillimin ekonomik dhe kulturor të Kinës.

Në vitin 1227, Çengiskani vdiq nga një sëmundje gjatë marshimit. Mbi bazën e perandorisë mongole, territori i së cilës shtrihej në kontinentin evro-aziatik, bijtë e tij shfarosën disa mbretëri të tjera të Azisë. Në vitin 1271, nipi i tij, Kublai e ndërroi emrin e Mongolisë së Madhe me "dinastinë Juan". Pas 8 vjetëve, në vitin 1279, ai shfarosi dinastinë Song Jugore. Me themelimin e dinastisë Juan, që kishte kreun e një pakice kombëtare në fronin perandorak, u shënua një faqe e re e historisë së shoqërisë feudale kineze. (Zheng)