dëgjoni

Lu You lindi në vitin 1125 të erës sonë në provincën Zhegjang të Kinës Lindore dhe qysh në vogëli mori një edukatë të mirë familjare nga i ati, Lu Zai, që ishte një dijetar dhe koleksionist librash. Lu You i kaloi vitet e fëmijërisë në mes të rrëmujave të luftës. Asokohe regjimi Gjin i kombësisë Nyzhen, që ishte një pakicë kombëtare në Kinën Verilindore të sotme, bënte vazhdimisht luftë kundër dinastisë Song. Për shkak të kalbësirave dhe paaftësisë së sundimtarëve të dinastisë Song, një sasi e madhe territoresh të saj, duke u përfshirë këtu edhe kryeqyteti Kaifeng, ranë në duart e regjimit Gjin, madje perandori dhe babai i tij i abdikuar nga froni u zunë rob. Një princ tjetër u arratis në jug dhe krijoi një regjim që u quajt "Dinastia Song Jugore". Në ato rrethana, Lu You hoqi të zitë e ullirit duke bërë një jetë refugjatësh bashkë me të afërmit.

Lu You ëndrronte që të vinte një ditë, kur edhe ai do të ngjitej në skenën politike nëpërmjet konkurrencës me provime perandorake, që t'i shërbente atdheut, duke realizuar aspiratat e tij. Por ai pësoi disfatë, sepse sa herë që jepte provimin, ai shfaqte në fletat e provimit ndjenja atdhedashëse për rimarrjen territoreve të humbura, gjë që i zemëronte autoritetet që ishin për pajtimin me pushtuesit.

Kur ishte 40 vjeç, Lu Yous iu dha rasti të bëhej një oficer. Ai shkoi në frontin e luftës dhe u tregua trim dhe i zgjuar që me herën e parë të pjesëmarrjes së tij në luftim. Mirëpo pas 6 muajve ai u detyrua të largohej nga ushtria për shkak të punës sabotuese të të ashtuquajturit "fraksioni për paqe".

Kështu, Lu You u hodh në krijimtarinë letrare. Gjatë gjithë jetës, ai krijoi mbi 10 mijë vjersha, duke u bërë poeti me më shumë vepra ndër poetët kinezë të lashtësisë. Edhe sot ruhen mbi 9300 nga vjershat e tij.

Lu You krijoi edhe një numër të madh prozash të shquara. Në një pjesë të këtyre prozave shënohen çështje të vogla në jetë ose komentohen jetesa e popullit dhe ekonomia e vendit, ndërsa në pjesën tjetër përshkruhen jeta dhe veprimtaria e miqve të tij. Por të gjitha ato i përshkon një vijë e kuqe e ndjenjave të dashurisë për atdheun e tij, prandaj ato kanë forcë të madhe prekëse. Lu You meriton të lavdërohet nga brezat e mëvonshëm si "letrari i madh atdhedashës".

Kur ishte 65 vjeç, Lu You filloi një jetë të izoluar në fshat, duke ushquar ndjenja pakënaqësie dhe indinjate ndaj realitetit të atëhershëm. Atje, ai kultivonte lule, lexonte, pinte raki, krijonte vjersha, punonte në ara dhe nganjëherë shkonte tek fshatarët për t'u dhënë këshilla mjekësore.

Në vitet e pleqërisë, Lu You shkroi shumë vjersha që pasqyrojnë errësinë e shoqërisë së atëhershme dhe shumë vjersha idilike ku përshkruhet peizazhi i fshatit. Ai ëndërronte se atdheu i tij do të ribashkohej. Mirëpo deri në frymëmarrjen e fundit ai nuk pa atë që ëndrronte. Ai vdiq në moshën 85-vjeçare. Ai shkroi në shtrat vjershën e tij të fundit me titull "Këshilla drejtuar djalit tim", ku thuhet: "Nuk do të kem më halle pas vdekjes, dhe e vetmja keqardhje është ndarja e atdheut. Nëse trupat perandorake mund të rimarrin tokat e humbura, ndero kujtimin e paraardhësve, dhe mos harro t'i sjellësh sihariqin edhe plakut tënd." (Zheng)