Me zhvillimin e shpejtë të ekonomisë kineze, të ardhurat e banorëve kinezë kanë pasur një rritje relativisht të shpejtë. Por në Kinë është shfaqur edhe dukuria e zgjerimit të diferencës midis të varfërve dhe të pasurve. Vitet e fundit, problemi i diferencës midis të varfërve dhe të pasurve ka tërhequr vëmendjen e madhe të qarqeve të ndryshme shoqërore të Kinës.

Qysh nga fundi i viteve 70 të shekullit të kaluar, koeficienti i Ginit i Kinës që tregon diferencën midis të varfërve dhe të pasurve, priret gjithmonë drejt ngritjes. Sipas të dhënave statistikore të Bankës Botërore, para 30 vjetëve, koeficienti i Ginit i Kinës ka qenë 0.16, ndërsa deri në vitin 2005 rreth 0.47, shifër kjo që e kaloi vijën e paralajmërimit të njohur në botë të diferencës midis të varfërve dhe të pasurve. 30 vjetët e fundit kanë qenë një periudhë e zhvillimit shumë të shpejtë të ekonomisë kineze. Kjo tregon se zgjerimi nga dita në ditë i diferencës midis të varfërve dhe të pasurve në Kinë ka lindur në sfondin e zhvillimit të shpejtë ekonomik dhe të përmirësimit të dukshëm të nivelit të jetesës së banorëve kinezë.

Sipas përllogaritjeve të Akademisë së Shkencave Shoqërore të Kinës, diferenca midis të ardhurave më të larta dhe të ardhurave më të ulëta është zgjeruar më tej në Kinë. Qeveria kineze e ka marrë parasysh këtë problem dhe po merr masa, për ta zgjidhur atë. Zgjerimi i diferencës midis të varfërve dhe të pasurve është jo vetëm një problem ekonomik, por edhe problem i barazisë shoqërore, duke ndikuar mbi shpërndarjen racionale të pasurisë shoqërore dhe mbi zhvillimin e vazhdueshëm ekonomik.

Në Kinë, të ardhurat e fshatarëve janë më të ulëta se të ardhurat e banorëve të qyteteve dhe qytezave. Ky është një problem i përgjithshëm. Për të zbutur problemin e diferencës në të ardhurat midis qyteteve dhe fshatrave, qysh nga viti 2004, qeveria kineze ka investuar më shumë financa publike në zonat fshatare, për të shtuar të ardhurat e tyre. Kjo masë ka pasur efektivitet relativisht të mirë. Banori i fshatit Zhaiping të provincës Sichuan të Kinës Jugperëndimore Zhou Ming i tha gazetarit se në ndihmën e qeverisë, të ardhurat e banorëve të këtij fshati janë shtuar nga viti në vit. Niveli i tyre i jetesës është ngritur pandërprerë.

"Të ardhurat e mia vjetore nga rritja e peshkut janë 5 mijë juanë, nga mbjellja e orizit 4-5 mijë juanë dhe nga rritja e derrave mbi 3 mijë juanë. Tani jeta ime është shumë e lumtur".

Si edhe në rastin e fshatarit Zhou Ming, në disa zona, të ardhurat e fshatarëve i kaloi të ardhurat e banorëve të qyteteve dhe qytezave. Sipas të dhënave statistikore të Drejtorisë Shtetërore të Statistikave të Kinës, në vitin 2006, të ardhurat vjetore për frymë të fshatarëve kinezë arritën në 3587 juanë, shifër kjo që u shtua 10% në krahasim me vitin 2005.

Në qytete, problemi i grupeve në vështirësi ekonomike ka tërhequr vëmendjen e veçantë të qeverisë kineze. Për grupet me të ardhurat më të ulëta, qeveria kineze u ka dhënë atyre subvencione, për të shtuar të ardhurat e tyre. Përveç këtyre, qeveria kineze i kushton rëndësi edhe koordinimit për shpërndarjen e të ardhurave të qytetarëve nëpërmjet uljes së taksave. Duke folur për këtë, zv/drejtori i Drejtorisë së përgjithshme shtetërore për çëshjtjen e taksave të Kinës, z. Wang Li tha: "Vlera e taksave të të ardhurave personale është ulur. Kjo gjë favorizon mbrojtjen e barazisë shoqërore dhe nxitjen e krijimit të shoqërisë harmonike".

Për sa u përket disa grupeve me të ardhurat më të larta, qeveria kineze dhe institucionet popullore kanë marrë disa masa të duhura për të kufizuar rritjen tepër të shpejtë të të ardhurave të tyre. Duke folur për këto masa, drejtorja e zyrës për studimin e konsumit pranë Komisionit shtetëror të zhvillimit dhe të reformës të Kinës, zj. Chen Xinnian tha se ky është një fillim i mirë i Kinës në përpjekje për zvogëlimin e diferencës midis të varfërve dhe të pasurve.

"Kjo tregon se ne kemi marrë disa masa jo vetëm në dhënien e subvencioneve ndaj njerëzve me të ardhurat më të ulëta, por edhe në rregullimin e rendit të shpërndarjes. Por rregullimi i rendit të shpërndarjes së të ardhurave duhet të mbështetet jo vetëm te kontrolli, por edhe te vetëkontrolli". (Sihai)