dëgjoni

Shpenzimet gjithnjë e më të mëdha për mjekimi janë bërë një problem i madh për shumë banorë kinezë. Në një raport, që publikoi Ministria e Shëndetësisë e Kinës në vitin 2005 mbi anketën e tretë për shërbimet mjekësore, bëhet e ditur se, për arsye ekonomike, gati gjysma e banorëve kinezë nuk pranojnë të mjekohen kur sëmuren dhe rreth 30 % e banorëve refuzojnë shtrimin në spital kur e kanë të nevojshëm. Administratat e instancave të ndryshme të Kinës po bëjnë aktivisht përpjekje për zgjidhjen e këtij problemi. Për të përmirësuar kushtet mjekësore të banorëve me të ardhura mesatare dhe të ulëta, administrata e rajonit Haidian të Pekinit ngariti në vitin 2005 një spital me pronë të përbashkët e pa qëllim fitimi, që u quajt spitali "Shangdi" për të mirën e popullit.

Zonja Ge Ming-yan, që erdhi 5 vjet më parë nga periferia e qytetit Çongqing për të punuar përkohësisht në Pekin, u sëmur nga leukemia, por ajo u tremb nga shpenzimet e mëdha të mjekimit që ia kërkoi spitali.

"Pyeta se sa duhej të paguaja dhe mjeku tha se duheshin 8000 juanë. Kjo përgjigje më trembi shumë saqë mezi qëndroja në këmbë. Ndërkohë filluan të më dilnin lotë lot nga sytë."

Meqë u tremb nga shpenzimet e mëdha të mjekimit, Zonja Ge Ming-yan nuk donte më të shkonte për vizitë në spital dhe filloi të lexonte në shtëpi libra mbi leokaeminë. Pas dy vjetëve, ajo u detyrua të shkonte përsëri në spital, sepse sëmundja e saj u keqësua, por shpenzimet e mjekimit ishin bërë shumë më të mëdha se dy vjet më parë.

"Doktori tha se ata duhet të më shtronin në spital, duke kërkuar të paguaja 30 mijë juanë. Unë i thashë se do të kthehesha në shtëpi. Ku mund ti grumbulloja aq shumë para?"

Si rrjedhim, gjendja e saj shëndetësore u keqësua më tej. Ajo mund të shpëtojë vetëm me anë të transplantimit të palcës së kockave të një njeriu tjetër të shëndetshëm. Për fat të mirë, vëllai i saj mund t'i ofrojë asaj qeliza gjakprodhuese nëpërmjet transplantimit të palcës së kockave, gjë që e bëri të shpresojë. Mirëpo ajo duhet të paguajë shpenzime të shumëfishta për operacioinin, gjithsej 400-500 mijë juanë. Kjo gjë është bërë tani një problem akoma më i madh për të.

Shumë njerëz veprojnë ashtu si Ge Ming-yan. Në fillim të sëmundjes ata refuzojnë të mjekohen për arsye ekonomike, por më në fund, për keqësimin e sëmundjes, paguajnë më shumë. Por ky problem duhet të shmanget. Zoti Yu Siaoqian, një nga iniciatorët e ngritjes së spitalit Shangdi, tha se qëllimi i qeverisë për ngritjen e spitaleve të tilla është që t'u jepet banorëve garancia bazë mjekësore dhe që edhe njerëzit e varfër të kenë mundësi të mjekohen në spital.

"Ne kemi qëllim që të krijojmë kushte të përshtatshme për mjekim për çdo të sëmurë. Në fakt, asnjë i sëmurë nuk duhet të rrijë në shtëpi dhe të mundohet t'i rezistojë sëmundjes, duke pritur që të shërohet vetvetiu."

Pikërisht për këtë qëllim, me iniciativën e zotit Yu Siaoqian, që punonte atëherë si drejtor i shëndetësisë i rajonit Haidian të Pekinit, dhe të disa të tjerëve, u ngrit spitali Shangdi, që është spitali i parë i pronës së përbashkët dhe për të mirën e popullit në Pekin. Ky spital ndodhet në një lagje me kushte të mira mjekimi, sepse këtu gjenden disa spitale me nivel të përparuar ndërkombëtar, por për shkak të shpenzimeve të mëdha, ato nuk mirëpriten nga bonorët e kësaj lagjeje dhe nga 100 mijë fshatarët në periferi të qytetit.

Spitali Shangdi zbaton një parim plotësisht të ndryshëm nga spitalet e tjera të pronës së përbashkët. Meqenëse administrata lokale nuk investon shumë për spitalet e pronës së përbashkët, 90 % e fondit të tyre vjen nga paratë që paguajnë të sëmurët dhe ato detyrohen të funksionojnë sipas ligjit të tregut. Kurse spitali Shangdi provon të ndjekë një rrugë tjetër. Rrogat e mjekëve vijnë drejtpërdrejt nga financat e përbashkëta dhe administrata lokale përgjigjet për taksat dhe pajisjet.

Administrata e rajonit Haidian në Pekin vendosi që, në qoftë se ky spital i pronës së përbashkët pa qëllim për fitime do të funksionojë mbarë, do të ngrihen në këtë rajon dy spitale të tjera të këtij modeli, që gjithashtu do t'i kenë dyert të hapura për njerëzit e ardhur nga krahina të tjera për të punuar përkohësisht në Pekin dhe për ata banorë që kanë të ardhura të ulëta. Ky vendim u vlerësua pozitivisht dhe u mbështet nga Ministria e Shëndetësisë. Edhe shumë krahina të tjera të Kinës kanë filluar të studiojnë mënyrat për të ngritur spitale të tilla.

Me shtimin e numrit të të sëmurëve që vijnë për mjekim në spitalin Shangdi, disa përsona janë të shqetësuar dhe pyesin nëse ky spital mund të funksionojë normalisht dhe për sa kohë mund të vazhdojë, meqenëse ai funksionon pa qëllime fitimi. Lidhur me këtë, drejtoresha e spitalit, zonja Vang Ling, tha se sektori i financave i rajonit Hauduan, paguan për koston e fiksuar të këtij spitali dhe se barra e spitalit për shpenzimet e ujit dhe të energjisë elektrike do të pakësohet. (Zheng)