Në provincën Gjilin të Kinës Verilindore, ekziston një fshat me emrin Yaoveizi, ku fshatarëve u ka pëlqyer gjithmonë mënyra tradicionale e jetesës, që është, siç thonë ata: "I përvishemi punës kur lind dielli; fillojmë pushimin kur perëndon dielli". Ata kanë qejf të kalojnë kohën e lirë duke ndenjur qetë në krye të fshatit dhe duke dëgjuar zërat e nxënësve që lexojnë tekstet. Li Yuançang, që i ka mbushur të 57-tat, ka lindur dhe është rritur pikërisht në një fshat të tillë. Ai thotë se e ka pëlqyer leximin qysh nga vogëlia dhe asnjë herë nuk ka hequr dorë nga mësimi, sado të këqija që të ishin kushtet e jetesës. Pasi u diplomua në universitet, ai zgjodhi me vendosmëri profesionin e mësuesit. Ai tha se i vjen keq sa herë që ndonjë fëmijë ndërpret shkollimin.

"Unë i shikoj nxënësit e klasës sime si fëmijët e mi dhe jam i mendimit se mësuesit duhet t'i duan nxënësit si fëmijët e vet. Kur një nga nxënësit e mi ndërpreu shkollimin për shkak të vështirësive ekonomike të familjes dhe filloi të punonte në ara duke ndihmuar prindrit e tij, unë shkova 5 a 6 herë në shtëpinë e tij. Më në fund, u mbusha mendjen prindërve të tij dhe e solla atë në shkollë me biçikletë."

Li Yuançang filloi të punojë si mësues i gjuhës kombëtare në një shkollë të mesme qysh në vitin 1985 dhe që nga ajo kohë filloi reformën e mësimdhënies së gjuhës?për të gjetur një metodë të përshtatshme për arsimin në fshat. Ai i konsideron tokat e gjera të fshatit si klasën e mësimit dhe i inkurajon nxënësit të hidhen në praktikën shoqërore. Arat dhe parcelat e misrit u bënë mjete mësimdhënieje të tij. Mësuesi Vang Vei, që dikur punoi së bashku me Li Yuançang, admiron shumë mendimet e tij.

"Ideali i tij është që të përgatitë punonjës të kualifikuar. Ai e quan shkollën tonë një shkollë të vogël dhe e quan jetën shoqërore një shkollë të madhe. Ai nganjëherë i çon nxënësit në ngastrat e orizit për të marrë pjesë në praktikën prodhuese."

Li Yuançang kërkonte që, në hartimet e tyre, nxënësit të përshkruanin gjërat që i kishin parë me sytë e vet në jetën shoqërore dhe në natyrë. Ai thoshte se kushtet e vështira në fshat nuk i pengonin nxënësit në të menduarit në mënyrë të pavarur. Faktet kanë vërtetuar se metoda e tij e mësimdhënies ka dhënë rezultate të mira.

"Vendlindja ime gjendet afër pendëve të lumit Sungar. Meqenëse nën tokën e asaj zone ka mjaft rërë dhe zhavorr që mund të shfrytëzohen si lëndë ndërtimi, disa njerëz kanë bërë atje një gropë të madhe duke nxjerrë rërë dhe zhavorr. Duke parë këtë gjë, njëri prej nxënësve të mi harxhoi 2 javë për të hetuar gjendjen e atjeshme dhe shkroi një hartim, ku vuri në dukje se brezi i tanishëm shet rërën dhe fiton para duke shkatërruar tokën e punueshme, kurse brezi i ardhshëm do të mbetet pa tokë për të mbjellë dhe do të pësojë fatkeqësi natyrore. Ai bëri thirrje që të ndalohej ky veprim shkatërrues. Kuadrot e fshatit u prekën shumë nga veprimi i këtij djali 15-vjeçar, që vuri re gjendjen e rëndë të çështjes, dhe thirrën disa persona me përgjegjësi të kantierit që nxirrte rërën e atjeshme. Kur lexuan hartimin, ata përgjegjës e kuptuan gabimin e vet dhe e mbyllën menjëherë kantierin."

Një pjesë e madhe e nxënësve të mësuesit Li Yuançang u pranuan në shkolla të larta, madje disa prej tyre u bënë mjeshtër të mbjelljes shkencore të tokave ose prijës të kërkimeve tekniko-shkencore. Përmbledhja e hartimeve të nxënësve të tij me titull "Lulet e vogla në ara" u përcaktua si lëndë mësimore e leximit për mbarë provincën.

Por, askujt nuk i shkonte ndër mend se para 6 vjetëve Li Yuançang do të detyrohej të largohej nga katedra e klasës dhe nga nxënësit e tij për shkak se do të sëmurej rëndë. Duke marrë parasysh gjendjen e tij shëndetësore, sektori vendor i arsimit e transferoi atë në Institutin Gjiaoyu të provincës Gjilin, që të merrej me kërkimet shkencore të mësimdhënies së gjuhës. Li Yuançang e konsideron këtë transferim si një pikënisje të re të punës së tij për t'i shërbyer arsimit në fshat.

Me përpjekjet e tij, provinca Gjilin hapi 42 shkolla me kurse të specializimit të mësuesve dhe, si rezultat i punës së këtyre shkollave, u ngrit përgjithësisht niveli i mësimdhënies së mësuesve në fshat. Sot Li Yuançang vazhdon përpjekjet e tij në frontin e parë të arsimit në fshatin kinez. Ai thotë se shpreson që të vijë sa më parë dita kur fëmijët në fshat të gëzojnë kushte arsimore njësoj si të fëmijëve të qytetit.(Zheng)