I ati i Ruan Gjisë ishte një poet i njohur dhe kishte qenë dikur zyrtar i perandorisë Vei. Nën ndikimin e të atit, edhe Ruan Gji punoi për shumë vjet si zyrtar. Ai inspektoi shumë herë fushat e betejës të luftërave të kaluara për të studiuar teorinë ushtarake dhe ëndërronte të krijonte merita në fushën ushtarake. Fraksionet e ndryshme të Veit luftonin ashpër dhe orvateshin gjithmonë t'i tërhiqnin intelektualët në anën e vet, që të bënin opinione për interesat e tyre. Në ato rrethana, intelektualët e kishin të vështirë të mbanin një qëndrim asnjanës dhe të mbroheshin nga persekutimet. Ruan Gji, që e kishte në natyrën e vet të adhuronte lirinë, ishte i mërzitur nga ato luftëra politike dhe, nga ana tjetër, kishte shumë frikë se mund të bëhej viktimë e luftërave, prandaj dha dorëheqjen nga posti zyrtar dhe u kthye në shtëpi.

Pasi u kthye në shtëpi, ai filloi të hiqej si njeri anormal, duke ndërmarrë veprime plot me absurditete, që të mos ngatërrohej në telashet e luftës politike. Njëherë, Sima Zhao, që ishte kryeministri i Veit dhe që po përgatitej ta uzurponte fronin perandorak, deshi të afrohej me Ruan Gjinë me anë të lidhjes së një martese të fëmijëve të tyre, por ky i fundit pati frikë se mos do të futej në luftën politike dhe filloi të pinte raki ditë për ditë, madje për 60 ditë me radhë bëhej çdo ditë xurxull. Kështu, Sima Zhao nuk pati rastin të ngrinte çështjen e lidhjes së martesës dhe hoqi dorë më në fund.

Në fakt, Ruan Gji e kishte mendjen plotësisht në rregull. Veprat e tij poetike zunë një pozitë shumë të rëndësishme në historinë e poezisë kineze. Zanafilla e poezisë kineze është "Libri i vjershave", që është përmbledhja e parë e vjershave popullore kineze, ku u përfshinë vjershat e zgjedhura të periudhave nga shekulli i 10-të para erës së re deri në shekullin e 7-të para erës së re. Pjesa më e madhe e atyre vjershave janë vargje 4-rrokëshe dhe, gjatë disa shekujve të mëvonshëm, poezia kineze kaloi nga vargjet 4-rrokëshe në ato 5-rrokëshe dhe, më tej, nga vargjet 5-rrokëshe në ato 7-rrokëshe. Ruan Gji luajti një rol shumë të rëndësishëm në fillimin e këtij procesi të zhvillimit të poezisë kineze.

Veprat kryesore të Ruan Gjisë, që janë ruajtur deri më sot, janë 82 vjershat e tij lirike me vargje 5-rrokëshe, të përfshira në përmbledhjen me titull "Këngë të kushtuara së kaluarës". Për shkak të mjedisit specifik politik dhe të karakterit e qëndrimit të tij në marrëdhëniet shoqërore, vjershat e Ruan Gjisë kanë karakteristika të theksuara personale. Veprat në përmbledhjen "Këngë të kushtuara së kaluarës" mund të ndahen në dy grupe: grupi i parë përbëhet nga vjershat ku përshkruhen jeta dhe veprimtaria si dhe ideali i tij; kurse grupi i dytë përbëhet nga vjershat me ngjyrime politike. Studiuesit janë të mendidmit se vjershat lirike të Ruan Gjisë jo vetëm pasqyrojnë veprimtarinë dhe mendimet e tij, por edhe gjendjen e atëhershme shoqërore, prandaj kanë edhe vlerë historike.

Mjaft personalitete të njohura shoqërore të asaj kohe u vranë për arsye se shfaqën pakënaqësi për realitetin shoqëror dhe disa të tjerë u nënshtruan para autoriteteve, ndërsa Ruan Gji shpëtoi nga vdekja dhe ruajti moralin e një intelektuali për arsye se ai ishte njeri i pashoqërueshëm që nuk ndërhynte në realitetin shoqëror, gjë që vërtetoi se ai ishte njeri largpamës dhe i durueshëm. (Zheng)