dëgjoni

Në vitet e fundit të shekullit të 2-të dhe vitet e para të shekullit të 3-të të erës së re, regjimi i dinastisë Han Lindore në Kinë ekzistonte vetëm sa për sy e faqe dhe, si rrjedhim i luftërave midis militaristëve për krijimin e regjimeve të veta separatiste, u krijua një gjendje e kundërvënies së tri regjimeve: Vei, Shu dhe Vu, që u quajtën nga historianët "Tri perandoritë". Liu Bei, me të cilin do t'ju njohim në rubrikën e sotme, themeloi perandorinë Shu dhe u shpall perandori i saj.

Liu Bei, që lindi në vitin 161, ishte një nga pasardhësit e themeluesit të dinastisë Han, por në kohën e brezit të tij, familja e tij kishte rënë dhe ai me nënën që mbeti e ve jetonin duke u mbështetur në thurjen dhe shitjen e sandaleve prej kashte. Në moshën 15 vjeçare, ai filloi të mësonte në shkollë me ndihmën e një të afërmi. Pas disa vjetësh, ai u bë një burrë i afrueshëm që kishte qejf të miqësohej me të tjerët. Të pasurit e admironin atë dhe e financonin me të holla, gjë që i dha mundësi të miqësohej edhe me heronjtë dhe trimat e asaj zone dhe të bëhej kreu i tyre. Në moshën 28 vjeçare, ai u emërua kryetari i një distrikti të vogël, por pa kaluar shumë kohë, ai dha dorëheqjen për shkak se u rrah keq me kamxhik nga zyrtari epror, sepse ai shprehu pakënaqësi kur eprori i kërkoi ryshfet.

Më vonë, Liu Bei mblodhi disa njerëz dhe kuaj, duke bërë përgatitje për të marrë pjesë në luftërat plot me rrëmujë, mirëpo forcat e tij, që ishin të dobëta, endeshin gjithmonë këtej dhe andej, duke u vënë herë pas here nën mbrojtjen e militaristëve të fuqishëm, si Cao Cao, Yuan Shao etj. Gjatë mbi 10 vjetëve, ai nuk gjeti ndonjë zonë që mund të bëhej baza e tij mbështetëse. Në rrethanat e vështira, ai gjeti ndihmën e strategut të rrallë e të talentuar Zhuge Liang dhe, më në fund, shtiu në dorë zonat jugperëndimore të vendit dhe, në vitin 221 krijoi perandorinë Shu në qytetin Çendu dhe u shpall perandor.

Jeta e Liu Beit ishte plot me ngjyrime legjendare. Në fillim, duke shkuar kudo për të shitur sandalet kashtore, ai u njoh me trimat Guan Yu dhe Zhang Fei. Ata të tre u betuan në një plantacion pjeshke për vëllazërim, duke thënë se do të ndanin gëzimet e hidhërimet dhe do t'i qëndronin pranë njëri-tjetrit edhe në rrezik vdekjeje. Që nga ajo kohë, dy "vëllëzërit" e Liu Beit i qëndruan atij gjithmonë besnikë dhe ia kushtuan gjithë jetën për ta ndihmuar në realizimin e kauzës së tij.

Meqë forcat e tij ishin të dobëta, Liu Bei u hodh në anën e Cao Caos, që kishte zënë postin e kryeministrit të dinastisë Han Lindore. Cao Cao shpërdoronte kompetencat, tregohej mjaft dyshues dhe e detyronte me forcë perandorin të jepte urdhra, por Liu Bei hiqej si njeri mendjetrashë dhe bënte sikur nuk shihte asgjë, duke punuar ditë për ditë në kopsht për të kultivuar zarzavate. Një ditë, Cao Cao e gostiti Liu Bein me qëllim që ta provonte. Kur ata po bënin muhabet duke pirë raki, Cao Cao tha papritur: "Mua më duket se në këtë botë vetëm dy veta mund të quhen heronj: ju dhe unë". Liu Bei u habit aq shumë, saqë i ranë shkopinjtë nga dora. Meqenëse në atë çast po bubullonte moti, Liu Bei bëri sikur i ranë shkopinjtë për shkak se u tremb nga bubullimat. Kështu, Cao Cao besoi se Liu Bei ishte me të vërtetë njeri i ngathët dhe frikacak, prandaj e dobësoi vigjilencën ndaj tij. Më vonë, Liu Bei iku fshehurazi dhe u bë kundërshtari më i fortë i Cao Caos.

Duke komentuar figurat historike, disa historianë shprehin mendimin se Liu Bei ishte një njeri që i kushtonte rëndësi dashamirësisë dhe besnikërisë, respektonte njerëzit e talentuar dhe ndante gëzimet e hidhërimet me njerëzit nën varësinë e tij, prandaj kishte fuqi të madhe tërheqëse personale dhe kjo gjë ishte një nga faktorët e fitores së tij. (Zheng)