69-vjeçarja kineze Wu Haojin është marrë tërë jetën me gjimnastikë. Sipas saj, në karrierën e saj si trajnere, kanë qenë një kujtim i paharrueshëm dy vjetët në Afrikë, nga viti 1982 deri në vitin 1984, kur ajo ishte trajnerja e ekipit kombëtar të gjimnastikës për femra të Marokut.

"Punova atje si trajnere e ekipit të nielit A. Në fillim kishte vetëm 8 a 10 gjimnaste dhe më vonë u shtuan edhe disa të reja, pra në përgjithësi kisha më shumë se 10 gjimnaste. Sigurisht niveli i atëhershëm i gjimnastikës në Marok nuk mund të krahasohej me atë të vendeve të forta në këtë sport, megjithatë anëtaret e ekipit tim arritën të merrnin pjesë në veprimtaritë ndërkonbëtare dhe të paraqitnin nivelin e tyre përpara shumë gjimnasteve të njohura, gjë që ishte e paparë. Prandaj, Shoqata e Gjimnastikës e Marokut mbeti shumë e kënaqur."

Gjatë 50 vjetëve, Kina ka zhvilluar shkëmbime sportive me vendet afrikane nëpërmjet vizitave reciproke të ekipeve sportive, organizimit të kurseve, dërgimit të trajnerëve etj., në mënyrë që t'i ndihmojë këto vende në ngritjen e nivelit të sportit. Tani këto shkëmbime dhe ky bashkëpunim janë thelluar pandërprerë. Vetëm pas vitit 2000 Kina ka dërguar 38 trajnerë të 13 disiplinave sportive në 12 vende afrikane, si Egjipt, Etiopi, Namibi etj.

Krahas disiplinave sportive të përfshira në Lojërat Olimpike, Kina ka dërguar në vendet afrikane edhe trajnerë të nivelit të lartë të sporteve tradicionale kineze, duke përfshirë gjimnastikën kineze wushu. Në fakt, këta trajnerë u ngarkuan edhe me detyrën e përhapjes së kulturës sportive në Afrikë. Nga viti 1997 deri në vitin 2001, trajneri i gjimnastikës wushu Lu Jianmin, që ishte trajner i Universitetit të Edukimit Fizik të Pekinit, ishte në Egjipt dhe drejtoi ekipin kombëtar të wushu-së të Egjiptit. Atje ai ia kushtoi këtij vendi të bukur buzë lumit Nil periudhën e artë të karrierës së tij si trajner.

"Atëherë në ekipin kombëtar të wushu-së të Egjiptit isha trajneri i vetëm. Unë dhashë mësime në "sanda" (një formë e wushu-së, që i ngjan boksit të stilit të lirë), ashtu edhe "taolu" (vargje lëvizjesh të përcaktuara). Kam qenë në Egjipt për 4 vjet me ndërprerje. Gjatë kësaj periudhe, nën drejtimin tim, ekipi egjiptian mori pjesë me radhë në Kampionatin e 4-t dhe të 5-të Botëror të wushu-së. Veçanërisht në Kampionatin e 4-t në Hongkong, ekipi i Egjiptit u paraqit shumë mirë dhe në disiplinat në sanda fitoi 1 medalje ari, dy argjendti dhe 2 bronzti. Mendoj se zhvillimi i wushu-së në Egjipt është nxitur nga trajnerët kinezë."

Gjatë 50 vjetëve, ekipet kineze të pingpongut dhe të gjimnastikës kanë vizituar shumë herë vendet afrikane dhe shumë trajnerë kinezë kanë bërë përpjekje të paepupra për ngritjen e nivelit të sportit në këto vende. Zj. Wu Haojin dhe z. Lu Jianmin janë dy përfaqësues të shkëlqyeshëm prej tyre.

Prapa rezultateve të spikatura qëndron djersa e trajnerëve kinezë. Gjatë punës në Afrikë atyre u duhej të kapërcenin shumë vështirësi dhe pengesa në gjuhë, në jetesë dhe në kushtet e prapambetura të stërvitjes. Zj. Wu Haojin kujton:

"Kur isha atje, mjedisi dhe kushtet e stërvitjes ishin shumë të këqija. Kur u largova, ishte krijuar vetëm një gropë me sfungjer. Për shkak se ishin shumë të prapambetura pajisjet e stërvitjes dhe të mbrojtjes, kisha shumë vështirësi në ngritjen e shkallës së vështirësissë të lëvizjeve të gjimnastëve."

Pavarësisht nga vështirësitë e llojllojshme, kontingjente trajnerësh kinezë shkuan në Afrikë plot entuziazëm. Përveç arritjes së rezultateve të mira, ata lidhën edhe miqësi të thellë me sportistët afrikanë. Z. Lu Jianmin tha:

"I njoha shumë anëtarët e ekipit tim. Kishim shumë shkëmbime edhe jashtë stërvitjes. Një gazetë egjiptiane komentoi se 'trajneri Lu i njohu anëtarët e ekipit të tij siç njeh vijat e pëllëmbës së vet.' Gjatë garave, ata më thërrisnin 'baba'. Kishim me të vërtetë ndjenja të thella."

Pavarësisht nga largësia e madhe gjeografike midis Kinës dhe Afrikës, për shumë vjet me radhë qarqet sportive të Kinës dhe të Afrikës kanë kapërcyer mjaft vështirësi dhe duke u nisur nga parimi i veprimit brenda mundësive dhe i zhvillimit gradual, kanë bërë një punë të madhe në bashkëpunim dhe shkëmbime. Në vitin 1986, Komiteti Olimpik Ndërkombëtar e dekoroi Komitetin Olimpik të Kinës me Kupën Olimpike, në shenjë vlerësimi për ndihmesën e madhe të Kinës ndaj vendeve në zhvillim dhe veçanërisht ndaj vendeve afrikane.

Sporti, jo vetëm ka shtuar shkëmbimet dhe njohjen reciproke midis trajnerëve kinezë dhe sportistëve afrikanë, por edhe ka afruar zemrat e popujve të Afrikës dhe popullit kinez. Edhe në të ardhmen, Kina do të vijojë të dërgojë trajnerë në Afrikë dhe miqësia kino-afrikane do të vazhdojë përgjithmonë. (Wang Lei)