Në vitin 209 para erës së re, një kolonë fshatarësh, e përbërë nga 900 veta, po çohej me forcë për në zonat kufitare veriore për shërbim në mbrojtjen kufitare. Kur ata po kalonin në lokalitetin Daze të provincës së sotme Anhui, filloi një shi i rrëmbyeshëm, që zgjati disa ditë e si rrjedhim, ata u vonuan shumë. Kjo gjë i frikësoi të gjithë, sepse për këtë vonesë ata kishte rrezik të dënoheshin me vdekje në bazë të ligjit të dinastisë Çin. Përballë kësaj gjendjeje të vështirë, Çen Sheng dhe Vu Guang, që ishin në krye të kolonës, i vunë gishtin kokës: po të vazhdonin të ecnin, nuk do të gjenin gjë tjetër në postën kufitare, përveç dënimit me vdekje; po të arratiseshin, prapë do të kapeshin dhe do të dënoheshin me vdekje si dezertorë; e vetmja rrugëdalje, që mund ti' shpëtonte ata, ishte revolta. Kështu, të gjithë u mblodhën bashkë, vranë inspektorin ushtarak barbar dhe u rebeluan, duke formuar ushtrinë e parë të kryengritësve fshatarë në historinë kineze.

Kur kryengritësit pushtuan lokalitetin Daze, shumë fshatarë të zonave përreth erdhën dhe u pranuan në radhët e tyre. Si rezultat, kolona e tyre u shndërrua në një armatë me dhjetëra mijë veta, që më vonë mori në dorë 5 a 6 distrikte të tjera dhe krijoi pushtetin e vet në distriktin Çen, me Çen Shengun si "mbret".

Për të mobilizuar fshatarët në kryengritje, Çen Sheng shfrytëzoi besëtytnitë e tyre. Para fillimit të kryengritjes, ai shkroi në një copë letër fjalët "Çen Sheng duhet të ngrihet në fronin mbretëror", e futi letrën në barkun e një peshku dhe shkoi për ta shitur në pazar. Një burrë, që e bleu atë peshk, e gjeti letrën duke gatuar dhe kujtoi se mos perëndia e kishte dërguar atë letër për të shprehur vullnetin e vet. Çen Sheng dërgoi një njeri, që ndezi zjarr në një tempull aty afër dhe bërtiti duke imituar tingujtqë nxjerrr dhelpra: "Çen Sheng Wang, Çen Sheng Wang", që do të thotë "mbreti Çen Sheng, mbreti Çen Sheng". Kështu, të gjithë u bindën se Çen Sheng ishte një shpëtimtar i dërguar nga qielli dhe, duke iu përgjigjur thirrjes së tij, u hodhën në radhët e kryengritësve.

Trupat kryengritëse arritën nga fitorja në fitore, gjetën shpejt jehonë në mbarë vendin dhe radhët e tyre u zgjeruan në qindra mijë veta. Mirëpo, për shkak të mungesës së përvojës, Çen Sheng bëri disa gabime në komandimin e trupave të tij e si rrjedhim, kryengritësit u rrethuan dhe u mundën nën goditjen e fuqishme të trupave qeveritare të dinastisë Çin. Për këtë shkak, Çen Sheng dhe Vu Guang u vranë nga personat nën varësinë e tyre dhe kryengritja e udhëhequr prej tyre dështoi.

Kryengritja e udhëhequr nga Çen Sheng dështoi edhe për një shkak tjetër: ai rendte pas rehatisë dhe u besonte lehtë njerëzve djallëzorë. Me të krijuar pushtetin, ai filloi ndërtimin e pallatit luksoz për veten e tij dhe vuri disa persona djallëzorë në poste të rëndësishme. Një ditë, erdhi një bashkëfshatar për të parë Çen Shengun, por ky i fundit e vrau atë duke besuar fjalët shpifëse të një njeriu zemërkeq. Pas asaj ngjarjeje, një numër i madh partnerësh të tij të ngushtë u larguan nga ai, gjë që u bë një faktor vendimtar për dështimin e kryengritjes.

Pasi u vra Çen Sheng, forcat e mbetura të kryengritjes u bashkuan me kryengritësit e udhëhequr nga Xiang Yu dhe Liu Bang, të cilët, pas shumë vjet luftimi, përmbysën më në fund dinastinë Çin. (Zheng)