Që nga dita e formimit të tij, spitali Songtang zbaton rendin e shërbimeve 24 orësh. Mjekët dhe infermieret punojnë me turne gjatë 24 orëve dhe në çdo dhomë punon një infermiere, që u qëndron mbi kokë, duke bërë shërbime të gjithanshme. Për punën e tyre, kryeinfermierja Li tha:

"Infermieret tona ngrihen në orën 5 a 6 të mëngjesit dhe i ndihmojnë pleqtë për të larë sytë dhe për të ngrënë. Pleqtë, që mund të lëvizin, ato i ndihmojnë të zbresin nga godina për të bërë ushtrime; kurse pleqtë, që nuk lëvizin dot, ato i ndihmojnë për të kthyer trupin dhe u bëjnë masazh."

Spitali Songtang ka një veçori që tërheq vëmendje: mbi 200 shkolla të larta dhe organiata shoqërore kanë vendosur lidhje me këtë spital dhe dërgojnë vazhdimisht vullnetarë, të cilët duke shfrytëzuar kohën e lirë, japin shfaqje artistike për pacientët, bëjnë muhabet me ta dhe u japin atyre shërbime. Këta vullnetarë e ndiejnë veten të lumtur sepse u jepet rasti t'u lehtësojnë vuajtjet këtyre pacientëve në ditët e fundit të jetës. Në një dhomë të pacienteve, korrespondenti ynë takoi një vullnetar nga Universiteti i Publicistikës i Kinës. Ai tha:

"Unë vij këtu shpesh herë, mesatarisht një herë në javë. Kur vij, bëj muhabet me një gjyshe të moshuar. Ajo është një gjyshe fjalëshumë. Duke bërë muhabet me të, unë i sjell asaj një farë gëzimi dhe, nga ana tjetër, mësoj disa gjëra nga ajo."

Në këtë dhomë plot me sende artistike, korrespondenti ynë e vizitoi atë gjyshe, që përmendi vullnetari dhe që e quajnë gjyshja Li. Ajo i ka kaluar të 91-tat dhe vuan nga kanceri.

"Kam shumë kohë që jetoj këtu. Jetoj si në shtëpinë time. Jam si një anëtare e familjes së madhe Songtang. E ndiej veten të gëzuar, sepse të gjithë sillen shumë mirë me mua."

Gjyshja Li na i tha këto fjalë me buzëqeshje, sikur po bënte muhabet me anëtarët e tjerë të familjes së saj dhe nuk na la përshtypjen e vuajtjeve nga sëmundja, siç e kishim përfytyruar paraprakisht. Buzëqeshja është shprehja që shihet më shpesh në fytyrën e këtyre pacientëve.

Numri i pleqve në Kinë ka arritur sot në 130 milionë, shifër kjo që përbën 10% të popullsisë. Një problem, që i tërheq vëmendjen shoqërisë kineze, është edhe fakti se si të sillemi me pleqtë, sidomos me pleqtë që vuajnë nga sëmundje të pashërueshme dhe që kanë nevojë për kujdes në ditët e fundit të jetës.

Tani në gjithë Kinën, janë ngritur rreth 100 organizma shërbyese të kujdesit për jetën, duke u përfshirë edhe spitalet e kujdesit për jetën. Në to, punojnë disa mijëra punonjës. Në disa shkolla të larta të mjekësisë, ka filluar mësimdhënia e kujdesit për jetën. Në Kinë, po bëhen përgatitjet për formimin e shoqatave të kujdesit për jetën, me qëllim që të mobilizohen forcat e shoqërisë për të marrë pjesë në këtë punë. (Zheng)