Yo-Yo Ma ka lindur në një familje muzikantësh. E ëma është këngëtare, ndërsa i ati është violinist e kompozitor dhe ka qenë profesor i degës së muzikës në Universitetin Qendror të Nan Kin-it. Në moshën 3 vjeçare, Yo-Yo Ma filloi të mësojë t'i bjerë violonçelit nga babai dhe u njoh nga qarqet muzikore pasi dha me sukses shfaqje në Universitetin e Parisit kur ishte vetëm 5 vjeç. Pas dy vjetëve, bashkë me familjen e tij, Yo-Yo Ma u zhvendos në SHBA dhe më vonë hyri në Konservatorin e Julietit për të vazhduar studimet e mëtejshme me violonçelistin e njohur Leonard Rose.

Me regjistrimin e mbi 50 albumeve me stile të ndryshme interpretimi dhe me 15 çmime "Grammy", Yo-Yo Ma është bërë një ndër muzikantët klasikë më të mirëpritur. Muzika e tij tërheq gjithnjë e më shumë muzikëdashës në botën e larmishme të muzikës. Madje në Nju Jork, banorët emërtuan edhe një rrugë me emrin e tij. Mirëpo, si një kinez i lindur në Francë dhe i rritur në SHBA që flet anglisht më lirshëm sesa kinezisht, Yo-Yo Ma, me prejardhje nga qyteti Ning Bo i provincës Jiang Su të Kinës jugore, nuk kishte ardhur asnjëherë në atdhe. Dhe kjo u kthye në një peng të madh në zemrën e muzikantit.

Në vitin 2005, fill pas festoi ditëlindjen e vet të 50-të Yo-Yo Ma u kthye më në fund në qytetin Ning Bo. Me të mbërritur atje, ai tha i mallëngjyer se "Ky është një rast i çmuar për mua dhe jam shumë i gëzuar që mund të gjej këtu rrënjët e mia!"

Ditën e dytë pas kthimit në Ning Bo, Yo-Yo Ma interpretoi në Sallën e Muzikës vendase një grup pjesësh muzikore nga Bahu me violonçelin e tij të prodhuar para 283 vjetëve. Këto ishin vepra, të cilat Yo-Yo Ma kishte nisur t'i luante që në moshën 4 vjeçare dhe me interpretimin e të cilave kishte bërë jehonë të madhe në Paris. Para se të fillonte koncerti, ai tha se ishte aq i emocionuar, sa që nuk mund të ishte i gatshëm të fillonte menjëherë shfaqjen, sepse kur mendonte se do të interpretonte para aq shumë të afërmve të tij të cilët që nuk i kishte takuar për dhjetëra vjet, ai ndjente shqetësim dhe kishte vështirësi të kontrollonte ndjenjat e veta. Për këtë arsye, koncerti nisi 10 minuta pas kohës së paracaktuar.

Në fund të koncertit, duartrokitjet e ngrohta të shikuesve që vazhduan për një kohë shumë të gjatë, e nxitën Yo-Yo Manë të dilte përsëri edhe dy herë të tjera në skenë, duke interpretuar më vonë një melodi të huaj dhe një tradicionale kineze. Pasi zbriti nga skena, ai detyroi veten të ulej në karrige dhe ta lërë violonçelin me disa tela të prishura, duke thënë se "Sot nuk mund ta mbaj më violonçelin në duar, përndryshe, nuk mund të kontrolloj veten dhe do të interpretoj këtu për gjithmonë."

Yo-Yo Ma është një muzikant humanist dhe objektivi më i madh për të është që muzika të përdoret si një gjuhë për të lidhur kultura dhe popuj të ndryshëm të kësaj bote. Që nga viti 1998, Yo-Yo Ma filloi të vërë në jetë projektin e tij muzikor "Rruga e Mëndafshit", i cili e ka marrë emrin nga një rrugë që lidhte Lindjen e Largët dhe Evropën nga viti 200 para erës sonë deri në vitin 1500 dhe që shërbente si një urë lidhëse në favor të shkëmbimeve tregtare, por edhe kulturore, midis qytetërimeve lindore dhe perëndimore. Gjatë udhëtimit të vet sipas itinerarit të lashtë në këtë rrugë, Yo-Yo Ma kompozoi pjesë të ndryshme dhe i incizoi ato bashkë me muzikantë nga vende të ndryshme, duke përfshirë në to melodi me karakteristika vendase të pjesëve të ndryshme të kësaj rruge. Në krahasim me violonçelistët e mëparshëm, Yo-Yo Ma e ngriti interpretimin me këtë instrument muzikor në një shkallë të re. Lidhur me këtë, ai tha me nderim të thellë se "I falënderoj shumë paraardhësit e mi kinezë sepse janë ata që më japin kaq shumë frymëzim artistik." (Çan Yean)