Kohët e fundit, qeveria kineze ka hartuar një plan madhështor mbi zhvillimin e fshatit, sipas të cilit, do të transformohen zonat e prapambetura fshatare në fshatra të pasura, demokratike dhe të qytetëruara me anën e dhënies së subvencioneve për kulturat bujqësore, të uljes së taksave, të intensifikimit të ndërtimit të infrastrukturës në fshat etj.

Fshati i vogël Çiaodi i provincës Guixhou në jug-perëndim të Kinës, një provincë e madhe bujqësore me një numër të madh bujqish, ndodhet në një zonë të thellë malore. Para disa vjetëve, si pasojë e të ardhurave të pakta dhe e infrastrukturës jo të mirë, kushtet e jetës së fshatarëve nuk ishin të mira. Fshatari Zhang Deming i tha korrespondendentit:

"Në vitin 2000, fshati ynë ishte krejt i parregullt. Kur binte shi, rrugët bëheshin plot me baltë. Megjithëse shumë të rinj nuk ishin të kënaqur me mjedisin vendës ku jetonin dhe dëshironin ta përmirësonin, kur vinte fundi, nuk arrinin të zgjidhnin dot gjë. Prandaj kishim dëshirë shumë të madhe për ta ndryshuar."

Dëshira e fshatarit Zhang për përmirësimin e mjedisit të fshatit dhe për shtimin e të ardhurave të fshatarëve përfaqëson dëshirën e shumicës dërmuese të fshatarëve kinezë. Gjatë më se gjysmë shekulli, për shkak të faktorëve historikë dhe të sistemit, zhvillimi i fshatit ka mbetur prapa në krahasim me qytetin dhe të ardhurat e fshatarëve kanë qenë më të pakta se ato të qytetarëve. Në zonat fshatare shpesh herë të sëmurë nuk kishin para të mjekoheshin në spital dhe fëmijët nuk ishin në gjendje të shkolloheshin.

Pjesa më e madhe e popullsisë kineze janë fshatarë, prandaj problemi i fshatit ka të bëjë me stabilitetin e vendit dhe me zhvillimin e vazhdueshëm të ekonomisë. Vitet e fundit, qeveria kineze ka bërë përpjekje për zgjidhjen e këtij problemi dhe ka ndërmarrë një sërë masash për mbështetjen e zhvillimit të fshatit, në të cilat përfshihen dhënia e subvencioneve të drejtpërdrejta fshatarëve dhe heqja e taksave bujqësore. Këto masa kanë nxitur në një farë shkalle iniciativën e prodhimit të fshatarëve dhe kanë shtuar të ardhurat e tyre. Por nga ana tjetër, qytetet kineze janë zhvilluar më shpejt, kështu që hendeku midis qytetit dhe fshatit po thellohet pandërprerë.

Zv.shefi i Zyrës së Grupit Drejtues Qendror të Financave dhe Ekonomisë të Kinës z. Çen Xiven tha:

"Po zgjerohet diferenca midis qytetit dhe fshatit. Vitin e kaluar, të ardhurat mesatare për frymë të fshatarëve në mbarë vendin ishin 3250 juanë, ndërsa të ardhurat mesatare për frymë të qytetarëve ishin 10439 juanë. Diferenca absolute ka arritur në 7238 juanë, diferencë që është më e madhe se ajo e fillimit të reformës. Ndërsa ekziston diferencë akoma më e madhe në përfitimin nga fshatarët të mirave arsimore, shëndetësore, kulturore etj. të ofruara nga qeverisa."

Pas përgatitjes dhe eksperimentimeve shumëvjeçare, Kina shpalli pak kohë më parë politikën mbi krijimin e fshatrave të reja për të zgjidhur nga themeli problemin e fshatit. Sipas kësaj politike, gjatë disa dhjetëra vjetëve të ardhshëm, do të bëhen investime të mëdha në përmirësimin e infrastrukturës të fshatrave kineze, në mënyrë që fshatarët të gëzojnë ashtu si qytetarët frytet e zhvillimit ekonomik dhe shoqëror.

Para disa vjetëve, kjo politikë u eksperimentua në fshatin Çiaodi të provincës Guixhou. Administrata qeveritare vendore investoi qindra mijë juanë në ndërtimin e rrugëve automobilistike, të shtëpive, të instalimeve shëndetësore dhe të terreneve kulturore, dhe nxiti fshatarët të mbjellin bimë ekonomike nëpërmjet dhënies së subvencioneve. Pas ndërtimit të infrastrukturës, fshati Çaodi është shndërruar nga një fshat i varfër malor në një fshat të ri të begatshëm me instalime relativisht të plota, me rrugë të rregullta dhe me ndërtesa të reja dhe të bukura.

Duke folur për ndryshimet e viteve të fundit, fshatarja Li Fumei i tha korrespondentit se kushtet e jetës së familjes së saj kanë qenë shumë të këqija:

"Më parë gatuanim me lëndë drusore, që duhej ta prisnim në mal. Tani gatuajmë me gaz, me gaz metan ose me sobë elektromagnetike."

Zj. Li tha gjithashtu se në shtëpinë e saj ka edhe një banjë, ku ajo mund të lahet kurdoherë me ujë të ngrohtë si qytetarët. (Pina)