Kanë kaluar më tepër se katër dhjetëvjeçarë nga 17 marsi i vitit 1958 kur Kina prodhoi televizorin e parë të saj, por vetëm në fund të viteve '70 shumica e familjeve të zakonshme mund të kishin një të tillë. Para kësaj kohe aparatet televizive nuk i plotësonin kërkesat, por edhe çmimi i tyre ishte i lartë për një kinez të thjeshtë. Në atë kohë Kina nisi politikën e reformës e të hapjes, vendi nisi rritjen e shpejtë dhe populli nisi të ketë përmirësim të nivelit të jetesës.

Sot aparatet televizive mund t'i gjesh pothuajse në çdo shtëpi kineze. Sipas Ministrisë kineze të Industrisë së Informacionit, numri i aparateve televizive të prodhuara në Kinë në vitin 2005 shkoi në 80 milionë, dhe tani Kina është prodhuesja dhe konsumatorja më e madhe e televizorëve në botë. Një vëzhgim i fundit i kryer nga Zyra Bashkiake e Statistikave e Pekinit tregon se çdo banor i qyteteve kalon çdo ditë mesatarisht 157 minuta përpara televizorit.

Shtimi i numrit

Në vitet '80 të shekullit të kaluar, teksa shumë qytetarë kishin tashmë televizorë, shumica dërrmuese e banorëve të fshatit ende nuk zotëronin një të tillë. Edhe në Kinën lindore, një rajon me një ekonomi deri diku të zhvilluar, në një fshat mund të kishte vetëm një ose dy televizorë. Fshatarët e ndanin televizorin e tyre me fqinjët, dhe netëve të verës bujqit mbushnin oborrin për t'u shplodhur pas një dite pune, dhe i gëzoheshin një televizori të vogël. 

Yang Yufeng, një 29 vjeçar që punon si manaxher shitjesh në një firmë me investime të huaja në Pekin, është nga një fshat i vogël i provincës Zhejiang në jug të Kinës. Kur ishte fëmijë, ai shihte televizor në oborrin e fqinjve. Po të dëgjonte zërin e një televizori, edhe në mes të bukës po të ishte, rendte menjëherë tek oborri i fqinjve ? pa dëgjuar të ëmën që i thërriste të mbaronte së ngrëni. "Dhe nuk ishte as televizor me ngjyra", pranon ai, "por megjithatë është nga kujtimet më të bukura të fëmijërisë". Pasi përfundoi kolegjin, ai erdhi në Pekin. Tani ai ka një televizor 37 inçësh në dhomën e ndenjies të shtëpisë së tij të re, por, për ironi, sot nuk ka shumë kohë të lirë për ta shijuar atë.

Që nga fundi i viteve '80 të shekullit XX, kur Kina hyri në periudhën e rritjes së shpejtë ekonomike, televizorët bardhezi u zhdukën nga shtëpitë dhe vendin e tyre e zunë televizorët me ngjyra. Rreth vitit 2000 më shumë se 90 % e familjeve fshatare kishte një aparat televiziv. Edhe ata që jetojnë në zonat e thella malore e marrin tani sinjalin nëpërmjet satelitit.

Fshati Shantong i Chuanbu-së, në provincën e Guandong-it, i cili ndodhet në zemër të maleve, më parë nuk mund të merrte sinjalin për shkak të relievit të thyer. Por në 1999, me ndihmën financiare të qeverisë qendrore, fshatarët blenë antena satelitore dhe televizorët e tyre nisën të kishin figurë mjaft të qartë e të pastër.

Teknologjia e re televizive

Në saje të zhvillimit teknologjik e të rritjes së të ardhurave si në qytet, ashtu edhe në fshat, teknologjitë e reja të paraqitjes të plazmës dhe kristalit të lëngshëm po bëhen gjithnjë e më të pranishme. Që nga shfaqja e parë në tregun kinez në vitin 2002, televizorët me ekran të sheshtë kanë filluar të bëhen gjithnjë e më të parapëlqyer. Shitjet vjetore të këtyre televizorëve të teknologjisë së lartë janë rritur nga 38 mijë në vitin 2002 në më shumë se dy milionë në vitin 2005.

Rritja e shpejtë e popullaritetit të televizorëve me ekran të sheshtë ka ardhur së pari për shkak të çmimit në ulje. Çmimi i një televizori me një ekran plazmik me përmasë standarde ka rënë nga rreth 70 mijë juanë (8 700 dollarë) në rreth 10 mijë juanë (1240 dollarë), një çmim i përballueshëm për shumë banorë të qyteteve. Sot televizorët me ekran të sheshtë shiten pothuaj në çdo treg të pajisjeve elektroshtëpiake në mbarë vendin. Zheng Min ka ndër mend të blejë një televizor të tillë. "Televizori që bleva pesë vjet më parë ka dalë jashtë mode tashmë", thotë ai. "Duke parë kaq shumë televizorë me ekran të sheshtë, jam i sigurt që mund të gjej diçka me çmimin që kërkoj".

Digjitalizimi

Në fund të viteve '90, thuajse në të njëjtën kohë kur televizioni digjital po shfaqej në vendet e zhvilluara, Kina kishte nisur gjithashtu zbatimin e kësaj teknologjie. Sidoqoftë, televizioni digjital doli në dritë jo vetëm prej teknologjisë së re, por edhe për shkak të stilit të ri të jetesës së popullsisë, etjes së tyre për informacion, argëtim dhe ... kanale të reja. E kështu viti 2004 u quajt "Viti i televizionit digjital" nga Administrata Shtetërore e Radios, Filmit dhe Televizionit, dhe televizioni digjital nisi të mbërrinte edhe në qytete si Qingdao, Hangzhou dhe Jinyang.

Tani, p. sh., nëpërmjet televizioneve të tyre digjitalë, banorët e Qingdao-s mund të informohen për çmimet e frutave e të perimeve, mund të paguajnë faturat e ujit e të energjisë elektrike, të bëjnë transferta bankare e madje edhe të blejnë. Sipas statistikave, numri i përdoruesve të televizioneve digjitale në vitin 2005 arriti në 30 milionë.

Teknologjia e ardhshme

Falë zhvillimit të teknologjisë 3G, kanë nisur të dalin në dritë lloj-lloj pajisjesh të reja, si p. sh. telefonat celularë me televizor. Në Ditën e Vitit të Ri 2005, "China Mobile" (Shangai ) dhe "Shangai Media Group" transmetuan të parën telenovelë për përdoruesit e celularëve. Tani ka 12 kanale për celularët, ndërsa përdoruesit e celularëve me televizor i kanë kaluar 170 mijë vetat anekënd Kinës. Njëri syresh është Lei, një tifoz 17-vjeçar futbolli dhe nxënës në një shkollë private në Shangai. "Është madhështore të kesh mundësi të shohësh ndeshje sa herë të duash", shprehet ai.

Në Kinën e ditëve të sotme, videot me ekran të sheshtë LCD i ndesh kudo ? thuajse në të gjithë autobusët, supermarketet, shitoret dhe në disa trena të rinj. Përmirësimi i vazhdueshëm i teknologjisë po bëhet pjesë e qenies sonë të përditshme. Teksa jeta e njerëzve po bëhet gjithnjë e më e shpejtë, teknologjia duket se qëndron një hap përpara, duke joshur blerësit me zbulimet më të fundit të teknologjisë së lartë në fushën e zbavitjes e të informacionit. Më të vegjël, më të hollë, më të shpejtë, më të sheshtë, më lehtë të përdorshëm ... Ku do të përfundojë e gjithë kjo? Apo nuk do të përfundojë ndonjëherë? (Artani)