Liu Xiaoqing mbi 50-vjeçe është ende plot me gjallëri. Shumë njerëz nuk mund ta thotë dot moshën reale të saj. Liu Xiaoqing tha se ajo është një njeri me vetëbesim e pikërisht vetëbesimi ka bërë që ajo të ruajë gjallërinë e saj të rinisë.

Kinezët janë zakonisht modestë. Por në vitet '80 të shekullit të kaluar, Liu Xiaoqing u shpreh disa herë se ajo ishte aktorja më e mirë në Kinë. Ajo tha:

"Jam e mendimit se çdo njeri duhet të ketë vetëbesim, përndryshe të tjerët nuk do t'ju besojnë. Jam marrë me disa punë, ndër të cilat ajo si aktore është puna më e përshtatshme për mua. Jam një aktore e mirë, kam fituar 6 çmime shtetërore të aktores më të mirë të filmit."

Liu Xiaoqing ka lindur në qytetin Congqing të Kinës qendrore. Në vitin 1975, ajo xhiroi filmin e parë të saj "Muri i Madh në Detin e Kinës Jugore". Në atë kohë, në Kinë po zhvillohej "Revolucioni Kulturor", në mbarë vendin xhiroheshin vetëm pak filma në një vit. Ishte shumë e vështirë që një aktor të kishte rol në film. Kurse talenti dhe vetëbesimi i Liu Xiaoqingut e prekën regjisorin dhe asaj iu dha ky rast.

Në fund të viteve '70 dhe në fillim të viteve '80 të shekullit të 20-të pas përfundimit të "Revolucionit Kulturor", Liu Xiaoqing luajti role kryesore në dy filma të famshëm kinezë "Lulet e vogla" dhe "Një familje". "Lulet e vogla" është një film që përshkruan ndjenjat e thella midis vëllait dhe motrës gjatë periudhës së luftës, kurse "Një familje" është një kinokomedi. Për shkak të interpretimit të shkëlqyeshëm në këta dy filma, Liu Xiaoqing u skalit në kujtesën e shikuesve të mbarë vendit. Edhe sot, shumë kinezë në moshë të pjekur mund të kujtojnë figurën e bukur të Liu Xiaoqingut në filmin "Lulet e vogla".

Në vitin 1986, Liu Xiaoqing xhiroi filmin "Qyteza Furong" që përshkruan jetën e intelektualëve gjatë "Revolucionit Kulturor". Ky film është një vepër mjeshtërore e Liu Xiaoqingut. Me këtë film, ajo fitoi çmimin më të lartë të filmit kinez - çmimin "Gjeli i Artë" për aktoren më të mirë. Më vonë, për shkak të interpretimit të shkëlqyeshëm në dy filma të tjerë, ajo e fitoi përsëri këtë çmim. Prandaj shumë njerëz janë të mendimit se filmi kinez i viteve '80 të shekullit të kaluar i përket Liu Xiaoqingut.

Në vitin 1983, Liu Xiaoqing botoi autobiografinë "Rruga ime" që tregoi përvojën e saj në fushën e filmit. Duke folur për këtë libër, Liu Xiaoqing kujton:

"Në këtë libër shkrova mendimet e mia të vërteta. Dua t'u tregoj lexuesve se unë jam një njeri i zakonshëm dhe kam shumë dobësi."

Në vitet '80 të shekullit të kaluar, me zbatimin e politikës së reformës dhe të hapjes ndaj botës së jashtme, Kina filloi të ndryshojë pamjen e saj të prapambetur. Kinezët filluan të kërkojnë një jetë të re më të pasur. Në vitet '90 të shekullit të kaluar, Liu Xiaoqing i kushtonte më shumë vëmendje biznesit. Ajo administronte mbi 20 shoqëri, bënte investime në pasuritë e patundshme etj. Gjatë asaj periudhe, ajo interpretoi role në mbi 10 drama televizive, por këto drama nuk ishin aq tërheqëse sa filmat e saj.

Liu Xiaoqing është një aktore e shquar por nuk është një biznesmene e suksesshme. Biznesi i saj nuk ecte mirë e ajo hyri në borxhe të mëdha. Në vitin 2002, Liu Xiaoqing u dënua për shkak të shmangies nga taksat dhe qëndroi në burg për mbi 400 ditë.

Në atë kohë, shumë njerëz ishin të mendimit se Liu Xiaoqing nuk do të kthehej më në skenën artistike. Por, pas lirimit, Liu Xiaoqing luajti rolin kryesor në dramën "Mbrëmja e fundit e Jin Dabanit" duke bërë jehonë të madhe. Në këtë dramë, Liu Xiaoqing interpretoi një kërcimtare nga 20 deri 40-vjeçe. Ajo këndonte dhe vallëzonte në skenë e interpretimi i shkëlqyeshëm i saj u përshëndet përsëri nga shikuesit. Pas kësaj, Liu Xiaoqing ka xhiruar edhe shumë filma dhe drama televizive.

Duke i hedhur një sy përvojës së vet, Liu Xiaoqing tha:

"Një aktore do të përballet me shumë vështirësi. Shumë të rinj duan të bëhen yje, në fakt yjet jetojnë zakonisht në vetmi."

Përvoja e Liu Xiaoqingut mund të pasqyrojë ndryshimet e mëdha në qarqet e filmit kinez gjatë mbi 20 vjetëve. Tani koha e Liu Xiaoqingut ka përfunduar, por shikuesit kinezë nuk do ta harrojnë kurrë atë. (Fani)