Në kohët e lashta, në dinastinë Tan jetonte një poet shumë i talentuar që quhej Xhao Gu.

Në të njejtën kohë jetonte edhe poeti tjetër Çan Gjen, që kishte shkruar shumë poezi të bukura, por uk kënaqej me kaq, dhe admironte jashtzakonisht talentin poetik të Xhao Guit. Për këta dy poetë kishte edhe një histori.

Një herë Xhao Gu dëshironte të shkonte në qytetin Suxhou. Atëherë në Suxhou ishte edhe Çan Gjen, që kur e mësoi këtë lajm, ugëzua pa masë. Ai mendoi: "Ky është një rast shumë i mirë, dhe do të përpiqem që Xhao Gu të shkruajë disa vargje të bukura." Por ç'duhej të bënte? Ai mendoi: "Tempulli Lindjen është një monument i njohur historik, dhe Xhao Gu me siguri do të vizitojë atë. Atëher, më mirë të shkruaj vetë disa vargje të papërfunduara dhe atij do t'i nxitet interes për t'i vazhduar ato deri në fund."

Kështu Çan Gjen shkroi dy vargje në murin e tempullit Lindjen. Xhao Gu shkoi vërtetë në këtë tempull. Kur lexoi vargjet shkruara në mur, ai mori penën dhe shtoi edhe dy vargje të tjera, që të formohej një strofë e bukur. Plani i Çan Gjenit u kurorëzua me sukses, me dy vargje jo shumë të mira, fitoi një strofë të bukur.

Këtë dredhi të Çan Gjenit dita e interpretojnë kështu: "Nxirr tulla për të fituar nefrit".

Kjo shprehje përdoret në ato raste kur shpreh disa mendime të cekta të papërpunuara, për të tërhequr mendime të pjekura dhe vepra të bukura nga të tjerët. Nga ana tjetër ajo kuptohet edhe si shprehje modeste.