Në provincën Hejlongjiang të Kinës Verilindore, një i sëmurë, që vuante nga kanceri në limfë, u shtrua në spital për dy muaj dhe shpenzoi 5 milionë juanë, afërsisht 620 mijë dollarë amerikanë. Por një pagesë kaq e shtrenjtë nuk e shpëtoi jetën e tij. Njoftimi i Mediave kineze për këtë çështje ngjalli jehonë të madhe në shoqërinë kineze. Kjo ngjarje zbuloi plotësisht problemin serioz në këtë drejtim.

Shumë shtetas kinezë thonë se, për shumicën e banorëve kinezë, që kanë të ardhura vjetore prej 10-20 mijë juanësh, një shpenzim mjekimi prej miliona juanësh është si diçka në mitologjinë arabe, prandaj janë shumë të shqetësuar  për veten. Qytetarja 50 vjeçare nga Pekini, teto Guoja tha:

"Meqë i kam të ardhurat të ulëta, unë nuk kam depozitë të hollash. Tani nuk jam mirë me shëndet dhe jam shumë e shqetësuar, sepse kam frikë se nuk do të përballoj dot shpenzimet e mjekimit dhe të ilaçeve. Çfarë do të bëj unë, po të sëmurem rëndë? Atëherë më mirë të vdes menjëherë."

Për shkak se shpenzimet e mjekimit janë tepër të shtrenjta, shumë banorë me të ardhura të ulëta përdorin një metodë të thjeshtë: durojnë sëmundjen e lehtë dhe presin vdekjen kur sëmuren rëndë. Sipas të dhënave të anketës së Ministrisë së Shëndetësisë, gjysma e kinezëve nuk shkojnë për vizitë te mjeku, kur sëmuren lehtë, dhe 30% e tyre refuzojnë të shtrohen në spital, kur sëmuren rëndë.

Një nga shkaqet e kësaj dukurie është se disa spitale rendin verbërisht pas përfitimit ekonomik, e si pasojë, janë rritur vazhdimisht çmimet e ilaçeve. Mjekët e disa spitaleve dhe ambulancave u bëjnë të sëmurëve sa më shumë analiza dhe u japin sa më shumë receta ilaçesh, me qëllim që të shtohen të ardhurat e spitalit të tyre dhe të ardhurat e vetvetes. Nga ana tjetër, disa spitale në pronës i shtetërore janë të detyruara të rendin gjithnjë e më shumë pas përfitimit ekonomik për shkak të pamjaftueshmërisë së investimeve të shtetit.

Qeveria kineze dhe dikasteret përkatëse kanë marrë shumë masa për të zgjidhur problemin e sipërpërmendur. Në Pekin, Sinkiang, Zhegjang dhe krahina të tjera, po bëhen prova për të hapur spitale me shpenzime të zakonshme, të cilat, me përkrahjen e qeverisë, do të ulin maksimum shpenzimet, me qëllim që të pakësohet barra e pacientëve.

Spitali Shangdi i Pekinit u bë spitali i parë me shpenzimeve të zakonshme në gjithë qytetin. Drejtoresha e këtij spitali, zonja Vang Ling, vuri në dukje se, meqenëse çmimet e ilaçeve përbëjnë një përqindje të madhe të shpenzimeve të mjekimit, ata i kushtojnë vëmendje zbritjes së çmimeve të ilaçeve.

Për të lehtësuar barrën e pacientëve, disa spitale të qyteteve Tiencin, Shangai dhe Nankin, duke zbatuar planin e sektorëve qeveritarë, kanë filluar të përdorin mënyrën e "analizave unike", që do të thotë se, kur ndonjë i sëmurë ndërron spitalin, analizat mjekësore, të bëra në spitalin e mëparshëm, janë të pranueshme dhe nuk ka nevojë të bëhen të njëjtat analiza.

Ministri i Shëndetësisë i Kinës Gao Qiang bëri të ditur se, krahas masave të sipërpërmendura, qeveria kineze do të nxjerrë në pah projektin e reformës së sistemit mjekësor, me qëllim që të zgjidhet rrënjësisht ky problem.(Zheng)