Vang Jinyuan, një fshatar i ri i kombëisë Hui të rajonit autonom Sinkiang-ujgur të Kinës, gjatë kohës kur punonte në Kirkizistan, ai ra në dashuri me vajzën kirkize të kombësisë ruse Orlia Fegotova, një vajzë e bukur dhe zemërmirë. Disa kohë më parë, Vang Jinzuan u kthye në Kinë bashkë me Orlinë dhe bëri një dasmë të gëzueshme.

Ky djalë 26 vjeçar, me shtat mesatar dhe me fytyrë zeshkane, shkoi në Kirkizistan në pranverën e vitit 2004 si një nga pjesëtarët e grupit kinez të punës, të organizuar nga administrata lokale dhe filloi të punonte në një fermë në periferi të Bishkekut, kryeqytetit të Kirkizistanit, duke marrë përsipër detyrën e kultivimit të domateve në 4 hektarë parcelë.

Në fillim, ai pati mjaft vështirësi, sidomos në komunikimin me vendësit. Ai nuk merrej vesh fare me djemtë vendës, që i kishte pajtuar në punë. Në momentin kur ai kishte nevojë për ndihmë, i erdhi pranë vajza Orlia Fegotova.

Orlia është një vajzë shumë e bukur, shtatbilonjë, hundëdrejtë, lëkurëbardhë dhe sykaltër. Shtëpia e familjes së saj ndodhej afër fermës ku punonte Vang Jinyuan, prandaj ajo u njoh menjëherë me këtë djalë kinez. Për takimin e tyre të parë, Vang Jinyuani tha:

"Një ditë, kur po binte një shi i lehtë, të gjithë ata, që punonin atje, erdhën për strehim në një çadër mongole në krye të arave të fermës sonë. Ndër ta, ishte edhe ajo me dy shoqet e saj. Ajo foli rusisht me mua, por unë nuk mora vesh asgjë. Ja, kështu ka qenë takimi ynë i parë."

Vang Jinyuan pastaj kishte shumë raste të takonte Fegotova Orlinë duke shëtitur në rrugë. Ajo kishte shumë qejf të fliste me të dhe mori iniciativë t'i mësonte rusishten. Që nga ajo kohë, ai shkonte shumë shpesh në një park, që ndodhet aty afër, për të ushtruar të folurit rusisht. Edhe Orlia vinte shumë shpesh atje për ta ndihmuar, sa herë që kishte kohë të lirë. Nuk ishte një punë e lehtë që të ndihmonte një person për të mësuar një gjuhë të huaj, por ajo tha se kishte shumë dëshirë ta ndihmonte atë.

"Duke mësuar, ne e nuk ndienim aspak lodhjen, megjithëse edhe moti ishte me shumë vapë. Ai kishte etje të madhe të mësonte dhe unë kisha shumë ta mësoja atë. Ai kishte ardhur nga Kina dhe kishte shumë vështirësi në komunikim me të tjerët, prandaj unë isha e gatshme në çdo kohë për ta ndihmuar atë, me qëllim që ai ta përvetësonte sa më parë gjuhën ruse."

Sa herë që kishtë ditë festash, Orlia shkonte te Vang Jinyuani, që ta ndihmonte atë për të gatuar dhe për të larë rrobat, sepse ajo donte ta ndante lodhjen me të. Në këtë mënyrë, Vang Jinyuan filloi ta ndjejë veten si në shtëpinë e tij.

Në pranverën e vitit 2005, pasi i dha fund punës në Kirkizistan, Vang Jinzuan nuk deshi të kthehej në atdhe dhe vendosi të shkonte në Kazakistan për të kultivuar domate. Orlia nuk deshi ta linte atë të ikte, sepse ajo e shikonte atë punë tepër të lodhshme, por ai ngulte këmbë në vendimin e vet. Kur ai u largua, Orlia doli për ta përcjellë atë, por e përcolli në heshtje. Heshtja e saj e pikëlloi atë më tej.

"Kur u nis makina, me të cilën do të shkoja në Kazakistan, unë e ndieva veten shumë të pikëlluar. Por besoja se do të vinte një ditë kur do të kthehesha te ajo dhe ndjenjat tona të dashurisë nuk do të zhdukeshin me largimin tim."

Koha e punës së Vang Jinyuanit në Kazakistan u bë një provë e fortë për dashurinë e tij me Orlinë, që është një dashuri ndërshtetërore. Shyqyr që largësia gjeografike nuk i ndau dot dy të rinjti, që e kishin palën tjetër gjithmonë në zemër. Ata i varën ndjenjat e dashurisë te telefoni. Orlia i telefononte atij sa herë që kishte kohë të lirë.

"Gjatë kohës, kur ai punonte në Kazakistan, unë e ndjeva veten shumë të vetmuar. Në çdo kohë, mua më dukej sikur më mungonte diçka në jetë."

Vang Jinyuani punoi vetëm një muaj në Kazakistan, sepse ai nuk duronte dot torturiën që ishkaktonë malli për Orlinë. Ai u largua nga Kazakistani dhe u kthye te ajo. Çudi, distanca i kishte thelluar më tej ndjenjat e tyre të dashurisë dhe ata ndienë se nuk do të ndaheshin dot nga njëri tjetri. Vang Jinyuani vendosi të martohet me Orlinë. Në fillim, nëna e Orlisë kundërshtoi, por më në fund ra dakord, sepse virtytet e zellit dhe të dashamirësisë së Vang Jinyuanit e prekën atë.

Ai ua dërgoi pa vonesë këtë sihariq prindërve të tij, të cilët u gëzuan pa masë dhe filluan të prisnin me padurim ta shihnin nusen e tyre nga një vend i huaj. Në nëntor të vitit 2005, Vang Jinyuan e mori Orlinë në Kinë, gjë që e gëzoi shumë gjithë familjen e tij. U organizu një dasmë sipas zakoneve kineze, e cila e gëzoi gjithë lokalitetin. Të gjithë bashkëfshatarët i uruan lumturi këtij çifti ndërshtetëror. Kështu, e gjithë familja e Vang Jinyuanit filloi një jetë edhe më të lumtur. Vjehrra e Orlisë thotë se ajo e do shumë nusen e re, si bijën e vet. (Zheng)