Në vitin 1988 në Lojërat Olimpike të Seulit, Wei Qingguang thërriste me zë të lartë pas fitores së çdo pike në finalen e pingpongut për meshkuj si çift. Kjo thërritje është simboli i veçantë i pingpongistëve nga rajoni autonom i Guangsizhuang i Kinës jugperëndimore. Pas një gare të fortë, Wei Qingguang dhe Chen Longcan fituan medaljen e kartërt të artë për delegacionin kinez. Pas vitit 1990, Wei Qingguang shkoi në Japoni dhe mori shtetësinë japoneze, duke ndryshuar emrin e tij në Weiguan Qingguang.

Në vitin 1973, Wei Qingguang 11-vjeçar u përzgjodh dhe nisi të stërvitet në ekipin sportiv të Rajonit Autonom Guangsizhuang. Por 3 muaj më pas, ai u diagnosua me infeksion nga virusi në mëlçi dhe u skualifikua nga ekipi. "Nuk doja të hyja në konvikt. U dëshpërova shumë kur pashë të tjerët që po stërviteshin aty në stadium. S'mund të bëja asgjë përveç pikëllimit të fshehur," tha Wei Qingguang.

Pasi u kthye në shtëpi, Wei Qingguang shkoi përsëri në spital për mjekimin e infeksionit. Mjekët i thanë se mëlçia e tij nuk ishte e infektuar nga virusi, por ajo nuk funksiononte mirë për shkak të stërvitjes së rëndë. Megjithëse shëndeti i Wei Qingguang-ut ishte në rregull, ekipi i rajonit nuk e besoi dhe refuzoi ta pranojë përsëri atë. 6 muaj më pas, shkolla sportive e Rajonit Autonom Guangsizhuang u rihap dhe pas kërkesës së sinqertë, trajneri i shkollës e pranoi Wei Qingguang-in në ekipin e pingpongut. Shkolla sportive e Rajonit Autonom Guangsizhuang ishte një shkollë amatore, ku lojtarët stërviteshin vetëm për gjysmë dite, por Wei Qingguang ishte shumë i kënaqur që mundi të rikthehej në stërvitje, prandaj stërvitej me shumë zell. Në vitin 1975 Wei Qingguang mori pjesë në spartakiadën e tretë kombëtare në emër të Rajonit Autonom Guangsizhuang, por nuk pati rezultate të mira. Megjithatë ai nuk hoqi dorë dhe pas stërvitjes së zellshme 2 vjeçare, hyri përsëri në ekipin e pingpongut të Rajonit Autonom Guangsizhuang. Dhe 8 vjet më pas kur ishte 23 vjeçar, Wei Qingguang u pranua në kombëtaren kineze të pingpongut, por për shkak të moshës së madhe, shokët e tij e quanin me shaka "Xha Wei". Për një lojtar të sapoardhur në moshë të madhe, stërvitja në kombëtaren kineze është shumë e vështirë, sepse trajnerët u kushtojnë shpeshherë rëndësi të madhe lojtarëve bazë. Në stadiumin e stërvitjes, lojtarët kryesorë ishin në katin e parë, ndërsa Wei Qingguang ishte në katin e tretë, ku trajneri i përgjithshëm nuk shkon fare. Megjithëse përpara atij kishte shumë vështirësi, Wei Qingguang fitoi me këmbëngulje të madhe një vend në formacionin e parë të kombëtares.

Në vitin 1986 në Seul, në kampionatin aziatik të pingpongut Wei Qingguang fitoi titullin kampion në garën për meshkuj si individë. Kështu, Wei Qingguang kishte fituar titullin kampion në Kinë dhe në Azi dhe synimi i ardhshëm ishte një titull kampion botëror, prandaj nën drejtimin e trajnerit të tij Xi Enting, Wei Qingguang filloi të marrë pjesë në garë si çift. Dhe në vitin 1987 në kampionatin e 39-të botëror të pingpongut, bashkë me Chen Longcan-in, Wei Qingguang fitoi titullin kampion në garën për meshkuj si çift.

Gjatë përgatitjeve për pjesëmarrjen në Lojërat Olimpike të Seulit, Wei Qingguang dhe Chen Longcan u ndanë dhe stërviteshin me partnerë të rinj. Dhe lista e pingpongistëve olimpikë nuk u përcaktua deri në prag të Lojërave Olimpike. Duke kujtuar shpalljen e listës së pjesëmarrësve, Wei Qingguang tha: "Një ditë, para stërvitjes, rreth orës pesë, trajneri na tha se do të shpallë listën e pjesëmarrësve në Lojërat Olimpike. Unë kisha emocione të mëdha dhe kur mora vesh që emri im ishte ndjeja që po më vinte shansi!"

Në Lojërat Olimpike të Seulit, Wei Qingguang 26-vjeçar fitoi medaljen e artë olimpike. Pas fitores, ai tha: "Është e pabesueshme që unë po qëndroj në podin më të lartë olimpik pas vetëm 4 vjetësh. Për mua, ky është momenti më i bukur i jetës sime."

Jeta e Wei Qingguang-ut është si ai topi i vogël i bardhë, ngrihet dhe ulet është gjithmonë plot me gjëra të papërcaktuara, por të larmishme. (Jiang Lei)