dëgjoni

Filmi artistik shqiptar " Oshëtimë në bregdet ",është një nga filmat e vjetër shqiptarë që kanë ushtruar një ndikim të madh në vitet '70-të të shekullit të kaluar në Kinë. Në vjeshtën e vitit të kaluar, një grup realizues televiziv i CCTV-së shkoi në Shqipëri dhe intervistoi dhjetëra regjisorë, skenaristë dhe aktorë veteranë shqiptarë, njëri prej të cilëve ishte regjisori i parë i filmit shqiptar Hysen Hakani. Ai është regjisor i dy filmave të pëlqyer nga spektatorët kinezë, " Oshëtimë ne bregdet" dhe " Njësiti guerril". Gjatë intervistës me grupin televiziv kinez, z. Hysen Hakani foli në radhë të parë për jetën e tij kinematografike dhe pastaj rrefeu rreth filmit " Oshëtimë në bregdet ". Në fillim ai i tregoi grupit kinez për se i shkoi mendja për xhirimin e këtij filmi. Ndër të tjera ai tha: "Temën e 'Oshëtimë në bregdet', e kam marrë nga një dramë e autorit Sulejman Pitarka, por skenarin e kemi shkruar bashkërisht, pra jam bashkautor i skenarit. E mora këtë skenar sepse kishte një ide të madhe, një mesazh të madh: shqiptari i ndershëm, patriot, harron gjithë hallet familjare dhe mbi të gjitha vë interesat e atdheut dhe atë që për ne shqiptarët është më e rëndësishme, lirinë. Filmi bën fjalë për një familje të varfër, që kapet pas hallit të përbashkët të shqiptarëve, të degdisjes së okupatorëve të vendit."

 " Rreziku i realizimit të filmit ishte se ndërtohej mbi një dramë të shfaqur prej shumë vitesh e me sukses. Atëherë unë ndodhesha para ankthit: 'A do të arrij të ngrihem mbi dramën, apo filmi do të mbetet nën të, sepse atëherë s'kishte kuptim pse ta realizoja'. Por duke qenë edhe vetë bashkautor, me Sulejman Pitarkën bëmë shumë ndryshime, për t'iu shmangur teatralitetit, dialogjeve të gjata, gërshetimit të skenave etj. Dhe ai është filmi i parë artistik shqiptar që u dekorua. Pra filmi u vlerësua dhe e kaluam atë rrezik." Për arsye se skenari i filmit " Oshëtimë në bregdet" është bazuar në dramën "Familja e peshkatarit", z. Hysen Hakani foli edhe për ndryshimet midis dramës dhe filmit. Ndër të tjera ai tha : "Në teatër ka plot skena të ndryshme, por ndryshimet kanë të bëjnë me reduktimet e personazheve, nuk mora thuajse asnjë nga aktorët që kishin debutuar në pjesën teatrale, pastaj i dhamë hapësirat e nevojshme kinematografike.

Gjithashtu vumë më shumë në dukje që kemi të bëjmë me një armik serioz, me një armik të fortë, profesionist. Ata ishin të rinj, pa përvojë për luftë. Ishin vajza 15-vjeçare, 16-vjeçare, pionierë 12-vjeçarë, si te "Debatiku". Dhe këtë e bënë për ta çliruar atdheun nga kthetrat e fashistëve. Janë shkruar plot skena të reja. Kanë mbetur nga drama skenat më të fuqishme. Ia kisha vënë vetes për detyrë, se përpara këtij filmi kisha bërë "Tokën tonë". Aty ndesha shumë kontradikta me skenaristin, dhe unë desha me këtë të tregoja si duhet xhiruar drama që të tingëllojë si film." Pastaj z. Hysen Hakani foli për skenën që i ka lënë përshtypje më të thella.

Ai tha :" Njeriu gjithmonë krijimtarinë e vet do ta shikojë me sy kritik. Në kushte të tjera mund të ishte bërë filmi edhe më i mirë. Skena që më bën më shumë përshtypje është kur ai djali i ri, Petriti, paraqitet si komunist, dhe plaku mbetet i shtangur - se nuk e priste një gjë të tillë, që ai të paraqitej si personazhi që kërkonin të arrestonin - por njëkohësisht edhe krenar. Për mua kjo është skena më mbresëlënëse. Pikërisht në këtë skenë përsëritet refreni i tregimit të plakut: "Nuk e harroj kurrë kokën e prerë". Kjo kumbon edhe më fuqishëm.

Dikur plaku i ka treguar diçka dhe kjo e ka mbushur me patriotizëm të riun, dhe bash ky akt patriotik e ka frymëzuar atë. Për mua kjo ishte skena më e fuqishme. Të luash 20 vjet një pjesë, sigurisht nuk mund të shmangesh nga teatraliteti, dhe në atë kohë edhe në teatër kishte teatralitet. Por filmi teatralitetin nuk e pranon, prandaj më duheshin njerëz që të luanin vetveten, qoftë dhe për moshën. Personazhet të përfaqësonin moshën që bëri këtë luftë, dhe jo ata që ishin aktorë me 10-15 vjet diferencë, që ishin inkuadruar si pjesëtarë të teatrit, jo pse duheshin patjetër në dramë.( Zhai)