Dritat ndizen dhe sytë e të gjithëve janë ngulur mbi Wang Hongwein, që duket mjaft i emocionuar në bisedë. Wangu ka arritur kreun e klasifikimit në Konkursin Kombëtar të Këngëtarëve të Rinj të Këngës Folklorike, që përfundoi në fillim të korrikut të këtij viti. 32-vjeçari u bë në fazën e fundit të konkurrimit aspiranti kryesor Çmimit të Madh dhe fituesi i nëntë çmimeve të Stacionit Televiziv Qendror të Kinës (CCTV)

Aria e tij e Operas së Pekinit nga "Srategjia për marrjen e Malit të Tigrit" ngriti peshë sallën dhe atij, pas shfaqjes, i ishte kërkuar të thoshte vetëm pak fjalë.

-A ju merr malli për nënën tuaj ? ? e pyetën Wangun, i cili deri atë çast nuk dinte asgjë për praninë në studio të nënës së tij, Li Xiulan, 61-vjeçare. Në çastin tjetër një zë shton: ? Në qoftë se dëshironi të flasim për nënën tuaj, ju lutem, shikoni këndej! "Isha shumë i befasuar, sepse kurrë nuk e prisja të shihja nënën time në Pekin" ? tha Wangu, babai i të cilit kishte vdekur në kohën e fëmijërisë tij. Përballë miliona teleshikuesve Wangu përqafon fort, me lot në sy, nënën e tij. Lartësitë mbresëlënëse në karrierën e tij muzikore ai ia dedikon nënës. I lindur në Malet Ala, në Rajonin Autonom të Singjian-Ujgurit në Kinën VP, Wangu e kaloi fëmijërinë e tij në këtë vend të bukurisë së ashpër në kufi me Kazakistanin.

Jeta atje ka qenë edhe e egër, edhe e izoluar. Për ta ndriçuar disi atë, nëna e tij interpretonte arie nga opera folklorike e fshatit të të parëve të saj, që rridhnin nga provinca Henan e Kinës Qendrore. Wangu luante bashkë me të dhe në moshën 10-vjeçare e kishte shfaqur tashmë talentin e tij. Megjithatë kishte vetëm dy rrugëzgjidhje në jetën e tij fshatare: të shkonte ose në kolegj, ose në ushtri.

Në të gjashtëmbëdhjetat e tij, në vitin 1984, Wangu e zgjodhi të ardhmen e tij, duke u rreshtuar në rradhët e ushtrisë. Për shkak të talentit të tij si këngëtar, ai shpresonte se jeta ushtarake do të përbënte pikënisjen e karrierës së tij në të kënduar. Por, sigurisht, jo të gjitha planet realizohen. Ai arriti të gjente punë vetëm si projektues në kinema. "Unë ndjehesha i zhgënjyer në atë kohë" ? thotë Wangu. Megjithatë, ai akoma shpresonte të kapte rastin për ushtruar kordat e tij vokale. Skena e kinemasë i ngjante si një parajsë, prandaj, ndonjëherë, kur nuk kishte asnjë njeri përreth, Wangu ngjitej në skenë dhe praktikonte të kënduarit. "Unë ëndërroja që ndonjë ditë të luaja në skenë si këngëtar i vërtetë" ? thotë ai. Përzierja e ëndrrës me realitetin jo vetëm e dëshpëronte Wangun, por edhe e shtynte të bënte diçka për të ndryshuar situatën. Më 1987 ai regjistrohet në kursin ushtarak të përkthimit të gjuhës ujgure në Urumqi, kryeqendër e Rajonit Autonom të Ujgur-Singjiangut, ku ai besonte se mund të gjente rastin të ushtronte aktivitetin e tij muzikor. Ëndrra e tij për t'u bërë këngëtar filloi të marrë jetë pikërisht atje ku aktivitetet e pasura kulturore i siguruan atij më shumë mundësi për të stërvitur zërin dhe për të zhvilluar aftësitë e tij muzikore.

Më 1987, shumë shpejt pasi ishte regjistruar në klasë, Wangu fitoi për herë të parë çmim dhe ky ishte çmimi i tretë në grupin e amatorëve, në konkursin e parë të këngës që u organizua nga Stacioni Televiziv i Singjiangut. "Atëherë çmimi që fitova ishte një shtytje jashtëzakonisht e madhe për mua dhe ai përcaktoi vazhdimësinë në rrugën e këngës" - thotë Wangu. Ndërkohë në mes të vitit 1991, kur filloi trajnimin e tij profesional për këngë në Akademinë e Arteve në Pekin, Wangu kishte fituar një sërë çmimesh në konkurset lokale dhe kombëtare. "Megjithatë kisha kompleksin e fortë të inferioritetit dhe besimi im ishte shuar plotësisht" ? thotë Wangu, për ditët e para në Pekin. Por dy vjetët e studimit të tij në kryeqytet përmirësuan ndjeshëm aftësinë kënduese dhe të kuptuarit e tij për muzikën. "Wangu është shumë i zellshëm dhe modest në thellimin e njohurive të tij" ? thotë Meng Ling, pedagogia e këngës e Wangut në Akademinë e Arteve, që e veçon atë si një nga studentët e saj më të mirë. "Ai e vlerësoi studimin në Pekin si një përvojë të nevojshme dhe kapi këtu çdo rast për të mësuar nga të tjerët".

Wangu u diplomua në vitin 1993, atëherë kur shumë e shumë njerëz e njihnin talentin e karrierën e tij. JVC, një firmë e njohur japoneze, vuri në qarkullim diskun e tij të parë "Huaghe Yaoyao" në vitin 1994 dhe shpërndarja unike e këngës folklorike tradicionale, kënduar prej tij, fitoi një adhurim të gjerë, si te dëgjuesit vendës, ashtu edhe tek ata të Azisë Juglindore.

Jeta në metropol i siguroi Wangut të gjitha rastet e mundshme për të ndjekur interesat e tij muzikore, por, megjithatë, ai u kthye përsëri në ushtri pas diplomimit. Ngaqë jeta ushtarake në kufi ishte e egër, ajo e detyroi dhe e bëri atë një njeri të fortë. Si këngëtar ushtarak ai jep së paku 100 shfaqje në vit për kufitarët. Pikërisht pak kohë më parë, në konkursin kombëtar të të kënduarit ai kishte interpretuar për ta në lëndina dhe male. "Sa herë që këndoj për ushtarët ndjej në shpirt një gëzim të madh" ? thotë Wangu.

Kufiri i Sigjiangut është 6 mijë e 700 km i gjatë dhe ai kalon në anë të 7 shteteve. Postat kufitare janë vendosur në zona më të larta se 5 mijë metra. "Sapo të njohësh diçka për jetën e këtyre ushtarëve është e sigurtë që do të fillosh të punosh gjithnjë e më fort" ? thotë ai. Të gjitha shfaqjet e Wangut kanë qenë arritje të përkryera për një këngëtar të ri, i cili 16 vjet më parë ishte një projektues filmash. Sot, Wangu është një nga këngëtarët më të mirë të vendit. Zëri i tij që arrin në rradhën e notave midis C-së së lartë dhe E-së së lartë minore, përcjell ndjenjat e forta që ai ka për kulturën e Kinës Perëndimore. Ai merr duartrokitje nga çdo lloj audience. Pasi fitoi çmimin më të lartë në kategorinë e këngës folk, u njoftua edhe se kishte fituar më shumë teleshikues se çdo këngëtar tjetër. Gjithsej për të kishin votuar 170 mijë vetë. "Stili individual i Wangut e dalloi atë nga konkurruesit e tjerë" ? tha Xu Peidong, një kompozitor dhe shkrues i njohur këngësh, që ishte një nga antarët e jurisë së konkurrimit. "Përvoja jetësore e Wangut i dha atij mundësinë të shprehë plotësisht ndjenjën e vuajtjes dhe të kënaqësisë në Kinën Perëndimore", ? tha Meng Ling, profesoresha e Wangut. "Nuk jam aspak e habitur nga lajmi se ai ka fituar medaljen e artë. Ai e meriton plotësisht atë".

Për Wangun suksesi i fundit do të thotë një fillim i ri. Ai ka vendosur të filloi përsëri studimet këtë shtator. Nëna e tij, pëgjatë viteve, ka ndjekur hap pas hapi progresin e të birit. "Nuk ka rëndësi se sa e vështirë është jeta, unë kurrë nuk do të pushoj së ndjekuri karrierën time artistike", - thotë Wangu -, "dhe nëna do të jetë gjithmonë mbështetja ime më e sigurtë". (R. Stringa)