Ndër filmat e vjetër shqiptarë të zgjedhur nga CCTV për të bërë intervista, tri janë drejtuar nga regjisori i njohur shqiptar Viktor Gjika, ato janë " Horizonte të hapura", " I teti në Bronz " dhe " Rrugë të bardha". Për këtë arsye, Viktor Gjika ishte një ndër regjisorët e parë që u intervistuan nga grupi i televizionit kinez.

Në intervistën për grupin kinez, pasi prezantoi për rrugën e tij kinematografike, Z. Viktor Gjika foli fillimisht për filmin e tij të parë që i ka realizuar si regjisor i pavarur. Ai tha: "Filmi i parë që kam bërë si regjisor i pavarur ishte "Horizonte të hapura", që mbështetej në një ngjarje reale, në një personazh që dha jetën gjatë një stuhie për të mbrojtur bigën, që është një vinc ngarkim-shkarkimi në port detar. Me kërkesën time Dritëro Agolli shkroi skenarin. Unë në atë film isha edhe regjisor, edhe operator.?"Horizonte të hapura bazohet në një histori reale, në një hero të ditës. Në qoftë se filmi " Horizonte të hapura" shihet edhe sot, atje është qartë se fajtorët për vdekjen e heroit është burokrati që nuk erdhi në kohën e duhur dhe nuk i dha ndihmë të duhur. Filmi ka skena interesante e u prit mirë."

Kishte një bashkëpunim të ngushtë midis meje e Dhimitrit, aq a në film nuk kuptohej se ku kisha xhiruar unë e ku Dhimitri. Më pas secili mori rrugën e vet dhe kjo ishte një gjë e mirë, që nga një regjisor u bënë dy film dhe fatmirësisht të suksesshëm. Kur filluam punën e pavarur, filmi i parë që bëra si regjisor në vete ishte "Horizonte të hapura". Për skenarin e tij mora Dritëro Agollin, sepse në film doja të trajtoja temën e luftës kundër burokracisë, dhe Dritëroi kishte bërë disa artikuj shumë të fuqishëm në shtyp ku goditej burokracia.

Dhe qysh nga ky film, z. Viktor Gjika filloi një bashkëpunim shumë të mirë me Dritëro Agollin. Ai tha :

"Horizonte të hapura" për mua ishte fillimi i bashkëpunimit shumë të frytshëm me Dritëro Agollin. Këtu u njoha me të. Më pas ne bëmë filmin "I teti në bronz", pastaj bazuar në një tregim të Dritëroit unë bëra një film, "Yjet e netëve të gjata". Më vonë kam ekranizuar romanin shumë të njohur të Dritëro Agollit "Njeriu me top". Ishte një bashkëpunim i frytshëm, që më shtoi dashurinë për letërsinë shqipe dhe ky ishte fillimi i bashkëpunimit edhe me shkrimtarë ndër më të shquarit e letërsisë shqipe, si Kadareja, Vath Koreshi, Teodor Laco etj.

Duke folur për xhirimin e filmit " Horizonte të hapura ", z. Viktor Gjika foli edhe për një aspekt që tregon miqësinë kino-shqiptare. Ai tha :

Në filmin "Horizonte të hapura" është edhe një episod që trajton miqësinë shqiptaro-kineze. Është një moment kur një vapor i madh trasoqeanik kinez vjen me mallra për Shqipërinë dhe biga fillon shkarkimin e aty është një moment aty bashkë me kinezët.

Në këto film, z. Viktor Gjika zbuloi si aktor Rikard Ljarjen, që do të luante më pas shumë role dhe kompozitorin e talentuar Limoz Dizdari. Ai tha: "Ky film ka hyrë në biografinë time edhe si zbulim i kompozitorit Limoz Dizdari, i cili në atë kohë ishte student. Nuk u pendova, sepse ai bëri një muzikë të bukur dhe më pas vazhduam bashkëpunimin dhe në filma të tjerë."

"Horizonte të hapura" është një tentativë serioze për të krijuar një hero të ditës, një njeri të mirë. Këtë u përpoqa ta realizoj edhe në filma të tjerë dhe e arrita edhe më mirë te "Rrugë të bardha". Në këtë film, z.Viktor Gjika i dha jetë edhe vinçave në sfond. Ai tha: "Si operator u përpoqa t'u jepja jetë edhe hekurave. Ka një skenë kur në sfond janë vincat, të cilët janë në trajtë sqepash dhe i vija të putheshin. Kur kam pasur një bisedë me ambasadorin tonë në Paris, më tha se ai e kishte shfaqur filmin në një mjedis kineastësh dhe ata kishin thënë: "Ne një operator të tillë do ta kishim zili".

Z. Viktor Gjika foli edhe për puthjen e parë në ekran të kinematografisë shqiptare. Ai tha :"Në këtë film, për herë të parë te filmat shqiptarë hyri puthja, sepse në atë kohë nuk lejohej që në film të kishte skena të tilla. Ne arritëm të bëjmë një skenë të tillë, që është puthja e parë në historinë e filmit. Por artisti kërkon të thotë gjithmonë atë që është e nevojshme për filmin, e prandaj për këtë merr ndonjëherë guxim më shumë se ç'duhet.

Filmat shqiptarë pëlqehen, sepse, pavarësisht kufizimeve dhe kërkesave skematike që vinin nga lart, kineastët arritën të mos qëndrojnë skllevër të këtyre kërkesave e të bëjnë filma realistë, që tregojnë jetën e asaj kohe. Fakti që sot ato filma shihen e pëlqehen, tregon se ato kanë pasqyruar një pjesë të jetës. "

Në fund, z. Viktor Gjika foli edhe për vëtirësitë e kapërcyera gjatë xhirimit të filmit " Horizonte të hapura".

Filmi kishte vështirësi realizimi, sepse një pjesë e tij realizohej në stuhi, dhe kinematografia shqiptare nuk kishte mundësi për realizime të tilla. Edhe më i vështirë ishte krijimi i dallgëve që do të sulmonin bigën. Unë si operator përdora dy truke. E para, kameran e mbaja në dorë dhe e lëvizja gjithmonë, që të dukej sikur kishte dallgë. Së dyti, përdora vincat e tokës, të cilët mbushnin ujë dhe pastaj e derdhnin mbi aktorët.

Duke përdorur mjete të ndryshme, grupi realizues i filmit kapërceu vështirësi të shumta dhe më në fund arriti sukses në xhirimin e këtij filmi. (zhai)