Në këtë konferencë mbajti një referat profesoresha kineze He Daming (Drita) me titull: "Veprimtaria e heroit kombëtar shqiptar Gjergj Kastrioti ? Skënderbeu". Pas saj mbajti një referat bashkëpunëtori i vjetër shkencor kinez Zheng Enbo mbi

figurën e shquar e madhore të Skënderbeut në letërsinë shqiptare dhe botërore.

Profesori Zheng Enbo është i mirënjohur në Republikën Popullore të Kinës, me disa tituj shkencorë, por në këtë konferencë ai erdhi edhe me një titull tjetër nga Republika e Shqipërisë. Ai është shpallur 'Anëtar nderi' i Lidhjes së Shkrimtarëve dhe të Artistëve të Shqipërisë" për shkak të sukseseve të dalluara në përkthimin dhe përhapjen e letërsisë shqiptare. Ai u pranua nga Lidhja e Shkrimtarëve dhe e Artistëve të Shqipërisë si anëtar i saj i parë i nderit me nënshtetësi të huaj. Zheng Enbo ka përkthyer dhe botuar veprat e njohura shqiptare: "Vjersha dhe poema të zgjedhura të Dritëro Agollit", "Bagëti dhe bujqësi", "Heronjtë e Vigut", "Alarme të përgjakura", "Shqiponjat fluturojnë lart', "Gjenerali i ushtrisë së vdekur", "Përsëri në këmbë" etj. Ai ka botuar edhe "Historinë e letërsisë shqiptare", "Historinë e letërsisë së Shqipërisë së shekullit të 20-të" etj.

Në këtë konferencë përkujtimore me rastin e 600-vjetorit të lindjes së Skënderbeut, profesori Zheng e filloi kështu në referatin e tij:

"Letërsia shqipe, nga fillimet e saj gjer në ditët e sotme, ka evokuar në trajta të ndryshme luftërat legjendare të popullit shqiptar në shekullin e pesëmbëdhjetë të udhëhequra nga Gjergj Kastrioti ? Skënderbeu. Skënderbeu dhe koha e tij kanë qenë ngaherë një temë shumë e dashur për shkrimtarët shqiptarë, andaj kjo temë e ka përshkruar si një kordon i kuq tërë historinë e letërsisë shqipe. Në të gjitha periudhat e fazat e saj, letërsia shqipe ka thurur vepra të denja kushtuar Heroit të Krujës dhe plejadës së bashkëluftëtarëve të tij. Si një afresk i madh, letrat shqipe kanë zbuluar nga një kohë në tjetrën tipare e veti të rralla të popullit shqiptar, të mishëruara në frymën e Skënderbeut.

Ai është bërë kështu, një figurë e përjetshme e letërsisë shqipe. Pasqyrimi i epokës së tij në letërsinë shqipe nuk ka qenë një gjë e rastit dhe as për interesa thjesht historikë. Në momente të vështira të historisë shqiptare, trajtimi i kësaj teme është shndërruar vetvetiu në një temë kardinale sepse ajo kish të bënte me vetë fatin e popullit e të çdo gjëje të shenjtë që kish ai. Kujtimi i Heroit i fliste drejt për drejt ndërgjegjes e zemrës shqiptare.

Emri i tij flamur bënte thirrje për bashkim kombëtar. Nga ana tjetër, duke evokuar epokën e Skënderbeut, brezat e ndryshëm të shkrimtarëve u kanë bërë gjithmonë jehonë detyrave të mëdha të kohës. Mund të themi se tema e Skënderbeut nga një shekull në tjetrin, jo vetëm nuk është zbehur e vjetruar, po ka ardhur gjithmonë duke u përtërirë me një forcë e shkëlqim të ri. Mund të themi edhe se s'ka mbetur ndonjë shkrimtar a poet pa shkruar dhe kënduar për këtë hero legjendar dhe shekullor. Këtu desha të përmend këta shkrimtarë e poetë, të cilët janë lidhur fort me Skënderbeun nëpërmjet veprave të tyre shumë të famshme."

Pastaj ai përmendi një nga një shkrimtarët shqiptarë, që kanë shkruar vepra mbi Skënderbeun që nga periudha e mesjetës e në periudhën e Rilindjes, në periudhën e Pavarësisë dhe deri te shkrimtarët e letërsisë bashkëkohore, që nga Marin Barleti(1460-1512), Frang Bardhi (1606-1643), Marin Beçikemi (1468-1526), Kostandin Kristoforidhi (1827-1895), Sami Frashëri (1850-1904), Naim Frashëri (1846-1900), Andon Zako Çajupi (1866-1930), Fan S.Noli (1882-1965) dhe deri te Kolë Jakova (1916-2002), Sterjo Spasse (1914-1989), Llazar Siliqi (1924-2001), Dhimitër Shuteriqi (1915-2003), Ismail Kadare (1936), Dritëro Agolli (1931), Sulejman Pitarka, Naum Prifti (1932) etj. (Daming)