dëgjoni

Ditët e fundit, gjatë qëndrimit në Pekin për të marrë pjesë në një konferencë ndërkombëtare të Kimisë, asistet- prefesorja e kimisë e Fakultetit të Shkencave Natyrore të Universitetit të Tiranës Vera Lazo e shoqëruar nga funksionari i Shoqatës së Miqësisë së Popullit Kinez për Marrëdhëniet me Botën e Jashtme Uang Ronkë erdhën për vizitë në Radio e Jashtme të Kinës. Ata vizituan ekspozitën e zhvillimit të Radios së Jashtme të Kinës, ekspozitën e vitrinave me dhurata të dërguar nga dëgjuesit e vendeve të ndryshme të botës dhe redaksinë e emisioneve të gjuhës shqipe dhe u pritën nxehtësisht nga anëtarët e kësaj redaksie. Ata panë edhe faqet e internetit në gjuhën shqipe të Radios së Jashtme të Kinës. Ata dhanë përkatësisht edhe intervistat për korrespondentët e kësaj redaksie.

Tani ju ftojmë të dëgjoni incizimin e intervistës së znj.Vera Lazo për korrespondenten Huailu.

Mirëmbrëma, zonja Vera! Mirëseerdhët në Radion e Jashtme të Kinës.

Faleminderit.

Këtë herë sa ditë keni qëndruar në Kinë?

Tri javë në Pekin dhe në Tiencin.

Sivjet Pekini ka qenë jashtëzakonisht me kohë shumë të nxehtë

Shumë të nxehtë dhe me shumë lagështirë ajri, por dy ditët e fundit u rregullua, u bë si koha në Shqipëri.

Ju e njihni shumë mirë Kinën, sepse keni qenë shumë vjet më parë dy herë në Kinë për studime dhe për punë. A mund të na tregoni dicka për përshtypjet tuaja nga Kina, për ndryshimet e këtyre viteve.

Për herë të parë kam qenë në Kinë në vitet 1974-1978, studente në Universitetin e Nankait. Ishte koha kur sapo Kina kishte mbaruar revolucionin kulturor dhe, në krahasim me mënyrën e jetesës të Evropës, dallohej, nuk ishte njësoj. Kur erdha për herë të dytë në 1992-shin, pashë që Kina kishte ndryshuar në mënyrë fantastike, cdo gjë ishte transformuar, nuk dallohej më nga Evropa për nga niveli i jetesës, për nga mënyra e jetesës më tepër. Gjithashtu edhe botëkuptimi i njerëzve kishte ndryshuar. Njerëzit ishin më të lirë në bisedime me të huajt, ishin më të afrueshëm. Mund të hyje e të dilje në shtëpitë e miqve tanë kinezë pa asnjë lloj problemi. Jo vetëm kjo, por edhe nga ana e mirëqënies në familje ishte bërë një ndryshim kolosal, që të them të drejtën nuk e prisja.

Këtë herë keni qëndruar në shtëpinë e një shoqes suaj kineze. Si u ndiet?

Shumë mirë, më kanë pritur shumë mirë. Jam ndier si në shtëpinë time. Natyrisht kanë kushte shumë të mira, kështu që nuk kam ndier mungesën e asgjëje. Dhe në Tiencin, dhe në Pekin, kam qëndruar në familjet e shoqeve të mia, kështu që jam ndier shumë mirë. Unë kam shumë miq në Kinë dhe sa herë që vij, vij me shumë dëshirë, sepse nuk e ndiej veten si të huaj. Sa vij në Pekin, menjëherë marr në telefon miqtë e mi, takohemi, dalim bashkë. Gjithmonë vij me një ide se kam kë takoj dhe kam njerëz që më presin.

Sa kohë u bë që s'kishit ardhur?

Kisha pesë vjet që s'kisha ardhur. Për herë të fundit kam qenë në nëntor të vitit 2001. Kam qëndruar 10 ditë në Pekin. Tani erdha sepse ishte një konferencë në Pekin që organizohet nga Akademia e Shkencave e Kinës, nga Shoqata e Kimistëve të Kinës, në bashkëpunim me Unionin Ndërkombëtar të Kimisë së Pastër dhe të Aplikuar, me qendër në Amerikë.

Ju merreni me kimi?

Po jam kimiste, jam pedagoge në Fakultetin e Shkencave të Natyrës të Universitetit të Tiranës.

Keni shkëmbime të shumta me Kinën në këtë drejtim?

Unë kam lidhje sidomos me profesorin që më ka udhëhequr doktoratën. Edhe këtë herë vizitova laboratorin. Ata po punojnë me një metodë të re analitike. Unë u interesova, mora literaturë dhe shpresoj që edhe unë të punoj në këtë fushë në Shqipëri.

Domethënë nga kjo konferencë keni përfituar shumë.

Po, shumë. Madje edhe sot kishte një diskutim për këtë problem në konferencë. Madje bëra dhe një diskutim me prezantuesin, pasi unë kisha njohje, ndërkohë ai thoshte që ishte një metodë shumë e re. Pra njohjet i mora në Universitetin e Nankait.

Pra, keni studiuar në Universitetin e Nankait për kimi?

Kam studiuar katër vjet, pastaj kam bërë doktoratën në Nankai. Mbasi mbarova doktoratën, meqë gjendja në Shqipëri nuk ishte e qëndrueshme, fillova punë në një firmë italo-kineze në Tiencin deri në fund të vitit 1988. Pastaj u ktheva në Shqipëri dhe fillova punë në Universitetin e Tiranës. (Zhai)