Çang E kishte qenë hyjnesha e hënës, kurse burri i saj, Hou Yi kishte qenë hyjni i luftës. Asokohe, në qiell dolën 10 diej, temperatura e tokës u ngrit menjëherë, pyjet dhe bimët bujqësore u dogjën dhe lumenjtë u thanë, si pasojë, shumë njerëz vdiqën nga nxehtësia.

Hou Yisë i vinte keq të shihte fatkeqësinë e njerëzimit. Ai nuk duronte më, ngriti harkun dhe shigjetat e tij dhe qëlloi 9 herë me radhë, si rezultat, ranë 9 dhe mbeti vetëm njëri prej tyre. Por veprimi i tij zemëroi perandorin qiellor, i cili dërgoi Hou Yi dhe të shoqen Çang E në botën njerëzore dhe nuk lejoi të ktheheshin më në qiell. Hou Yi vendosi të mbetej në tokë për të bërë të mirat për popullin. Por Çang E nuk ishte mësuar me jetën në botën njerëzore dhe i ankohej të shoqit.

Hou Yi mori vesh se në malin Kunlun jetonte shenjtja Vangmu Perëndimore, e cila kishte një lloj ilaç të shenjtë dhe kush pinte atë ilaç, mund të ngrihej në qiell. Ai u nis për të shtirë në dorë ilaçin e shenjtë dhe, pasi kaloi shumë male dhe lumenj, duke hequr pikën e zezë, arriti në malin Kunlun. Mirëpo, për fat të keq, ilaçi mjaftonte vetëm për një vetë. Hou Yi nuk donte që vetë ai ose e shoqja të ngrihej veças në qiell, prandaj mori ilaçin në shtëpi dhe e ruajti fshehurazi.

Më vonë, Çang E diktoi ilaçin që e kishte fshehur Hou Yi. Ajo nuk i rezistoi joshjes për të vajtur në "botën e gëzimeve", megjithëse e donte shumë të shoqin. Më datën e 15-të të muajit të 8-të sipas kalendarit të hënës, me rastin e festës së Hënës, duke përfituar nga momenti kur Hou Yi kishte dalë nga shtëpia, Çang E piu fshehurazi ilaçin e shenjtë. Papritur, ajo e ndieu veten gjithnjë e më të lehtë, pastaj filloi të ngrihej lart duke u luhatur, më në fund, arriti në hënë dhe u vendos në pallatin Guanghan, që do të thoshte "pallati shumë i ftohtë". Hou Yi u kthye në shtëpi dhe mori vesh se e shoqja e kishte lënë atë vetëm dhe kishte vajtur në hënë. Ai u pikëllua shumë, por nuk deshi të cenonte me shigjetë të shoqen.

Hou Yi mbeti vetëm, por ai vazhdoi të bënte të mirat për popullin dhe pranoi disa të rinj për t'u mësuar qitjen. Ndër nxënësit e tij kishte një djalë shumë të zgjuar, i cili u përparua shumë shpejt dhe, pa kaluar shumë kohë, u bë një qitës i shquar. Mirëpo, ai djalë filloi të vriste mendjen se përderisa të rronte Hou Yi, ai vetë nuk mund të konsiderohej si qitësi më i mirë në botë. Një herë, duke përfituar nga rasti kur mësuesi i tij ishte dehur dhe po flinte, e qëlloi nga prapa dhe Hou Yi vdiq aty për aty.

Çang E nuk dinte se ishte vrarë i shoqi. Ajo e ndiente veten shumë të vetmuar, sepse bashkë me të jetonin vetëm një lepur i vogël që punonte për të thërmuar ilaçe dhe një plak që punonte për të prerë drurë. Prandaj, ajo rrinte tërë ditën e heshtur në pallatin Guanghan. Ajo e ndien veten të vetmuar sidomos më datën e 15-të të muajit të 8-të të çdo viti, kur drita e hënës është më e shndritshme dhe çdo familje mblidhet bashkë për të kaluar festën. Në këto raste, Çang E-së i kujtohen ditët e bukura me jetën e lumtur që dikur bëri ajo bashkë me Hou Yi. (Zheng)