Ishte dikur një burrë me emrin Çun Yufen, të cilit i pëlqente veçanërisht pija alkoolike. Ai kishte në oborr një dru të madh sofor, që shërbente si vend i dëshirueshëm për freski në verë. Një ditë, me rastin e ditëlindjes së tij, i erdhën të gjithë miqtë dhe të afërmit për ta uruar. Ai u gëzua shumë dhe piu shumë raki. Pasi u larguan të gjithë të ardhurit, Çun Yufen, pak i dehur, u shtri për çlodhje nën soforin e madh dhe, pas pak, atë e zuri gjumi dhe pa këtë ëndërr:

Erdhën dy të dërguar të një shteti, të cilët e ftuan Çun Yufen brenda një shpelle të trungujt të një druri të madh. Ah, atje ishte një botë tjetër dhe njerëzit e atjeshëm e quanin vendin e tyre "Perandoria Sofori i Madh". Ishin ditët e provimeve mbretërore në kryeqytet dhe atij iu dha rasti të regjistrohej. Ai kaloi provimet me nota të shkëlqyeshme. Kur shikoi listën e emrave, ai u gëzua pa masë, se ai zuri vendin e parë në provime.

Pastaj, perandori i Soforit të Madh thirri personalisht Çun Yufen në provimin me gojë. Perandori e donte shumë, sepse ai ishte i pashëm dhe i talentuar, prandaj i dha titullin "Zhuang Yuan", që do të thoshte numër një ndër shkollarët që kaluan provimet, dhe i dha atij princeshën për grua. Dhe ky sihariq u përhap menjëherë në kryeqytet.

Perandori emëroi Çun Yufen administratorin e prefekturës Nanke. Ai punoi me zell dhe, pas 30 vjetëve, atij i doli nami në mbarë vendin. Ai ishte shumë i kënaqur, se pati 7 fëmijë. Disa herë me radhë, peradori pati ndër mend të transferonte atë në kryeqytet dhe të gradonte atë, por banorët vendës kërkuan që ai të mbetej prefekt i Nankes. Çun Yufen u prek shumë nga dashuria e popullit dhe mbeti atje si prefekt. Perandori e dekoroi atë me shumë ar dhe gurë të çmuar.

Një vit, mbretëria Rrepa e Madhe ndërmori një invazion kundër "Soforit të Madh". Gjeneralët e Soforit të Madh u hodhën menjëherë në luftë, por u mundën. Kur lajmi për mossuksesin e tyre u përhap në kryeqytet, perandori i Soforit të Madh u trondit dhe thirri nxitimthi gjeneralët dhe ministrat në mbledhje për të diskutuar për taknikën e luftës. Ata shikuan njëri tjetrin, por askush nuk dinte se si të vepronte.

Duke parë surratet e gjeneralëve, perandori i tyre u zemërua dhe tha: "Ju keni zenë poste të larta dhe bëni një jetë të rehatshme, por tani, kur vendi ynë ndodhet në rrezik, ju heshtni." Kryeministrit iu kujtua prefekti i Nankes dhe ia rekomandoi perandorit. Kështu që, Çun Yufen u hodh në luftë, duke komanduar ushtrinë. Por meqenëse nuk dinte asgjë për luftën, ai u mposht që në përleshjen e parë dhe u zu rob. Për këtë, perandori e hoqi atë nga posti dhe e dërgoi në shtëpi.

Çun Yufen, duke menduar disfatën e tij të turpshme, bërtiti dhe u zgjua nga ëndrra. Ai u mundua të kërkonte perandorinë Sofori i Madh, dhe doli se ishte druri sofor, branda të cilit ishte një fole milingonash. (Zheng)