Në vitin 1888, u formua zyrtarisht në Berlin klubi i parë sportiv për njerëzit e shurdh. Ndërkohë në vitin 1922, u formua një organizatë internacionale për njerëzit e shurdh, Komiteti Ndërkombëtar i Sportit për njerëzit shurdhë. Por sportet për njerëzit shurdhë janë bërë gjithmonë e më të larmishme me sporte të tjera për njerëzit me të meta fizike. Deri më sot, për njerëzit shurdhë ende është organizuar një spartakiadë e posaçme, Spartakiada Botërore për njerëzit shurdhë.

Gjatë luftës së dytë botërore, një numër të madh njerëzve janë plagosur dhe janë bërë me të meta fizike. Pas luftës, lindi sporti për këto njerëz me të meta fizike dhe një sport i tillë i veçantë u bë një rrugë të posaçme për mjekimin dhe shërimin e njerëve me të meta fizike.

Në vitin 1944, me kërkesën e qeverisë angleze, doktori Ludwig Guttmann hapi një qendër sportive për mjekimin e dëmtimeve të palcës kurrizore në spitalin "Stoke Mandeville", gjë që i tregoi botës një mënyrë të re për mjekimin e njerëzve me të meta fizike. Më pas, ky sport për mjekimin dhe forcimin e shëndetit u shndërrua në sport argëtues dhe pas disa vjeteve, u formua sporti rivalizues.

Më 28 korrik të vitit 1948, kur filluan Lojërat Olimpike të Londrës, filloi me sukses edhe Spartakiada Stoke Mandeville, e cila organizohej veçanërisht për ata në karrocë invalidi. Veteranët hollandezë morën pjesë në këtë spartakiadë, duke formuar komitetin internacional të kësaj spartakiade. Në vitin 1960, me përkrahjen e Konfederatës Internacionale të Ushtarakëve të çmobilizuar, është formuar një grup i posaçëm për sportin e njerëzve me të meta fizike për të studiuar probleme të ndodhura gjatë zhvillimit të sportit të tillë. Mbi këtë bazë, në vitin 1964, u formua zyrtarisht Organizata Botërore e Sportit për njerëzit me të meta fizike.

Formimi i kësaj organizate u krijoi njerëzve me të meta fizike që nuk kanë shansë të merrnin pjesë në Spartakiadë Stoke Mandeville një rast të mirë për të marrë pjesë në lojëra të ndryshme, si sporte për të verbërit, për ata me amputime, me paralizë ceredrale, etj. Fillimisht në këtë organizatë ka gjithsej 16 vende anëtare. Organizata Botërore e Sportit për njerëzit me të meta fizike ka dhënë kontribute të mëdha për pjesëmarrjen e lojtarëve të verbër dhe atyre me amputime në Lojërat Paralimpike të vitit 1976 në Torando dhe për pjesëmarrjen e lojtarëve me paralizë ceredrale në Lojërat Paralimpike të vitit 1980 në Arnhem të Hollandës. Synimi i kësaj organizate është që të mobilizojë të gjithë njerëzit me të meta fizike të marrin pjesë në sporte paralimpike.

Krahas kësaj organizate, u formuan përkatësisht në vitin 1978 dhe në vitin 1980 Shoqata Internacionale e Sporteve për njerëzit me paralizë ceredrale dhe Shoqata Internacionale e Sporteve për të verbërit.

Për të koordinuar garat e ndryshme midis 4 organizatave të sipërpërmendura, në vitin 1982, këto organizata krijuan bashkarisht një komitet botëror, Komitetin Ndërkombëtar Koordinues të Organizatës Internacionale të Sporteve për njerëzit me të meta fizike, i cili përbëhej nga 4 kryetarë të organizatave nismëtore, një sekretar i përgjithshëm dhe një anëtar shtesë (dikur ishte zv/kryetari i komitetit, por më vonë u ndryshua në një funksionar teknik).

Më pas në vitin 1986, në këtë komitet u anëtarësuan edhe Komiteti Internacional i Sporteve për të verbërit dhe Shoqata Internacionale e Sporteve për njerëzit me vështirësi mendore. Por për shkak që anëtarët e komitetit kërkuan më shumë vende dhe rajone të marrin pjesë në këtë komitet, në vitin 1986 lindi një komitet plotësisht i ri, Komiteti Ndërkombëtar Paralimpik. Deri më sot, ky komitet është përfaqësuesi i vetëm i sporteve për njerëzit me të meta fizike. (Jiang Lei)