Që nga lindja e vajzës së saj Zhang Shudi, Zuo Yanli ka përcjellë në dhomën e bebit të saj dy herë në ditë, për tridhjetë minuta, këngë për fëmijë. Pas 11 muajsh Shudi mundi t' i përsëriste së ëmës disa nga fjalët e dëgjuara në këto këngë. Gjithmonë kur prindërit e saj ktheheshin në mbrëmje në shtëpi, ata ndiznin magnetofonin dhe vinin disa disqe me muzikë për vajzën e tyre të vogël dhe ajo vallëzonte e këndonte thjesht, por duke ruajtur ritmin. Tani, pikërisht pas ditëlindjes së saj të parë, vajza Zhang Shudi tregon me gisht magnetofonin, belbezon "la la la" dhe prindërit e kuptojnë se ajo do të vallëzojë e të këndojë.

Zuo Yanli nuk e pati menduar, por tani ajo është duke krijuar një program zhvillimi të fëmijërisë së hershme për fëmijën e saj vajzë, një prirje kjo që po lulëzon kohët e fundit në Pekin, në shtresën e mesme të të shoqërisë kineze, të cilës mund t'i mungojë koha, por jo paratë për edukimin e fëmijëve.

Qendrat e zhvillimit të fëmijëve "duken se ndihmojnë prindërit të organizojnë aktivitete," - thotë psikologia e një klinike të Pekinit, Dr. Katerina Hsu, duke shtuar që prindërit mund të krijojnë grupet e veta të lojës, n.q.s. aktivitetet janë të përshtatshme për moshën. "Të pretendosh të luash, do të thotë t'i zhvillosh fëmijës sensin e gjërave që ndodhen përqark tij. Fëmijët i zhvillojnë aftësinë e tyre njohëse në një moshë shumë të njomë." "Kjo moshë është shumë e rëndësishme," - thotë Nikol Chang, e cila ka një djalë 3,5 vjeç dhe një vajzë 2 vjeçe. Dhe për këtë konkluzion ajo, nuk bazohet vetëm në opinionin prindëror. Zn. Chang, punonjëse e Kompanisë Ushqim & Verë, është gjithashtu e certifikuar të mësojë muzikë në nivelin e fëmijërisë së hershme, profesion të cilin e ushtron, një herë në javë, me shumë kënaqësi. Duke ushqyer me shishe të bijën, ndërsa i shoqi merret me djalin, Zn. Chang shton: "Për shembull janë disa tinguj të caktuar që, n.q.s. nuk ekspozohen para fëmijëve në një moshë të caktuar, është e pamundur që ata t'i mësojnë ato më vonë."

Kompanitë e huaja që mbështesin programet e zhvillimit të fëmijërisë së hershme po bëjnë shumë bujë në Pekin. Duke u përqendruar te fëmijët nga 0 deri në 5 vjeç, pronarët e këtyre kompanive nxitojnë të shprehen se qëllimi tyre nuk është akademik, por lidhet me atë që quhet lojë e kontrolluar me muzikë, art, aktrim dhe ushtrime fizike.

Prindërit dhe kujdestarët mund t'i shoqërojnë fëmijët në dy qendra të tilla në Pekin: e para është qendra "Kindiru", pjesë e kompanisë austrialiane "Fëmijë të vegjël", që sapo është hapur në shkurt të këtij viti në portën veriore të stadiumit "Puntori" dhe, e dyta, është qendra "Gimbori", një kompani amerikane, që është hapur në nëntorin e vitit të kaluar, në hotel "Lido" të qytetit. Klientela e qendrës "Kindiru" është me 40% kinezë të lindur e rritur në atdhe dhe me 10% kinezë të përtejdetit. Qendra "Gimbori" e Pekinit ka, në përgjithësi, konsumatorë të huaj, por pritet që ajo të ndiqet nga qendra simotër e saj në Shangai, e cila 70% të konsumatorëve të saj do t'i këtë kinezë.

Viktor Mao, pronar dhe drejtor i qendrës "Gimbori" ka lindur dhe është rritur në Kinë, por ka qenë për 15 vjet në Shtetet e Bashkuara dhe ka parë se si janë rritur dhe edukuar djemtë e tij në Perëndim.

"Kur unë kam qenë duke u rritur, dhuratën e parë e kam marrë kur isha në kolegj," thotë Mao. "Djali im i madh e ka filluar këtë përvojë kur ishte 2 vjeç. Ai ka shfaqje çdo jave, luan me lodrat e tij të preferuara, u përgjigjet pyetjeve të fëmijëve të tjerë dhe pastaj luan me ta. Kjo mënyrë rritjeje është shumë e ndryshme nga ajo në Kinë." Mao beson që aspekti më i rëndësishëm në qendrën "Gimbori" është zhvillimi emocional dhe shoqëror që balancon, sipas tij, edhe një metodë të provuar dhe të vertëtuar kineze. Edukimi tradicional kinez është shumë akademik. Ai nuk ju mëson ju anën shoqërore apo si të bëhesh lider. Dhe në Kinë shumica e fëmijëve janë të vetëm, ndaj ata e kanë të vështirë të mësohen në grup me të tjerët."

Në qendrën "Kindiru", programet kanë marrë drejtimin e ashtuquajtur "zhvillim psikologjik", - thotë menaxheri i qendrës. Fizikisht ne mundohemi t'i bejmë ata më të koordinuar. Mendërisht mundohemi që t'i bëjmë fëmijët të përdorin arsyetimin. "Çdo veprim ka një kuptim dhe pritet një rezultat prej tij, edhe kur ai duket thjesht një lojë për qejf. Kur e kthen një fëmijë me kokë poshtë ndihmon balancën e brendshme të tij. Kur i vë shenja në gishtat e dorës së djathtë apo në këmbë ndihmon fëmijën të dallojë anët e të orientohet. Masazhi ndihmon në çlodhjen e fëmijës.

"Ne u mësojmë prindërve shumë gjëra" - thotë pronari i qendrës "Gimbori". "Si të jenë këmbëngulës, si të zhvillojnë fokusimin e syve të tyre, bile, edhe si të prekin fëmijën e çfarë masazhi t'u bëjnë kur t'u ndërrojnë pelenat."

Trajnimi përfshin dhe kujdestare fëmijësh nëpër shtëpitë e prindërve që janë të zënë me punë.

Tek këto dy qendra stafi trajnohet nëpërmjet kurseve të shkurtra, por intensive në klasë. Qendra "Kindiru" është themeluar nga një infermiere e cila ndihmonte fëmijët me paaftësi për të mësuar normalisht dhe që, me ndërhyrjen e hershme e profesionale, i bënte të kapërcenin vështirësitë. Ndërkohë programet e qendrës "Gimbori" janë krijuar nga psikologë të moshës fëminore.

Chang, fëmijët e së cilës marrin pjesë në programet e të dyja qendrave, thotë se ka shumë rëndësi që stafi dhe menaxherët e programit të jenë të miredukuar, pasi është e vështirë të gjesh njerëz të mësuar dhe mësues të mirë."

Të jesh një prind modern sot, do të thotë të jesh i aftë dhe të përdorësh metoda të ndryshme nga gjeneratat e mëparshme. Pra, pjesëmarrja në programet e zhvillimit të fëmijërisë së hershme është me shumë përfitim për ta. (R. Stringa)