Fjala "olimpizëm" u përdor për herë të parë nga pionieri i sportit olimpik, Goubertin. Mirëpo, ai nuk dha ndonjë kuptim të saktë për këtë term që u krijua nga vet ai. Në kohë dhe raste të ndryshme, ai jepte shpjegime të ndryshme, duke e quajtur "një faktor të fortë për ruajtjen e paqes botërore" (1896), "një kulturë për forcimin e shëndetit" (1908), "një teori e krijuar në bazë të ndonjë teorie filozofike dhe fetare" (1926), "një shkollë të pastër, fisnike me durim dhe fuqi"(1931) etj. Përveç këtyre, ai e quajti olimpizmin "një gjendje shpirtërore", "një besim", "një idhull të të rinjve", "mesazhi i olimpizmit është të adhurohen përpjekjet, të përbuzet rreziku, dashuria për atdhen, bujaria, shpirti i kalorësisë, njohja e mirë e artit dhe letërsisë" etj.

Në praktikë, njerëzit shpesh përziejnë këtë fjalë me disa terma me kuptime të përafërta, si ideal olimpik, shpirt olimpik etj.Në vitin 1974, anëtari rumun i Komitetit Olimpik Ndërkombëtar, Aleksandru Siperko dhe anëtarë të tjerë propozuan të përcaktojnë "Olimpizëm" me një kuptim të saktë dhe ta përfshijnë në Kartën Olimpike.

Pas diskutimeve mbi-dhjetë-vjeçare, "Olimpizmi" u paraqit më në fund, në Kartën Olimpike që hyri në fuqi më 16 qershor të vitit 1991 dhe për herë të parë, Komiteti Olimpik Ndërkombëtar i dha Olimpizmit një kuptim zyrtar. Sipas kësaj karte, Olimpizmi është një filozofi jetësore që bashkon në mënyrë harmonike dhe që ngren më tej kualitetet fizike, psikike dhe shpirtërore. Ajo shkrin sportin, kulturën dhe arsimin në një. Olimpizmi ka për qëllim hapjen e një rruge të jetës, e cila bazohet tek në bazë të kënaqësitë mes përpjekjeve, të vlerës edukative të shembujve të shkëlqyer dhe të respektit ndaj parimeve bazë të etikës së zakonshme.

Në këtë kuptim vihet në dukje: e para, ideja thelbësore e olimpizmit është zhvillimi harmonik i njeriut; e dyta, olimpizimi thekson se kyçi i këtij zhvillimi është përmirësimi i mënyrës së jetesës; e treta, fiskultura dhe sporti janë rrugë për realzimin e zhvillimit harmonik të njeriut; e katërta, për t'u realizuar një zhvillim i tillë, fiskultura e sporti duhet të bashkohen me arsimin dhe kulturën; e pesëta, olimpizmi thekson rolin shembullor të olimpistëve.

Qëllimi i sportit olimpik

Në pjesën "Parimet thelbësore" të Kartës Olimpike vihet në dukje se qëllimi i sportit olimpik është që nën shpirtin olimpik, pa asnjë diskriminim, të edukohen të rinjtë nëpërmjet garave sportive në të cilat njerëzit forcojnë njohjen reciproke me frymën e miqësisë, të unitetit dhe të barazisë dhe në këtë mënyrë të japin kontribut për të krijuar një botë akoma më të mirë dhe paqësore.

Qëllimi i sportit olimpik përmban këto kuptime bazë: Në radhë të parë, qëllimi i këtij sporti është që të nxitë shoqërinë njerëzore të zhvillohet drejt sinqeritetit, dashamirësisë dhe bukurisë. Pasi hyri në epokën industriale, krahas zhvillimit të kontakteve të gjithanshme, në shoqëri kanë ndodhur konflikte të ashpra ndërkombëtare. Përveç këtyre, vendet e botës po ndodhen para shumë problemeve që nevojisin bashkëpunim për t'i përballur, si problemet e mjedisit, refugjatëve, konflikte rajonale dhe barrierës tregtare etj. Dhe sporti olimpik përpiqet të ndërtojë një urë midis popujve, të shtojë njohjen reciproke të njerëzve me fe dhe kultura të ndryshme, të nxitë paqen e botës, duke pakësuar rrezikun e luftës. Në sajë të këtij qëllimi, sporti olimpik është bërë një pjesë e rëndësishme përbërëse e çështjes së paqes botërore, duke përcaktuar vendin e tij të rëndësishëm në komunitetin aktual ndërkombëtar.

Pastaj, sporti olimpik shërben si një urë midis të rinjve të vendeve të ndryshme, duke synuar të realizojë qëllimin e tij nëpërmjet garave sportive me frymën humanitare. Siç tha presidenti i katërt i Komitetit Olimpik Ndërkombëtar, Edstrom: "Lojërat Olimpike nuk mund t'i detyrojnë njerëzit të pranojnë paqen, por ato u kanë krijuar një mundësi të rinjve të mblidhen së bashku si vëllezër".

Dhe kështu ndodhi siç tha ai: vetëm një vit pas luftës midis Irakut e Kuvajt-it, në Lojërat Olimpike të Barcelonës, sportistët nga të dyja vendet dolën njëkohësisht në fushën sprotive. Është një kryevepër e sportit olimpik që nxit jo vetëm zhvillimin e gjithanshëm të njerëzimit, por edhe e lidh atë me zhvillimin shoqëror, sporti është bërë një forcë për të transformuar shoqëri, forcë, e cila përdoret në një fushë kaq të gjerë.

(Çan Yean)