dëgjoni

Pak kohë më parë, regjisori i njohur shqiptar Piro Milkani i dha një intervistë rubrikës " Magjia e filmave artistikë " të CCTV-së gjatë qendrimit për vizitë në Kinë.

    Pasi bisedoi me kolegët kinez për filmin artistik shqiptar " Ngadhnjim mbi vdekjen ", z. Piro Milkani foli edhe për dy filmat e tij të parë " Vitet e para " dhe " Oshëtimë në bregdet " ku ishte si drejtor fotografie.

    Duke folur për filmin " Vitet e parë" z. Piro tha : " Vitet e para" është filmi që jam për herë të parë vetëm pa Viktor Gjikën dhe "Oshëtimë në bregdet", në dy filmat unë kam punuar me aq sa kam mundur që, të realizoj, të jap atë vlerën figurative sepse në fund të fundit, filmi është art auidiovizual pra është një vëpër artistike që shihet por duhet edhe të dëgjohet muzika, tingulli,fjala por edhe ana figurative ka shumë rëndësi dhe kur kombinohen, përbëjnë veprën kinematografike dhe nuk ka mundësi të ketë një film të mirë kur ka kompozim të keq. Por unë isha i pregatitur mirë profesionalisht dhe kisha mësuar shumë gjëra rreth filmit gjatë studimeve të mia dhe filmi " Oshëtim në bregdet " më dha shumë kënaqësi sepse dhe aty u dekorova për herë të parë për punën time si kameraman. " Vitet e para " është një film shqiptar i xhiruar në bazë të romanit të shkrimtarit të njohur shqiptar Fatmir Gjata që përshkruante ndërtimet e Shqipërisë në vitet e para pas luftës.

    Z. Piro Milkani na tregoi : " U inspiruam nga një roman i një shkrimtari që bën fjalë për tharjen e një kenete të madhe në Maliq të Korcës dhe në atë film film si drejtor, si kameraman unë e ndjeva veten mirë për arsye se unë jam lindur dhe rritur në atë zonë. Është film që unë e njoh më pëllëmbë sepse aty kam kaluar fëmijërinë dhe rininë time dhe fusha e Korcës dhe zona ku është xhiruar në një zonë 600 metra mbi nivelin e detit përveç të tjerave ka një ajër shumë të pastër, pa pluhur, pra është shumë e patër dhe ajo i jep thellësi kuadrit i jep atë dimesionin e tretë.

   Filmi ka gjatësi gjerësi por nuk ka thellësi ashtu siç është në jetë, pra kjo krijohet nëpërmjet kontrastave, drit hijeve të cilat unë jam munduar ti trajtoj mirë dhe vet ajo fushë e Korcës me relievin e maleve në sfond më jepte shumë dorë si kameramen për të bërë kuadro të bukura kompozime të bukura, plus kësaj ka qenë dhe një ansambël aktorësh shumë i mirë. Dhe aty shkëlqen në mënyrë të veçantë humori popullor, tipat dhe personazhet e fshatarëve që marrin pjesë në ato aksione etj "

   Nga filmi artistik shqiptar " Vitet e para", një personazh që i dha spektatorëve përshtypje më të thella, ishte ai i një sulmuesi veteran, që u dekorua me një portret të Marksit, kurse plaku nuk e njeh Marksin dhe tha pse më dhanë portretin e një prifi. Ky ishte një aspekt shumë interesant.

   Lidhur me këtë, z. Piro tha : Ai është Pandi Raidhi i cili fatkeqësisht nuk jeton më. Është artisti i popullit që ka krijuar një galeri të tërë personazhesh dh në të vërtetë ata që e njohin Shqipërinë dhe shqiptarët e dinë që Shqiptarët kanë shumë humor, sepse varfërinë dhe vuajtjet i kemi kaluar përmes përmes buzeqeshjes, përmes shakasë, humorit dhe e me të vërtetë një analfabet ku mund ta njihte ai Marksin, ai që kishte mjekër ishte prift në Shqipëri, sepse në të vërtetë shqiptarët nuk mbajnë mjekër vetëm prifti ose hoxhallarët myslimanë dhe prandaj ai u çudit dhe tha " ç'ma jep këtë prift pse ma dhuron këtë gjë ".

    Historia e shtjelluar në këtë film ishte e ngjashme edhe me vitet e para të Kinës, atehere edhe Kina ishte e varfër dhe nuk kishte asgjë. Edhe në Shqipëri, kështu ka qenë. Në të përshkruhet edhe shkolla e natës, nga kjo shkollë janë përgatitur njerëz të talentuar si inxhinjer etj.

   Lidhur me këtë z. Piro tha : "Me të vërtetë ashtu ka qenë situata dhe unë do të thosha se mbase kjo është arsyeja që filmat shqiptarë janë të pëlqyer në Kinë, sepse edhe pse Kina është shumë e madhe në sipërfaqe dhe popullsi dhe Shqipëria është shumë e vogël, por kanë të përbashkta një traditë shumë të madhe kulturore d.m.th në Shqipëri gjen monumente kulture gati 2500 vjecare,por janë gjithashtu edhe 2 popuj që kanë të përbashkët shumëvuajtje, historikisht kanë vuajtur për bukën e gojës, por kanë pasur një gjë shumë të madhe, nuk lënë familjarët, familjen e kanë pasur shumë të shenjtë, aty ku familja është e bashkuar dhe jeta nuk vdes por shkon përpara. Edhe përmes kësaj sakrifice njeriu fisnikërohet më shumë, bëhet më i mirë se ai që i ka gjetur të gjitha. Në Shqipëri është e vërtetë që 90% e popullsisë në vitin l945 nuk dinin të shkruanin dhe të lexonin."(zhai) -